ο καιρός περνά, καιροί αλλάζουν, επιλογές διαφοροποιούνται, αδυναμίες στη μοναξιά μεγαλώνουν.....ίσως αυτά να είναι απλοί φόβοι....αλλά υπάρχουν άνθρωποι που μοιράζονται ζωές και στιγμές, υπάρχουν άνθρωποι που κοιμούνται μαζί, που μοιράζονται στιγμές της ζωής μη γνωρίζοντας τι έχουν μεταξύ τους....έχουν βάλει τα συναισθήματα και την αγάπη στη βαθιά κατάψυξη...
υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
σαν το ξεχασμένο στάχυ
ο κόσμος γύρω άδειος κάμπος
κι αυτοί στης μοναξιάς το θάμπος
σαν το ξεχασμένο στάχυ
άνθρωποι μονάχοι
ανθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, ξεχασμένα
.... σαν εμένα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου