....μέρα δεν μένει δίχως σκέψεις και όνειρα που θυμίζουν τις ζωές μας....ο έρωτας μετέωρος έμεινε στα πρόθυρα...οι όμορφες στιγμές μας, οι ψυχές μας, πολεμήσανε χωρίς εφόδια, διεκδικήσαμε κι οι δυο μας κάθε νίκη, με νύχια και με δόντια την κρατήσαμε...ο κόσμος είναι μαγικός μας ανήκει...διαβήκαμε δρόμο μακρύ και πάντα ονειρευόμασταν ένα φωτεινό μονοπάτι...μ' ένα σεργιάνι στη ζωή μας μακρινό...μα όταν φτάσαμε στα σκαλοπάτια, δεν τολμήσαμε ν' ανεβούμε.......
ιλυ.....................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου