είναι γλυκιά η αναμονή του ερχομού αυτού που προσδοκάμε...

είναι όμορφη η ζωή…. γιατί παίζει μαζί μας?... γιατί η αναμονή, οι προσδοκίες και η έκβασή τους δεν είναι δικές μας, αλλά ούτε και εντελώς ξένες…. μήπως είναι δημιούργημα όχι μόνο δικό μας, αλλά και …ποιου άλλου?... της φύσης?... της τύχης?... του χρόνου?... μιάς υπερβατικής δύναμης?.... του άγνωστου?.... !!!!....
μήπως πνέουμε σε διαφορετικά μήκη κύματος?.... έχουμε να κάνουμε με ασυμβίβαστες-σκληρές-αλύγιστες απόψεις?....
βλέπω τον εαυτό μου να ονειρεύεται για πρώτη φορά, και για λογαριασμό άλλου, για ένα πρόσωπο που υπερβαίνει σύμπαν μου…. η σκέψη μου την ίδια στιγμή τρέμει, μη χαθεί…..
είναι γλυκιά η αναμονή του ερχομού αυτού που προσδοκάμε…. η σκέψη και τα όνειρά μας είναι γεμάτα από προσδοκίες, και είναι αυτές που ομορφαίνουν την αγριάδα των πραγμάτων και τον συνεχή εσωτερικό αγώνα που κάθε μέρα δίνουμε ερχόμενοι αντιμέτωποι με τα πιο φοβιστικά και γεμάτα άγχος δεδομένα της ύπαρξής μας…..
........ μια περίοδος πραγματικής ευτυχίας, και τα είχαμε όλα, και ξαφνικά…. χάθηκαν….

μια ζωή δεν θα περάσει ούτε στιγμή

να σταματήσω να σε θέλω

δεν θα περάσει ούτε στιγμή

να μη σου πω πως σε λατρεύω...