αγάπη κι έρωτας…. ανοίγεις βιβλία, βλέπεις ταινίες, συζητάς με τον κολλητό σου …. αλλά δεν μπορείς να τα γνωρίσεις αν δεν τα ζήσεις, και δεν τα νοιώσεις…. δεν είναι σίγουρο πως στη ζωή σου θα τα καταλάβεις σίγουρα, από μια σχέση που θα κάνεις, ή και δεύτερη, ή τρίτη, ή δημιουργήσεις κάτι που λες ότι είναι η συνέχεια της σχέσης…..
κάποια στιγμή, σε ανύποπτο τόπο και χρόνο, κάποιοι άνθρωποι έρχονται στη ζωή μας απ’ το πουθενα και μας δείχνουν τι είναι αγάπη κι έρωτας…. είναι μια ψυχή που άρχισε να διαβάζει τη δική σου, που σε βάζει απέναντι από τις ψευδαισθήσεις, που μέχρι τώρα είχες….αυτός είναι που σε ξεκλείδωσε, που έδωσε δύναμη να αντέχεις….η λαχτάρα συνύπαρξης της κάθε στιγμής γίνεται σκοπός ζωής….με αγκαλιά που είναι πάντα δίπλα σου, και να χάνεσαι μέσα της, γεμάτη ζέστη, και συναισθήματα….
όταν έχω εσένα, μπορώ να ονειρεύομαι ξανά, ανοίγω μες στη θάλασσα πανιά, και πιάνω μες τα χέρια μου, τον κόσμο να τον φτιάξω….
όταν έχω εσένα μπορώ να βάψω με ασήμι τη σκουριά, μπορώ να κοιμηθώ με σιγουριά, να πιάσω με τα χέρια μου τους δράκους να σκοτώσω….
μαθαίνεις αυτό που νόμιζες πως είναι αγάπη, έρωτας, τρυφερότητα, νοιάξιμο, ζεστασιά, πάθος….μέσα από τα μάτια του είδες αυτό που βλέπει, ένιωσες, πόνεσες, άρχισες να δίνεις…. ανοίγοντας όλο τον εαυτό σου, έβαλες μέσα του την πνοή της ζωής γεμάτη από χάδια, μυρωδιές, πόνο, πίκρα, δάκρυ, φιλιά, πάθος, λάθη, συγγνώμες, αγάπη…
αυτός ο άνθρωπος, κάθε πρωί σηκώνεται με τον αυγερινό, με ένα ζωγραφισμένο χαμόγελο στα χείλη, παίρνει το πρωινό του, νοιώθει ευχαρίστηση για τη νέα μέρα, είναι γεμάτος όρεξη και διάθεση, εκμεταλλεύεται με πειθαρχία το χρόνο του, αξιοποιώντας τον στο μέγιστο βαθμό, ώστε να είναι κυρίαρχος συνειδητά, του διαθέσιμου χρόνου και των καθορισμένων προτεραιοτήτων του....
στην απέναντι όχθη ακούγονται το «κοιμήσου επιτέλους….» από μια μάταιη φωνή που προσπαθεί να μας κοιμίσει… που κάθε μεσάνυχτα γινόμαστε ποιητές, πεζογράφοι, τραγουδιστές, ζωγράφοι…. κάθε φορά που δεν μας πιάνει ύπνος….στριφογυρίζει στο μυαλό ο άνθρωπος που ποθείς...λαχταράς να τον δεις, αλλά.....με μια λαχτάρα για χάδι, με μια αφορμή για να σου ψιθυρίζει «είμαι εδώ».... μέσα σε αυτή την αντίφαση του ήλιου και του φεγγαριού ερωτευόμαστε…
κάποια στιγμή, σε ανύποπτο τόπο και χρόνο, κάποιοι άνθρωποι έρχονται στη ζωή μας απ’ το πουθενα και μας δείχνουν τι είναι αγάπη κι έρωτας…. είναι μια ψυχή που άρχισε να διαβάζει τη δική σου, που σε βάζει απέναντι από τις ψευδαισθήσεις, που μέχρι τώρα είχες….αυτός είναι που σε ξεκλείδωσε, που έδωσε δύναμη να αντέχεις….η λαχτάρα συνύπαρξης της κάθε στιγμής γίνεται σκοπός ζωής….με αγκαλιά που είναι πάντα δίπλα σου, και να χάνεσαι μέσα της, γεμάτη ζέστη, και συναισθήματα….
όταν έχω εσένα, μπορώ να ονειρεύομαι ξανά, ανοίγω μες στη θάλασσα πανιά, και πιάνω μες τα χέρια μου, τον κόσμο να τον φτιάξω….
όταν έχω εσένα μπορώ να βάψω με ασήμι τη σκουριά, μπορώ να κοιμηθώ με σιγουριά, να πιάσω με τα χέρια μου τους δράκους να σκοτώσω….
μαθαίνεις αυτό που νόμιζες πως είναι αγάπη, έρωτας, τρυφερότητα, νοιάξιμο, ζεστασιά, πάθος….μέσα από τα μάτια του είδες αυτό που βλέπει, ένιωσες, πόνεσες, άρχισες να δίνεις…. ανοίγοντας όλο τον εαυτό σου, έβαλες μέσα του την πνοή της ζωής γεμάτη από χάδια, μυρωδιές, πόνο, πίκρα, δάκρυ, φιλιά, πάθος, λάθη, συγγνώμες, αγάπη…
αυτός ο άνθρωπος, κάθε πρωί σηκώνεται με τον αυγερινό, με ένα ζωγραφισμένο χαμόγελο στα χείλη, παίρνει το πρωινό του, νοιώθει ευχαρίστηση για τη νέα μέρα, είναι γεμάτος όρεξη και διάθεση, εκμεταλλεύεται με πειθαρχία το χρόνο του, αξιοποιώντας τον στο μέγιστο βαθμό, ώστε να είναι κυρίαρχος συνειδητά, του διαθέσιμου χρόνου και των καθορισμένων προτεραιοτήτων του....
στην απέναντι όχθη ακούγονται το «κοιμήσου επιτέλους….» από μια μάταιη φωνή που προσπαθεί να μας κοιμίσει… που κάθε μεσάνυχτα γινόμαστε ποιητές, πεζογράφοι, τραγουδιστές, ζωγράφοι…. κάθε φορά που δεν μας πιάνει ύπνος….στριφογυρίζει στο μυαλό ο άνθρωπος που ποθείς...λαχταράς να τον δεις, αλλά.....με μια λαχτάρα για χάδι, με μια αφορμή για να σου ψιθυρίζει «είμαι εδώ».... μέσα σε αυτή την αντίφαση του ήλιου και του φεγγαριού ερωτευόμαστε…
ίσως να μη βγάζουν άκρη αυτά που γράφω….θα μου το πεις?....
ily....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου