ω μαγεύτρα.....

περδικόστηθη Tσιγγάνα,
ω μαγεύτρα, που μιλείς
τα μεσάνυχτα προς τ’ άστρα
γλώσσα προσταγής,

που μιλώντας γιγαντεύεις
και τους κόσμους ξεπερνάς
και τ’ αστέρια σού φορούνε
μια κορώνα ξωτικιάς!

ιλυ...............

απ' τον "Δωδελάλογος του Γύφτου", Κ. Παλαμάς

ο Γύφτος, αν και γέννημα θρέμμα της παλιάς εποχής, ποτισμένος με τις δοξασίες της και σημαδεμένος από τα τραύματά της, ταυτόχρονα κρύβει μέσα του το σπόρο για τη γέννηση ενός καινούριου κόσμου...στο ταξίδι του αυτό προς την αυτογνωσία συγκρούεται με το αρχαίο παρελθόν, με την παλαιολιθική φιλοσοφία του Βυζαντίου, αναμετριέται με την αγάπη και την προσήλωση.....η ελεύθερη, ταξιδιάρικη ψυχή του Γύφτου, ο ερωτισμός της φυλής του, το κυνήγι ενός πιο ελπιδοφόρου μέλλοντος.....η ανάγνωση του "δωδεκάλογου" παρασύρει τον αναγνώστη σε ένα μεθυστικό ποιητικό παραμύθι......για κάθε ασυμβίβαστη ψυχή.....