έχει εξαφανιστεί....

ούτε στο φαρμακείο υπάρχει κάτι.....έχει εξαφανιστεί....

είναι μια συνέχεια στο είναι ο δρόμος ...  ένας που να θέλει να σε ακούσει....που να μη πει ποτέ στον άλλον "περίμενε μισό λεπτό, χτυπάει το τηλέφωνο", ένας που θα σε ρωτήσει "πως ήταν η μέρα σου?" βγάζοντας ταυτόχρονα το καλώδιο του τηλεφώνου από τη πρίζα....και τότε ο χώρος γεμίζει από σκέψεις και συναισθήματα απαλά σαν πούπουλα, χωρίς συγκρούσεις, με έντονη έκφραση αγάπης και τρυφερότητας....

Πιστεύω τω φίλω.
Πιστόν φίλον εν κινδύνοις γιγνώσκεις.
Ο φίλος τον φίλον εν πόνοις και κινδύνοις ου λείπει.
Τοις των φίλων λόγοις αεί πιστεύομεν.
Ει κινδυνεύετε, ω φίλοι, τους των ανθρώπων τρόπους γιγνώσκετε.
Οι μεν γαρ άπιστοι φίλοι ού μετέχουσι του κινδύνου, οι δε πιστοί συνκινδυνεύουσι τοις φίλοις.
Πιστοίς φίλοις μάλλον ή χρυσώ και αργύρω πιστεύομεν.
Οι αγαθοί άνθρωποι και εν κινδύνοις αεί αγαθόν έχουσι θυμόν. Τω γαρ θεώ πιστεύουσιν.
Ώ φίλε, ο θεός τους αγαθούς ανθρώπους ού λείπει. Πολλοί άνθρωποι τω πλούτω μάλλον ή τω θεώ πιστεύουσι.

από το αναγνωστικό αρχαίας ελληνικής του Γ. Ζούκη

ιλυ......


δεν ξέρω σε τι μέρα θα βρίσκομαι αύριο....