περίεργοι στοχασμοί...

Κυριακή σήμερα 15 Μαρτίου 2020, μια από τις μέρες που δεν ξυπνώ νωρίς, αν και κατά τις 6:00 άνοιξε το μάτι μου και ξανάπεσε σχεδόν αμέσως αφού μπάνισε την ώρα…αν ξυπνήσω λίγο αργότερα νοιώθω πως χάνω ένα καλό ξεκίνημα και η μέρα πάει στράφι…. περίεργος ο στοχασμός – άντε να τον καταλάβεις… γιατί χάνεις αισθητικά, χάνεις την ανάδυση του φωτός μέσα από το σβήσιμο του σκοταδιού, περιμένοντας να σκάσουν οι πρώτες αχτίνες του ήλιου, να μεταβάλλονται οι περιστασιακοί θόρυβοι του δρόμου σε μια συνεχόμενη βοή…
και τώρα κάτι άλλαξε…αυτά άλλαξαν γιατί όλα γύρω μένουν κλειστά, οι άνθρωποι δεν έχουν να πάνε κάπου, δεν πρέπει να κυκλοφορούμε στους δρόμους, πρέπει να αποφεύγουμε την επαφή με τους άλλους ανθρώπους…. ένας άλλος αναγκαίος τρόπος ζωής επιβάλλεται…αρχίζουμε να χάνουμε το χθές…
αργότερα κατέβηκα στον κεντρικό δρόμο, άρχισα να ανηφορίζω προς την πλατεία, ρουφώντας  τις εικόνες που έβλεπα….αρκετοί νέοι να συζητούν, να  γελούν, να πειράζονται, να φλερτάρουν….η απόσταση μεταξύ τους μηδενική, είναι οι άνθρωποι που νοστιμίζουν τη ζωή της πόλης…..την ομορφαίνουν πιο πολύ….σκέψου, πως αύριο θα είναι μια άλλη ημέρα….δεν ξέρεις πόσο θα βαστήξει...κρατώ τις εικόνες σαν προμήθεια για το χειμώνα και ας μπαίνει η άνοιξη….οι μεγάλοι σε μηδενικά σύνολα….

ο ήλιος είχε ανέβει ψηλά, φώτιζε τα πάντα…στους γύρω δρόμους σιωπές, ερημιά… αυτοκίνητα παρκαρισμένα, δεν κουνιόντουσαν, τα περιστέρια ανέμελα βημάτιζαν σα να μη συμβαίνει τίποτα….κάτι αόρατο εμφανίστηκε και άλλαξε τη ζωή μας…
κάθομαι στο τραπέζι με το λάπτοπ, μερικά φύλλα χαρτί, με κάποιες περιηγήσεις στο διαδίκτυο για τα νέα…και κάποια στιγμή,07:25 μμ, γράφω αυτές τις εικόνες….

ιλυ......