Ουδέν νεώτερον από το δυτικό μέτωπο...

χάσαμε πια κάθε αίσθημα αλληλεγγύης... μόλις μπορούμε να διατηρήσουμε την αυτοκυριαρχία μας, όταν η ματιά μας —ματιά κυνηγημένου ζώου— φωτίζει τη μορφή κάποιου συνανθρώπου μας....είμαστε αναίσθητοι, νεκροί, που κάποια τρομερή μαγεία δίνει τη δύναμη να τρέχουμε ...

δεν θέλω να σε χάσω ποτέ!..
κι όμως το νιώθω θα φύγεις !..
θα χαθείς ανάμεσα στους ψιλούς ουρανοξύστες που σου κρύβουν την αληθινή ευτυχία, το πραγματικό νόημα της ζωής....
θα σβήσεις σαν ένας φάρος που δε φωτίζει πια και τα πλοία χάνουν το δρόμο τους...
τρέχεις .....

σ’ αγαπώ...θα σ’ αγαπώ μια ζωή …ιλυ φορεβερ...