ο καιρός περνάει, η καρδιά και ο νούς παλεύουν άγρια....η καρδιά ακούγεται δυνατά και φωνάζει...ο νους πιό σκληρός, πιό απρόσιτος κρατά τα δεδομένα, 1+1 κάνουν 2 λέει συνεχώς...προσπαθεί να σου φορέσει πανοπλίες στην προσπάθειά του να σε προστατέψει....
μια καρδιά που άρχισε να κρυώνει και να ντύνεται με σκληρό δερμάτινο υφαντό....γίνεται άκαμπτη, δεν μπορεί να κουνηθεί,...ζωή είναι αυτή?....νού ακούς?....ξέντισέ τη λίγο...ρώτησέ τη πως είναι, τί θέλει!!....την ακούς?...λίγο αγάπη σου ζητάει...τη δικαιούται, την απαιτεί... και άν εσύ νού προσπαθείς να το ξεχάσεις, εκείνη δε θα πάψει ποτέ να στο φωνάζει....όσο νου τη διατάζεις να συμβιβαστεί, αυτή θεριεύει....
αν με ρωτούσε "είσαι ευτυχισμένος με τη ζωή που κάνεις?... νιώθεις γεμάτος όταν το παίζεις σκληρός μα μέσα σου καίγεσαι για ένα χάδι που δε βγαίνει από δάχτυλα μα ούτε και από ψυχή?....πως νιώθεις όταν το παίζεις αδιάφορος, μα η καρδιά σου ικετεύει για την ένωση που θα σπάσει κόκαλα?.... που πάντα θα επιμένει και θα ωρύεται....που θα σου ζητάει να της μιλήσεις για παραμύθια με πρίγκιπες και πριγκιποπούλες....που ελπίζει ένα κόσμο, στον οποίο ο άνθρωπος δεν πληγώνει και δεν προδίδει...και όλα αυτά πές πως μπορεί να γίνουν....μπορούν όμως, όπως είμαστε?"....
όσο ζω, θα εξακολουθώ να περιμένω και να ελπίζω μέσα μου γι' αυτές τις στιγμές συντροφικότητας...γαληνεύει η ψυχή σαν του μικρού παιδιού, χουχουλιάζει ήρεμη όταν αντικρίζεις ένα ειλικρινές χαμόγελο για καλημέρα....ένα αληθινό φιλί για καληνύχτα, μπορεί μαγικά να ενώσει όλα σου τα σπασμένα κομμάτια και να σε κοιμίσει ολοκληρωμένο....γι' αυτό υπάρχουν τα παραμύθια....αυτή είναι μια αλλιώτικη αγάπη, διαφορετική, βγαλμένη μέσα απ’ τα παραμύθια....που δε σου κάνει το στομάχι σου να δένεται κόμπος, που σου δίνει ηρεμία...η αγάπη του παραμυθιού, που δε σε κάνει να αναρωτιέσαι πού είναι!!! γιατί άργησε να σου τηλεφωνήσει!!!....τι της συμβαίνει!!!!...τι μπορώ να κάνω γι' αυτό!!!!....η καρδιά που πάντα θα λαχταρά να σκοτώσει τον κακό δράκο και να μεταμορφώσει το βάτραχο με ένα φιλί....
ακούω την καρδιά....την εμπιστεύομαι....κανένας φόβος και καμία άμυνα, δε είναι ικανές να με κάνουν να στερηθώ το παραμύθι...άκου λοιπόν νού....δεν είσαι εδώ για να παίξεις ρόλους....ρόλους εύκολους ως το 1+1 κάνουν 2...δεν επέλεξα τον εύκολο δρόμο...επέλεξα αυτόν που με κάνει αληθινό....
Σαν παλιό σινεμά και σαν τη Χαλιμά
που μιλάει με τα παιδιά
σου κρύβω την αλήθεια
κι αφήνω από τα στήθια μου να βγουν
παραμύθια για κείνους π’ αγαπούν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου