εσένα που σε ξέρω τόσο λίγο...

πολλές φορές έχω πει, με πολλούς τρόπους, τι Όμορφη που είσαι και άλλες τόσες περίπου φορές είπες οτι δε σε γνωρίζω, οτι σε υπερεκτιμώ...

"μέσα στις Πόλης σου την πόλη ανθίζει το δέντρο της ζωής......
μέσα στις Πόλης σου την πόλη υπάρχει μια Ομορφιά.......
μέσα στις Πόλης σου την πόλη κρύβεις της ψυχής σου τα κρυφά......
μέσα στις Πόλης σου την πόλη κρύβεις τα λόγια τα γλυκά......"

είναι μερικά που τα 'χεις μέσ' τη Πόλη σου,...μερικές φορές έβγαινες έξω...η λουλουδένια πριγκίπισσα διάβαινε τα σοκάκια της πανέμορφης, μοσχομυρωδάτης Πόλης της....τώρα μέρικές φιγούρες πίσω από τα μικρά παράθυρά της διακρίνονται...

θα μπορούσε να αναρωτηθοούμε...μαθαίνει ο κάποιος άλλος ποιός είμαι?...ακόμα και αν υπάρχουν καθημερινές συναντήσεις με ένα Όμορφο, Υπέροχο, Ευαίσθητο Πλάσμα, με μεταξοσπαστό μαλλί,....θα μπορούσε να γνωρίζουμε πολλά αν έχουμε αποφασίσει να τα δείξουμε, με διάφορους τρόπους....

όταν θέλεις να κάνεις κάτι, προετοιμάζεσαι, το σκέφτεσαι, το προγραμματίζεις.....μήπως είχες προβάρει την συμπεριφορά που θα εμφάνιζες.....όχι.....ήσουν Αληθινή...μολονότι τώρα είσαι στην Πόλη σου, μιλάς....λές για τον εαυτό σου....για το γύρο-γύρο όταν θές....και όταν γίνεται αυτό δεν κρύβεις......

μήπως διαλέγουμε τι θα μεταδώσουμε? τι επιτρέπουμε να βγει από μέσα μας?.....οχι...κάποια στιγμή θα ειπωθούν πράγματα....λίγα - λίγα κομματάκια στρώνονται πάνω στη ζωή, κομματάκια από ένα πελώριο παζλ....έχει γίνει μεγάλο...του λείπουν αρκετά....μπορείς όμως να σχηματίσεις την είκόνα...υπάρχουν και άπειρα μικροπράγματα που ίσως δε μάθουμε ποτέ....όμως πάντα βγαίνουν, μπορεί να χάνουμε εκείνα που συμβαίνουν όταν ο άλλος δεν είναι μαζί μας....όταν ό ενας βρίσκεται μόνος....όταν βρισκόμαστε μαζί με άλλους ανθρώπους....σε άλλα περιβάλλοντα...

πολλά δεν γνωρίζω, γιατί δεν σε βλέπω....δεν ξέρω τι σκέφτεσαι όταν ξυπνάς το πρωί....όμως φαντάζομαι....όταν πλένεις δόντια και κοιτάς τον καθρέφτη.....βλέπω μια πριγκίπισσα να χτενίζεται, που σε λίγο θα με κάνει να αναφωνώ..."τι Όμορφη που είσαι!!!!"

δεν ξέρω τι νιώθεις όταν το πρόβλημα σου χτυπά την πόρτα....όμως γνωρίζω ότι είσαι δυνατή και προσπαθώ να στηρίξω τη δάδα του αγάλματος της Ελευθερίας, που είναι συνεχώς ψηλά...και εκει πρέπει να μείνει...θα μπορούσα να ξέρω τι σκέφτεσαι και όταν το σώμα σου το κυριεύει η ηδονή.... ή ο πόνος...όταν τρως, τρως, δεν κάνεις σχέδια στο πιάτο σου....εκεί που ίσως δεν θα μπορέσω να ερμηνεύσω, είναι όταν η σκέψη σου απλώνει τι γουλιά του καφέ πάνω στα χείλη σου, και συνεχίζει κάνοντας εσωτερικές τσουλήθρες...δεν ξέρω τι βλέπεις όταν κλείνεις το φώς πρίν το ύπνο...όμως όταν το παραθύρι σου ανοίγει το πρωί, αφήνεις το βραδινό σκοτάδι σου να φύγει....γνωρίζω νότες που σε αγγίζουν και λέξεις που σε ταξιδεύουν....βιβλία που ακουμπάς, και πως παίζουν τα δάχτυλα όταν μιλάς στο τηλέφωνο...
μπορεί να μη γνωρίζω χιλιάδες μικρά και μεγάλα πράγματα που σκέφτεσαι κι άλλα τόσα που αισθάνεσαι όταν είσαι μόνη....αλλά είναι τόσο λίγος αυτός ο χρόνος.....δεν γνωρίζω τι σκέψεις έκανες όταν ήσουν παιδί, με τι γελούσες,....αλλά ήταν λίγες .....ίσως να μη βλέπω τι αισθάνεσαι όταν διαβάζεις ένα βιβλίο,...όμως αν σε συνεπάρει, κάτι θα μάθω...
νομίζεις ότι δε σε γνωρίζω, γιατί δεν ξέρω με ποια ανέκδοτα γελάς....όμως το χαμόγελό σου δεν σταματά, το βλέπω, έχει μια διάρκεια ικανή να καταλάβει κάποιος... μήπως δεν ξέρω πως τρώς τα μακαρόνια?....ναί, αυτό ίσως, αλλά μπορώ να υποθέσω....αλλά άσεε, σε υποθέσεις πε΄φτουμε έξω...όμως βλέπω τι έφτιαξες στο αχνισμένο τζάμι, όταν δεν σε βλέπει κανείς....τι γκριμάτσες κάνεις στο καθρέπτη του ανσανσερ? ....κάτι παιδικές ίσως...
εκατομμύρια σκέψεις, που δε γίνονται ποτέ λέξεις, μικρές και μεγάλες συνήθειες, γκριμάτσες, βλέμματα και χειρονομίες....είναι πολλά από αυτά που δε γνωρίζω, για τον άνθρωπο που αγαπάω....ίσως να μη μπορέσω ποτέ να τα αποκωδικοποιήσω για μια πληρέστερη εσωτερική γνωση...ήθελες να υπάρξει μεγάλη απόσταση της αναπνοής, τέτοια που να μην είναι ικανή στο να βυθιστούμε σε άγνωστους κόσμους....παραμένουμε άγνωστοι,....μέσα σε μια απόλυτα αμοιβαία σχέση ζωής και αγάπης,....άγνωστοι...μα τόσο ερωτευμένοι... άγνωστοι που μαγευτήκαμε από τον έρωτα...είμαστε άγνωστοι μεταξύ μας.....μα τόσο ερωτευμένοι!!!!

πόσο πραγματικό φαντάζει τ' όνειρο....., σε τρελαίνει......