πέρασε καιρός, σαν να μην ήρθαμε ποτέ σ’ αυτήν εδώ τη γη, σα να μένουμε ακόμα στην ανυπαρξία....σκοτάδι γύρω κι ούτε μια μαρμαρυγή... άνθρωποι στων άλλων μόνο τη φαντασία...μακρινή χώρα είναι για μας η κάθε χαρά, η ελπίδα .... έννοια αφηρημένη....άλλος δεν ξέρει ότι βρισκόμαστε...
....όντως, βρισκόμαστε...?
ιλυ........
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου