να τα πούμε?...

να τα πούμε? ανυπομονούμε… να μας χτυπήσουν την πόρτα, κάτι σαν γούρι, και χαζεύουμε όλα τα ενθουσιώδη πιτσιρίκια που χτυπούν την πόρτα, που τρέχουν από σπίτι σε σπίτι και μας κάνουν ασυναίσθητα να αναπολούμε…. με χαρούμενες φωνές - ακόμη κι αν οι είναι λιγάκι φάλτσες – μας δίνουν έναν ήχο αισιοδοξίας…

Άγιος Βασίλης έρχεται από την Καισαρία·

βαστά εικόνα και χαρτί, χαρτί και καλαμάρι·

το καλαμάρι ν’ έγραφε και το χαρτί ωμίλει

κ’ η Παναγιά τον απαντά κάτω ’ς το σταυροδρόμι·

– Βασίλη μ’, πόθεν έρχεσαι και πόθεν κατεβαίνεις ;

– Από τη μάννα μ’ έρχομαι και ’ς το σχολειό μου ’πάγω.

– Κάτσε να φας, κάτσε να πιής, κάτσε να τραγουδήσης.

– Εγώ είμαι γραμματικός, τραγούδια δεν ηξέρω.

– Κι αν είσαι σύ γραμματικός, ’πες μας την Αλφαβήτα·

Και ’ς το ραβδί τ’ ακκούμπησε, να ’πη την Αλφαβήτα·

και το ραβδί’ τανε ξερό, χλωρά βλαστάρια ’πέτα

κι απάνου ’ς τα βλαστάρια του περδίκια ’κελαϊδούσαν

βάλε τη σκέψη στην καρδιά και πές τι να σου φτιάξει...

Χρόνια Πολλά.......

ιλυ.....