η 10η Μούσα...Σαπφώ...

Κάλλος έχεις Κύπριδος, Πειθούς στόμα,

σώματος ακμήν ειαρινών Ωρών, φθέγμα δε Καλλιόπης,

νουν και σωφροσύνην Θέμιιδος και χείρας Αθήνης.

η αόρατη Μούσα απολαμβάνει την διεπαφή της με "λουλούδια" των κήπων...γοητεύοντάς τα με λέξεις πλασμένες με την τέχνη της γνώσης....τα "λουλούδια" όλα με τα πέταλά τους ανοιχτά, την αφήνουν να τα μπολιάσει....

μια Πανέμορφη Μούσα, που η κομψότητα της έκφρασης, η ποιητικότητα του λόγου και το Μέγα Κάλος της, εκφράζονται σε αγάπη...

«Τέτοιο πλάσμα ευαίσθητο και θαρρετό συνάμα δεν μας παρουσιάζει συχνά η ζωή...., που ωστόσο έδειξε ότι είναι σε θέση να υποτάξει ένα τριαντάφυλλο, να ερμηνεύσει ένα κύμα ή ένα αηδόνι και να πει «Σ’ αγαπώ», για να συγκινηθεί η υφήλιος».

ΟΔ. ΕΛΥΤΗΣ