Τετάρτη 8 Ιανουαρίου 2020

τα αδύνατα δυνατά, για να το βλέπω....

ύστερα από το μειδίαμα έρχεται το χαμόγελο...χαμογελάσαμε μετά το πρώτο μας κλάμα, στην προσπάθειά μας να αναπνεύσουμε....χαμογελάσαμε και ύστερα από τις γκρίνιες των πρώτων δοντιών μας...χαμογελάσαμε όταν το δέρμα μας αισθανόταν κάτι σαν ελαφρό αερικό φύσημα από χάδια....και ως σήμερα χαμογελάμε, με μεγαλύτερο χαμόγελο, που βγαίνει μέσα και από ανάμικτα άλλα συναισθήματα....το πιό όμορφο χαμόγελο είναι πάντα αυτό που βλέπουμε κάθε φορά που χαμογελάμε, δεν υπάρχει σύγκριση....το πιό όμορφο χαμόγελο είναι το δικό σου....είναι διάχυτο στο φώς, πλημμυρίζει όλο το χώρο που μπορεί να διακρίνει κάποιος γύρο του...μου αρέσει όταν χαμογελάς ή μειδιάς...γίνεσαι ακόμα πιό όμορφη, και όλα γύρω σου ομορφαίνουν, γιατί το χαμόγελό σου είναι τόσο όμορφο...!!!....είναι αυτό που θέλω να δώ το πρωϊ, προτού δώ οτιδήποτε άλλο.....το χαμόγελό σου, δίνει δύναμη...γλυκιά αιθέρια ύπαρξη, συνέχισε να χαμογελάς, να ομορφαίνεις το κόσμο....

ένα χαμόγελο δεν στοιχίζει ούτε ένα λεπτό,
ένα χαμόγελο αναπτερώνει, δημιουργεί ευτυχία,
ένα χαμόγελο δεν δανείζεται, δεν κλέβεται, δεν κατακτιεται,
ένα χαμόγελο έχει αξία όταν δίνεται,
κι αν κάποια φορά δεις έναν άνθρωπο που δεν μπορεί να σου χαρίσει ένα χαμόγελο, δώσε 'συ το δικό σου, γιατί το έχει περισσότερο ανάγκη από σένα..
.

χαμογέλα, έτσι η ψυχή μένει ζωντανή....είναι το φιλί της ψυχής...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου