περπάτησα κατά μήκος του δρόμου....και ένιωσα σαν μια ριπή μελαγχολίας...έναν πόνο που ρουφάει την καρδιά... σταμάτησα - ακούμπησα στον φράχτη....ένας πόνος.....
η έννοια του πένθους στην αρχαία Ελλάδα: ἄχεος (ἄχεος), είναι ένας από τους βασικούς όρους για τη θλίψη ή τη στενοχώρια που τρυπά την καρδιά στην Ιλιάδα, αλλά είναι επίσης μία από τις πολλές λέξεις στα ελληνικά για τον πόνο/την ταλαιπωρία.....
ο πόνος είναι πάντα μια προσωπική εμπειρία που επηρεάζεται σε διαφορετικό βαθμό από βιολογικούς, ψυχολογικούς και κοινωνικούς παράγοντες
ο πόνος και η νοσηρότητα είναι διαφορετικά φαινόμενα... ο πόνος δεν μπορεί να συναχθεί μόνο από τη δραστηριότητα στους αισθητήριους νευρώνες
μέσα από τις εμπειρίες της ζωής τους, τα άτομα μαθαίνουν την έννοια του πόνου
η αναφορά ενός ατόμου σε μια εμπειρία, ως εμπειρία πόνου, θα πρέπει να γίνεται σεβαστή
αν και ο πόνος συνήθως εξυπηρετεί έναν προσαρμοστικό ρόλο, μπορεί να έχει δυσμενείς επιπτώσεις στη λειτουργία και στην κοινωνική και ψυχολογική ευημερία
η λεκτική περιγραφή είναι μόνο μία από τις διάφορες συμπεριφορές για την έκφραση του πόνου- η αδυναμία επικοινωνίας δεν αναιρεί την πιθανότητα ένας άνθρωπος ή ένα μη ανθρώπινο ον να βιώνει πόνο
καμία προσέγγιση δεν έχει τα εργαλεία για να σπάσει τον κύκλο των διεργασιών του πόνου, κατά κάποιο τρόπο
αν οι άνθρωποι μιλούσαν ανοιχτά για κάθε φορά που βίωναν αφόρητο πόνο, ξαφνικά τα ιατρικά αρχεία μοιάζουν να ξεχειλίζουν από μαρτυρίες πόνου...
το «πρόσωπο του πόνου»..... είναι ένα πρόσωπο που πονάει δεν είναι απλώς μια έκφραση, συγκεκριμένη και στατική....μερικές φορές χαμογελάει....μερικές φορές πλαισιώνει μια κραυγή....μερικές φορές σφίγγει τα δόντια.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου