είμαι ακόμα εδώ...

 

 

Ily.,......

χειμώνες...

που πάνε τα όνειρα που μένουν ανεκπλήρωτα?....που πάνε οι έρωτες που δεν αρχίσανε ποτές, φωτιές που μείνανε σβηστές και σκέψεις αφανέρωτες?...που πήγανε οι όρκοι μας που χάθηκαν στο δρόμο?... μου λείπουν οι χειμώνες μας... γλυκά να είμαστ’ αγκαλιά, χίλια να μου ‘δινες φιλιά σαν φωτιά που καίει...

μου λείπουν οι χειμώνες μας...

ιλυ.......

ανοίγοντας το τσόφλι...

 το ποίημα σε ερμηνεύει.....

θα συνεχίζω να βυθίζω τη σκέψη μου στην ύπαρξη σου....

.......

τι σου 'χω φυλαγμένα.....

ποιος είμ’ εγώ, που αποτολμώ για σένανε να γράψω.... είμαι απλά ένας ρομαντικός που θέλησα να κλάψω.....για όσα στιχάκια έγραψα, όλα τόσο αγαπημένα, και όσα ακόμα δεν έγραψα να δεις, τι σου 'χω φυλαγμένα........

Ιλυ.........

 

Πουαρό.....

 "το μήνυμα της αγάπης.... ούτε ο Πουαρό δεν μπορεί να το ξεδιαλύνει..."

...... ένα δάκρυ..... δροσερό αεράκι είναι.....

Ιλυ..........

εσύ ξέρεις καλύτερα.....

 

Ιλυ.......

αν τα μάτια ήταν πράσινα....

 Ἔχω τρεῖς κόσμους. Μιὰ θάλασσα, ἕναν

οὐρανὸ κι ἕναν πράσινο κῆπο: τὰ μάτια σου.

Θὰ μποροῦσα ἂν τοὺς διάβαινα καὶ τοὺς τρεῖς, νὰ σᾶς ἔλεγα

ποῦ φτάνει ὁ καθένας τους. Ἡ θάλασσα, ξέρω.

Ὁ οὐρανός, ὑποψιάζομαι. Γιὰ τὸν πράσινο κῆπο μου,

μὴ μὲ ρωτήσετε......

Καλημέρα Μάτια μου.....

πρωτόπλαστοι....

γνωρίζουμε τὸν ἔρωτα μόνο στὴν ἀπόσταση τῆς ἀποτυχίας....πρὶν τὴν ἀποτυχία δὲν ὑπάρχει γνώση· ἡ γνώση ἔρχεται πάντα μετὰ τὴ βρώση τοῦ καρποῦ.....σὲ κάθε ἔρωτα ξαναζεῖ ἡ ἐμπειρία τῆς γεύσης τοῦ παραδείσου καὶ τῆς ἀπώλειας τοῦ παραδείσου....σπουδάζουμε τὸν ἔρωτα μόνον ἐξόριστοι ἀπὸ τὴν πληρότητα τῆς ζωῆς ποὺ αὐτὸς χαρίζει....στὴν ἐμπειρία τοῦ ἔρωτα εἴμαστε ὅλοι πρωτόπλαστοι.....

Ιλυ....."Εύα"....

λέει ο ποιητής.....

δεν θέλω να ρωτάω πια, αλλά να ακούω....λέξεις να έρχονται από μακριά ή έστω από δίπλα....σε μιά γλώσσα έτοιμη και όχι να πρέπει εγώ να την συνθέτω....να πάψω να θεωρώ  ότι το όποιο γεγονός το άγνωστο, το πιο άγνωστο απ’ όλα γεγονός κατάφερε να είναι η ίδια μου η γλώσσα, καθώς δεν προλάβαινε τη σκέψη μου να την καταγράψει......λέει......

λέει ότι Ιλυ........

 

Χαρά μου......

λίγο γλύκα..!..!...

