«ό,τι με κάνει να βουρκώνω
είναι που αξίζει πιο πολύ
ό,τι και μες στον μαρασμό του
θάλλει ακόμη –το ρόδο αίφνης,
ασύγκριτα ευώδες βιβλικό
ρόδο το αμάραντο οδός Ωραιοπούλου–
είναι παρήγορα που με πληθαίνει όταν
μόνος, μονάχος, μονομάχος
σε στίχο δανεικό.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου