με ποίηση..........

γράφοντας ένα ποίημα είναι διαφορετικό από το πεζό, οι λέξεις του δεν είναι φύλλα που τα σέρνει ο άνεμος...χτυπάνε στην καρδιά, σπαράζουν, είναι σκληρές σαν διαμάντι, είναι ορμητικές σαν ποτάμι, τα φύλλα του άνθους δεν μαραίνονται, τα αντικείμενα δεν είναι αραγμένα κάπου...είναι μια αφύπνιση, ένας πυροβολισμός στον αέρα....

γλυκό το σώμα της κυράς μου το αεράτο,

γλυκό το κοίταγμα των πλάνων της ματιών,

γλυκό το μέτωπο, το γέλιο της το ακράτο,

γλυκό το φίλημα των λάγνων της χειλιών.

 

γλυκός ο λόγος της, κελλάρισμα δροσάτο,

κι ο χείμαρρος των μεταξένιων της μαλλιών,

γλυκό το στήθος της, που ανατριχιάζει κάτω

από το χάδι των καυτών μου των χεριών....

ιλυ...........................με ποίηση..........