ένα γλυκάκι για τ' απόγευμα......

ιλυ......γλυκά.............

όλη μου τη ζωή...

όποτε έχανα το δρόμο,
σε έψαχνα στις θάλασσες,
σε έψαχνα στους δρόμους,
στις αλάνες τριγυρνούσα,
τα πουλιά ρωτούσα
μήπως σε είχαν δει...

όποτε έχανα τη σκέψη,

σε γύρευα σε κάθε αυγή
σε μονοπάτια αδιάβατα,
του χειμώνα χαράματα
εκεί που η άνοιξη αργεί να βγει...

όποτε έχανα τη σκέψη,
στ’ αστέρια έστελνα ευχή
τα ζόρια να τ’ αφήσω πίσω
κι όσα μου 'μεναν να ζήσω
να τα ζούσαμε μαζί, απ’ την αρχή...

και είμουν πάντα σίγουρος
πως κάπου θα σε συναντούσα,
σε ένα λιμάνι, σε ένα δρόμο,
μ’ ένα χαμόγελο,
κι όλη μου τη ζωή εσένα θ’ αγαπούσα...

ιλυ..........

 

ένα βουν' είναι η σκέψη μου, με χιόνια σκεπασμένο και να το λιώσει τσι χαράς ο Ήλιος περιμένω...

Αστέρι μου....

 

καληνύχτα Αστέρι μου....

αγγελικοί άνθρωποι....

 χωρίς εσένα η θεότητα θα ήτανε βουβή....

ιλυ.......

το φως που λάμπει στο πρόσωπο σου....

λατρεύω απέραντα το φως που λάμπει στο πρόσωπο σου...θα ‘θελα να ‘μενα εδώ, μαζί σου να παγιδευτώ, παντοτινά δικός σου......με σένα θα ‘θελα να ζω, να ‘μουν στην αγκαλιά σου, ν’ ακούω τον όμορφο ρυθμό, τον ακανόνιστο σφυγμό της φλογερής καρδιάς σου....

ιλυ.....

Καλημέρα...

 

 

τριαντάφυλλο από χαρτί...

βαθύ μεστό και ανοιγμένο

ήταν σαν ρόδι το φιλί

μα το δικό σου στόμα ήταν

τριαντάφυλλο από χαρτί...

πάει καιρός που έχουν γεμίσει

σκουριά τα παιδικά όνειρα μου

και το φεγγάρι έχει ραγίσει

από τη θλίψη στην καρδιά μου...

Ιλυ............

 

δροσοσταλιδες διαμάντια...... να έχεις μια όμορφη νύχτα Jasmin...

...

το χαμόγελο....

 Ιλυ.....

uma flor....

  η ζωή κυλούσε όμορφα όταν οι απαιτήσεις ήταν σαφείς......

ily.............

περνώ καλά....

 ...το "μωρό" θέλει να "παίξει", η ζωή να επιστρέψει....

ιλυ...............

 βαραίνει χιόνι τα κλαδιά, πάγωσε η καρδιά μου, άφησες μέσα  στο χιόνια άδεια την αγκαλιά μου.....

 

μιά άσπρη μέρα....

 μέσα σε μιά ταλαιπωρία, μικρή, μεγάλη, τεράστια....τι εννοούμε "ελπίδα"!.!.!....είναι μέρες που σηκώνεις τα χέρια και δεν έχεις τι να πεις, ή να κάνεις........πως είσαι....τι θέλεις να φέρω..... ξύλα?...για λίγο ζεστασιά?....

Ιλυ......

 για να κρατήσεις μια γυναίκα, πρέπει να ικανοποιείς τις νευρώσεις της....

Ιλυ.......

η ζωή της Ομορφιάς.....

