περιμένοντας το φεγγάρι να λάμψει...

ηθελα τόσες φορές να της πω πόσο χαρούμενος είμαι, πόσο ευτυχισμένος, ήθελα τόσες φορές να της πω τις σκέψεις μου, ήθελα τόσο πολύ να μοιραστώ τη χαρά μου, τους προβληματισμούς μου μαζί της.... μα όποτε προσπαθούσα ν' ανοίξω συζήτηση όλο και κάτι γινόταν....παλιότερα είχαμε ασύρματες ζεύξεις...πάνε αυτές....
ήθελα τόσο πολύ να μπει μέσα και να κάτσει απέναντι στη βιδωμένη, να πιούμε μαζί το καφεδάκι, να κάνουμε ένα διάλειμμα..
η πόρτα είναι ανοιχτή, αλλά φαίνεται τόσο καλά κλεισμένη που ούτε ο Κάσπερ το φάντασμα δεν μπαίνει...

Σονάτα του Σεληνόφωτος...

ιλυ............................................