το 2020, με ευχή...

οι μέρες των εορτών πέρασαν, τα ζωντανά παιχνιδιάρικα λαμπιόνια έσβησαν, τα δέντρα γδύθηκαν και στοιβάζονται οριζόντίως στα πεζοδρόμια, τα στολίδια ξαναμπήκαν στα κουτιά τους...αυτές τις μέρες πρίν κάποια Χριστούγεννα τις περίμενα με αγωνία, έχουν μια λάμψη, μια μαγεία, άλλη αίσθηση, και φως...πολύ φως....κάθε ηλικία την αισθάνεται λίγο διαφορετικά....τα παιδιά ζουν την παιδική τους παιδικότητα, αυτοί που απουσιάζουν από την οικογένεια λόγο σπουδών-εργασίας σμίγουν ξανά, οι μεγαλύτεροι αισθάνονται τη ρουτίνα λιγότερο αφού τους γεμίζουν πολλές όμορφες στιγμές, έντονες αγκαλιές, ο ανελέητος χρόνος κοντοστέκεται....
αυτές οι μέρες πέρασαν, οι καλικάντζαροι έφυγαν, τα παραμύθια τέλειωσαν....κάπως έτσι, αλλά ανάποδα τα δικά μου συναισθήματα....εκείνες τις λαμπερές μέρες μελαγχολούσα, γιατί δεν μπόρεσα να την κρατήσω στη αγκαλιά μου, γιατί στην αλλαγή του χρόνου ήμουν σε ένα άδειο καναπέ, γιατί ένα χρόνια πολλά με το ζόρι ξεμύτισε, γιατί δεν είδαμε μια άσπρη μέρα, γιατί δεν συμμετείχαμε στις χαρές....
οι μέρες του προγράμματος και της ρουτίνας μου είναι μέρες χαράς....γιατί έχω όμορφες εικόνες, εσωτερικά τσιμπήματα, όμορφα μάτια, συνεχεις αύρες, φωνητικές χαρούμενες φασαρίες.....
έτσι μπηκε το 2020, με ευχή να είμαστε καλά, οι άνθρωποι να παρηγορούν, να χαιδεύουν, να αγκαλιάζουν....

ily........

μέρες γιορτών......