τη ζωή, όσο κι αν το ψάξεις, μόνο με αγάπη μπορείς να τη βαστάξεις....την ψυχή, ότι και να κάνεις μόνο με έρωτα μπορείς να τη ζεστάνεις....την καρδιά όσο και να κλάψεις ποτέ σου δε θα πάψεις να τη ζωγραφίζεις στα όνειρα....η Ομορφιά, όπως και να το δεις, βγαίνει από τα μέσα....

ιλυ.........................

Καρδιά μου.....

 

κρατάει πιό πολύ απ' την παραλιακή....γι' αυτό λέω να την πελεκίσω σε ένα μάρμαρο, αλλά φοβάμαι μη την πάρουν οι Άγγλοι......

Καλημέρα Καρδιά μου....

Ιλυ......

υπόδουλος....

είμαι υπόδουλος στην άφθαρτη ανάμνησή σου

 σε ό,τι συναποτελεί κάτι σαν μύθο,

στην παραδεισένια φαντασμαγορία

που έφερες στη ζωή μου......

ιλυ........

η γυμναστική της υπομονής....

με έναν "εγκάρσιο προσανατολισμό" προς μια μακρινή πηγή φωτός....το φεγγάρι....

«…όσο μειώνεται το παράθυρο της ικανότητας προσήλωσης των ανθρώπων, τόσο περισσότερο αποκτά ενδιαφέρον αυτή η γυμναστική της υπομονής....μπορεί να εκνευρίζει κάποιους ανθρώπους, επιμένω όμως να καλώ σε συντονισμό τον θεατή κι ας ξέρω ότι μπορεί να τον χάσω»...

Δημήτρης Παπαϊωάννου

ιλυ.......

 

Καλημέρα Jasmin...

...

 

να έχεις ένα ζεστό βράδυ...

...

και ποιητικά...

Μόλις κατάπια ένα ποίημα– ούτε λέξη δεν θα πάρουν από μένα...

«Η ποίηση είναι ένα ράμφος,
που σκάβει μέσα στο κορμί σου,
σκάβει μέσα στο πολεμικό κορμί σου.
Η ποίηση σκοτώνει τα αιχμάλωτα φωνήεντα
κι όλα εκείνα τα σύμφωνα κορμιά
με το κλειστό το στόμα.
Αυτό θέλω να πω:
μετά την ποίηση δεν απομένει τίποτα.»...

ιλυ......και ποιητικά....

 για σήμερα λένε....

μια γλυκιά καλημέρα

μια γλυκιά καλημέρα

στην αγάπη στο φως

είσαι ο ήλιος που λάμπει

και θα γίνω ουρανός

να γεμίσουν λουλούδια

της ζωής σου οι κήποι....

Ιλυ.........

η αγάπη είναι....

 πρέπει να αντέξεις μέχρι το τέλος και που ξέρεις… μπορεί κάποια στιγμή να πάψεις να πονάς.... η αγάπη είναι θυσία!..!... πρέπει να μείνεις πιστός μέχρι το τέλος, στο: «καληνύχτα ομορφιά μου» και να χαθείς στη μοναξιά σου!...

...

 

για να ταξιδεύουν τις ψυχές...

αγάπη μου....

όταν σου μιλώ, με λόγια απ’ την καρδιά μου, νιώθω να σιγοτραγουδώ ένα πανέμορφο σκοπό, που καίει στα σωθικά μου....

αγάπη μου....

 όταν σε ζητώ στου νου μου τα συρτάρια, θέλω τα μάτια σου να δω, μέσα στη σκέψη σου να μπω, σαν φως μεσ’ τα σκοτάδια....

για να σου ταράζουν τα νερά γράφονται οι στίχοι....να σε αναγκάζουν να ονειρεύεσαι και όχι απλά για να πεθαίνουν πάνω σ΄ ένα άψυχο χαρτί...

κι αν πολλά έχουν χαθεί...κι αν τα κάστρα έχουν γκρεμιστεί....δώσε μου το χέρι σου...έτσι απλά...να πιάσω αυτόν το θησαυρό του κόσμου, με το πιό γλυκό μειδίαμα, που αλλάζει τις ζωές μας....

