όλη μου τη ζωή...

όποτε έχανα το δρόμο,
σε έψαχνα στις θάλασσες,
σε έψαχνα στους δρόμους,
στις αλάνες τριγυρνούσα,
τα πουλιά ρωτούσα
μήπως σε είχαν δει...

όποτε έχανα τη σκέψη,

σε γύρευα σε κάθε αυγή
σε μονοπάτια αδιάβατα,
του χειμώνα χαράματα
εκεί που η άνοιξη αργεί να βγει...

όποτε έχανα τη σκέψη,
στ’ αστέρια έστελνα ευχή
τα ζόρια να τ’ αφήσω πίσω
κι όσα μου 'μεναν να ζήσω
να τα ζούσαμε μαζί, απ’ την αρχή...

και είμουν πάντα σίγουρος
πως κάπου θα σε συναντούσα,
σε ένα λιμάνι, σε ένα δρόμο,
μ’ ένα χαμόγελο,
κι όλη μου τη ζωή εσένα θ’ αγαπούσα...

ιλυ..........