«Παραμύθια της Χαλιμάς»

μέσα απ’ τα παραμύθια, τα παλιά τα χρόνια, την αρχή μιας σχέσης την επισφράγιζε το πρώτο φιλί, δίχως να χρειάζονται λόγια κι επεξηγήσεις, ένα φιλί, που η αναμονή του το έκανε σπουδαίο και μοναδικό…..που χαραζόταν στη μνήμη σου τόσο έντονα, ακόμα και από μια σεξουαλική επαφή…. σήμερα αυτό έχει φθίσει, οι καιροί άλλαξαν, η μοναχικότητα αυξάνει, η ζωή και η σχέση έχει γίνει πολύ περίπλοκη… τα συναισθήματα τα ‘χουν βάλει στο πίσω μέρος της μνήμης, και ανάγκη να αγαπήσουν και ν' αγαπηθούν στον πάγο της Γροιλανδίας… όλα αλλάζουν στην πάροδο του χρόνου, ένα όμως μπορείς να πεις πως δεν μπορεί ν’ αλλάξει, όταν δύο άνθρωποι θέλουν να ‘ναι μαζί κι αυτό το θέλω είναι αμοιβαίο και στην ίδια ένταση, κανένας κανόνας, και καμιά αλλαγή στις συμπεριφορές δε θα τους επηρεάσει….. θα λαχταρούν το φιλί, χωρίς λόγια επεξηγήσεων, αφού ο θαυμασμός, η ομορφιά, που δίνει ο έρωτας ανοίγει το δρόμο μπροστά τους….

όσο πιο σκληρός γίνεται ο χρόνος, τα συναισθήματα υπάρχουν και είναι αυθεντικά…. και αν υπάρξει και η κατάλληλη χημεία…. το παράγωγο είναι προδιαγραμμένο…. απ’ τη μάχη της ζωής δεν μπορείς να βγεις δίχως γρατζουνιά, αλλά γνωρίζεις πως ο γιατρός και το φάρμακο θα τις θεραπεύσουν, και αυτό δεν είναι τίποτε άλλο από την αγάπη και τον έρωτα…. κάθε χαραγή στο σώμα σου σε πηγαίνει πιο κοντά στην ευτυχία, την ηρεμία, τον ψυχισμό σου…. αυτά είναι δώρα της ζωής, και αν μπορέσεις να τα μοιραστείς, τότε μπορείς ν’ αγαπάς και ν’ αγαπιέσαι…..

άλλο ένα παραμύθι, ευελπιστώντας να σε κρατήσει ξύπνια, να κρατήσει τον έρωτα και την αγάπη, σαν τον Χαλίφη με τη Σεχραζάτ….

احبك كثيرا