ιλυ......

 

καλημέρα Jasmin..

...η αγάπη πάντα αναζητά έναν τρόπο...

Ιλυ......

αν μπορείς να υποτάξεις σώμα, πνεύμα και καρδιά....

αν ξάστερο μπορείς εσύ το λογικό σου να κρατήσεις

όταν τριγύρω σου όλοι χάνουν το δικό τους

και μάλιστα ουρλιάζουνε πως συ γι’ αυτό έχεις φταίξει.

αν πίστη ακλόνητη μπορείς να ‘χεις στον εαυτό σου

την ώρα που όλοι γύρω σου για σένα δυσπιστούνε

κι έχεις καρδιά να τους συχωρνάς την κάθε αμφιβολία.

αν έχεις την υπομονή να περιμένεις τον καιρό

δίχως ποτέ να βαρεθείς ή ν’ αποστάσεις καρτερώντας

κι αν το μπορείς στα ψέματα που άλλοι για σένα λένε

συ να μην καταδέχεσαι ν’ αμύνεσαι με ψέμα.

αν σε μισούν κ’ εσύ κανέναν δεν μισείς

κι ωστόσο τον πολύ καιρό ή το σοφό και φρόνιμο

δεν θες να παραστήσεις.

και αν να στοχάζεσαι βαθιά μπορείς δίχως να γίνει

ο στοχασμός μοναδικός σκοπός σου

και να ονειρεύεσαι αν μπορείς χωρίς ποτέ να σκλαβωθείς

στου ονείρου τη μαγεία.

ίδιος να μείνεις αν μπορείς στη Νίκη και στη συμφορά

κι αξίπαστος να δέχεσαι το κάθε αγκάλιασμά τους.

κι αν μιαν αλήθεια που΄ χες πει, αντέχεις να γροικάς

διαστρεβλωμένη απ’ τους κακούς, παγίδα για τους αφελείς.

αν της ζωής όλα δεις τα έργα γκρεμισμένα

κι όμως μπορείς με όρεξη να ξαναρχίσεις κάθε τι

σκύβοντας πάνω σ’ υλικά φθαρμένα.

αν για έναν άγιο σκοπό, όλο το μόχθο σου και βίο

και αντρίκεια ξέρεις «γράμματα – κορώνα» να τον παίξεις

και στο χαμό τους, γελαστός, χωρίς καμιά βαρυγκομιά

σφίγγοντας τα νεύρα και καρδιά, κρατήσεις όλο το κορμί

υπάκου στους σκοπούς σου και στη φωνή της θέλησης

που σου φωνάζει: «Βάστα»!

αν με πλήθη σαν μιλάς την αρετή σου δεν πουλάς

κι αθόλωτο το νου κρατείς μπροστά σε αρχοντάδες.

κι αν μήτε φίλοι μήτε εχθροί, να σε πειράξουν μπορούν

κι αν ίσια όλους τους μετράς, κι ούτε έναν περίσσια.

και της ζωής σου αν μπορείς κάθε λεφτό περαστικό

με δράσεις να γεμίζεις

έτσι που ούτε μια στιγμή χαμένη να μην πάει.

Θα ΄ναι δική σου όλη η γη

μ’ ότι επάνω της κρατεί

αν μπορείς στην πλάση ετούτη να περιφρονείς τα πλούτη

κι΄ αν οι έπαινοι των γύρω δεν σου παίρνουν το μυαλό,

αν μπορείς στην τρικυμία να κρατήσεις ψυχραιμία

κι΄ αν μπορείς και στους εχθρούς σου να σκορπίζεις το καλό.

αν μπορείς μεμιάς να παίξεις κάθε τι πού 'χεις κερδίσει

στην καταστροφή ν' αντέξεις και να δόσεις κάποια λύση…

αν μπορείς να υποτάξεις σώμα πνεύμα και καρδιά,

αν μπορείς όταν σε βρίζουν να μη βγάζεις τσιμουδιά...

