τ'ανάβλεμά σου...

ένας στοχασμός, ξεχωριστός,μαγικός...στοχασμός στο θαύμα είναι πάντα μπροστά σου...αμηχανια, εικόνες, θαύματα σε δελεαστικά όνειρα, φαντασιακές αναζητήσεις, ένας διαρκής εσωτερικός διάλογος, που προσπαθεί να ερμηνεύσει ή να παρερμηνεύσει, να αναζητά το κρυφό μονοπάτι του ερωτικού...ένα μονοπάτι αφοσίωσης, μυστηρίου, ευθραστο, επιβίωσης...γεμάτο πολύχρωμα μικρά βλαστάρια που φύτρωσαν εδώ και κάποια χρόνια και θρέφουν σκέψεις, όνειρα, καρδιές...που μπορεί να μην υπάρχουν όπως ήταν, αλλά να έχουν φτιάξει νέα, πιό φουντωτά και θεριασμένα... η τύχη τα διαμορφώνει, φτιάχνωντας νέα, ακόμη και άγνωστα...περπατώντας ανάμεσά τους, νοιώθεις, την οδύσσεια να μεταβάλλεται...τέτοια δοκιμασία στη ζωή δεν έχει ξαναπεραστεί, απο όταν αναδυθηκε η Ομορφιά μέσα απο αρχέγωνα βουνά και κατέκτησε καρδιακούς απροσπέλαστους λαβύρυνθους....καμμιά δύναμη δεν μπορεί να σταματήσει αυτό το περιπετειώδες, το όμορφο, το εντυπωσιακό, σμίλεμα της καρδιάς που αγαπά...

τ' ανάβλεμά σου που θερμά σα μαξιλάρι
τό περνε το μάγουλό μου,
θα 'ρθει και θα με ψάχνει,
κι όταν ο ήλιος θα βασιλεψει
στην αγκαλιά θα γείρει...
ώ!! Θέε μου...