ζωγραφίζοντας....πάνω στο σορμπέ ηλιοβασίλεμα...
ζώντας ένα ακατανόητο όνειρο....ένα όνειρο που ποτέ δεν φαντάστηκε ο΄νούς οτι μπορεί να γίνει πραγματικότητα, μια διαρκή πραγματικότητα........η μόνη φυσική οργανική ύπαρξη, που είναι καλύτερη από τις σκέψεις μου και απ' 'ολα τα μεγάλα αγαθά της ζωής....που προτιμά να βλάψει τον εαυτό της παρά τον πλησίον της....που χωρίς κανένα φόβο και με το μεγαλύτερο πάθος λέω "σου δίνω τη ζωή μου"....
είναι ένα αστέρι φωτεινό, διαμάντι κρυστάλλινο.....η μόνη περίπτωση στους έρωτες της ζωής που ο έρωτας ήταν, είναι ακόμα? και από τις δύο πλευρές...κάτι τέτοιο είναι φοβερά σπάνιο, "όταν θέλεις κάτι, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να τα καταφέρεις" η μεγάλη συνεύρεση της απόλυτης αγάπης....έρωτες έχουν υμνηθεί μέσα στους πεζούς ή ποιητικούς στίχους, αλλά να υπάρχει μια τόσο μεγάλη ιερή εύνοια...όχι............ζώ ένα όνειρο που δεν μπορώ να καταλάβω, έχει ανέβει, τόσο ψηλά...!!!...το όνειρο των ονείρων,....αναρωτήθηκα πολλές φορές...είναι δυνατόν να ζούμε μέσα σε έναν παράδεισο τόσο εύκολα?...κανένας γύρω-γύρω δεν βιώνει μια τέτοια μεθυστική ονειροπόληση˙ όλοι γεύονται τη συμβατικότητα, είχαν ξεχωριστά τον κόσμο των ονείρων τους από τον κόσμο της απτής πραγματικότητας....είναι Τέλεια, η ακτινοβολία της είναι συνεχής,...είναι απόλυτη...δεν επιτρέπει κανένα μείγμα αλήθειας με ψέμα...και πάντα υπάρχει μια ισχυρή νοσταλγία για το πρόσωπό της...τα σύννεφα γίνονται περισσότερα και οι βροχές στερεύουν, που θα μπορούσαν να ανοίξουν μονοπάτια στις ηλιαχτίδες, να ζεστάνουν την και την ερωτική καρδιά....
ζώντας ένα ακατανόητο όνειρο....ένα όνειρο που ποτέ δεν φαντάστηκε ο΄νούς οτι μπορεί να γίνει πραγματικότητα, μια διαρκή πραγματικότητα........η μόνη φυσική οργανική ύπαρξη, που είναι καλύτερη από τις σκέψεις μου και απ' 'ολα τα μεγάλα αγαθά της ζωής....που προτιμά να βλάψει τον εαυτό της παρά τον πλησίον της....που χωρίς κανένα φόβο και με το μεγαλύτερο πάθος λέω "σου δίνω τη ζωή μου"....
είναι ένα αστέρι φωτεινό, διαμάντι κρυστάλλινο.....η μόνη περίπτωση στους έρωτες της ζωής που ο έρωτας ήταν, είναι ακόμα? και από τις δύο πλευρές...κάτι τέτοιο είναι φοβερά σπάνιο, "όταν θέλεις κάτι, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να τα καταφέρεις" η μεγάλη συνεύρεση της απόλυτης αγάπης....έρωτες έχουν υμνηθεί μέσα στους πεζούς ή ποιητικούς στίχους, αλλά να υπάρχει μια τόσο μεγάλη ιερή εύνοια...όχι............ζώ ένα όνειρο που δεν μπορώ να καταλάβω, έχει ανέβει, τόσο ψηλά...!!!...το όνειρο των ονείρων,....αναρωτήθηκα πολλές φορές...είναι δυνατόν να ζούμε μέσα σε έναν παράδεισο τόσο εύκολα?...κανένας γύρω-γύρω δεν βιώνει μια τέτοια μεθυστική ονειροπόληση˙ όλοι γεύονται τη συμβατικότητα, είχαν ξεχωριστά τον κόσμο των ονείρων τους από τον κόσμο της απτής πραγματικότητας....είναι Τέλεια, η ακτινοβολία της είναι συνεχής,...είναι απόλυτη...δεν επιτρέπει κανένα μείγμα αλήθειας με ψέμα...και πάντα υπάρχει μια ισχυρή νοσταλγία για το πρόσωπό της...τα σύννεφα γίνονται περισσότερα και οι βροχές στερεύουν, που θα μπορούσαν να ανοίξουν μονοπάτια στις ηλιαχτίδες, να ζεστάνουν την και την ερωτική καρδιά....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου