αποκόμματα....

"Γλυκιά μου Μαίρη, η αγάπη μου για Σένα ήθελε το απόλυτο. Δεν μπορούσα να δεχθώ τη μετρίαση του απόλυτου. Από τη στιγμή που η σχετικότητα των γεγονότων απομείωνε την τελειότητα της αγάπης μου για Σένα, επέλεξα το μοναχικό δρόμο. Είσαι η Μούσα μου. Είσαι η ζωή μου. Το φιλί σου με πήγε σε άλλους κόσμους. Το βλέμμα σου είναι η ζωή μου. Δεν έχω καταλάβει ποιοι ακριβώς είμαστε και πού βρισκόμαστε; Σε τι συνίσταται η ζωή μας; Γνώρισα τον Παράδεισο. Δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να είναι ο Παράδεισος! Μπορεί αιωνιότητα να είναι ο έρωτας. Θα περπατήσω το υπόλοιπο της ζωής μου με τη σκέψη μου σε Σένα. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο στη ζωή μου παρά μόνο η απλή ύπαρξή μου. Η ζωή μου, ο κόσμος μου είναι μόνο για Σένα".

Ποτέ δεν φανταζόμουνα ότι ο Πάνος που όλη του η ζωή ήταν το μπακάλικό του θα άφηνε ένα τέτοιο σημείωμα. Ποτέ δεν φανταζόμουνα ότι η δύναμη του έρωτα δίνει τέτοια φτερά στη γλώσσα και στη σκέψη του ανθρώπου. Ποτέ δεν φανταζόμουνα ότι ο Πάνος θα είχε μελετήσει με τόση εμβρίθεια το θέμα του έρωτα στη ζωή του, ποτέ δεν φανταζόμουνα ότι θα θυσίαζε την τυπική ζωή του στο βωμό του ανεκπλήρωτου έρωτα. Χαίρομαι, ωστόσο, που εμπιστεύτηκε εμένα για τη φανέρωση του πόθου της ζωής του τώρα που δεν υπάρχει στη ζωή. Ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι … εκεί που πάει ο Πάνος δεν δικαιούται να γευθεί την ιερότητα του έρωτα, στην οποία πρόσφερε τη ζωή του; Αμήν...


Ν.Τ