ακόμα και μετά από χιλιάδες χρόνια......

πανσέληνος του Ιουλίου και η σκέψη σε ένα από τα ωραιότερα της μυθολογίας...... Ενδυμίωνας και Σελήνη......

ο Ενδυμίων νυχτώθηκε στο δάσος και αποκοιμήθηκε σε κάποιο ξέφωτο.....τον είδε η Σελήνη και θαμπώθηκε, έχασε μονομιάς το φως της, μελαγχόλησε....ο Ενδυμίων ήταν θνητός και η ωραιότητά του κάποτε θα χανόταν....ο Δίας άκουσε τις προσευχές της και αποκοίμησε τον Ενδυμίωνα για πάντα...από τότε η Σελήνη απαρηγόρητη μπορούσε μόνο να τον βλέπει σε ύπνο βαθύ, ωραίο, αλλά όχι εραστή!.... έκτοτε η Σελήνη αντανακλά μόνιμα μια λύπη ερωτική και έχει ένα φώς θλιμμένο...... από τότε έχουν περάσει χιλιάδες χρόνια, η Σελήνη να περιστρέφεται γύρω από τον Ενδυμίωνα......όσο κι αν οι θνητοί επιχειρούν με τεχνολογικά επιτεύγματα να διαλύσουν τον μύθο, η μυστηριακή Ομορφιά της Σελήνης δεν διασπάται κι επιμένει.....

Ιλυ...........