αν μπορείς στην καταιγίδα να μην χάνεις την ελπίδα

κι αν μπορείς να συγχωρέσεις όταν σ' έχουν αδικήσει…

αν μπορέσεις τ΄ όνειρό σου να μη γίνει ο όλεθρός σου

κι αν μπορέσεις ν΄ αγαπήσεις όσους σ΄ έχουνε μισήσει…

αν μπορέσεις να είσαι ο ίδιος στη χαρά και στην οδύνη

αν η πίστη στην ψυχή σου μπρος σε τίποτε δεν σβήνει…

αν μιλώντας με τα πλήθη τη συνείδηση δεν χάνεις.

αν μπορέσεις να χωνέψεις πως μια μέρα θα πεθάνεις…

αν ποτέ δεν σου μεθύσει του θριάμβου το κρασί,

αν στα ψέματα των άλλων δεν λες ψέματα κι εσύ,

αν μπορείς σε ηρεμία δίχως νεύρα ή δυσφορία

και τα ίδια σου τα λόγια να τ΄ ακούς παραλλαγμένα.

αν μπορείς κάθε λεπτό σου να 'ναι μια δημιουργία

και ποτέ σου να μην μένεις με τα χέρια σταυρωμένα.

αν οι φίλοι κι οι εχθροί σου δεν μπορούν να σε πληγώσουν,

αν οι σχέσεις με μεγάλους τα μυαλά δεν σου σηκώσουν,

αν τους πάντες λογαριάζεις μα κανέναν χωριστά,

αν μπορέσεις να φυλάξεις και τα ξένα μυστικά.

Έ…. Παιδί μου τότε πια θα μπορέσεις ν΄ απολαύσεις

όπως πρέπει τη ζωή σου θα 'σαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ σπουδαίος...

Κίπλινγκ

Ιλυ.............

"Γιατί λέμε τα μυστικά μας σε..."

Σίγουρα θα έχετε παρατηρήσει ότι οι επιβάτες των μέσων μαζικής μεταφοράς συζητούν μεταξύ τους ακόμα κι αν δεν γνωρίζονται. Ίσως να έχετε ακούσει την ιστορία μιας κυρίας που καθόταν διπλά σας στο μετρό κι ήθελε να σας εκμυστηρευτεί πως αισθάνεται μετά από την εγχείρηση που έκανε ή το διαζύγιό της. Σύμφωνα με την έρευνα του κοινωνιολόγου Mario Luis Small του πανεπιστημίου Harvard, είναι πιο εύκολο να λέμε τα μυστικά μας σε αγνώστους παρά σε κοντινούς μας ανθρώπους.

Μπορεί οι περισσότεροι να θεωρούμε ότι το δίκτυο των ανθρώπων με τους οποίους μοιραζόμαστε τις βαθύτερες σκέψεις μας είναι οι φίλοι μας ή η οικογένειά μας, όμως σύμφωνα με την έρευνα δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Σχεδόν οι μισοί από τους συμμετέχοντας στην έρευνα απάντησαν ότι εκμυστηρεύονται πράγματα σε ανθρώπους που δεν γνωρίζουν και δεν είναι σημαντικοί για αυτούς, σε ένα γκαρσόνι, έναν barman, την κομμώτρια, ή ακόμα και σε ένα συνεπιβάτη τους στο αεροπλάνο.  Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι ζούμε σε μια τόσο μοναχική και αποξενωμένη κοινωνία ώστε αναζητάμε επικοινωνία με τον οποιονδήποτε. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις έχουμε ανάγκη να μιλήσουμε με όποιον βρούμε μπροστά μας, πιο συχνά απλά θέλουμε να μιλήσουμε σε κάποιον που δεν μας γνωρίζει και κυρίως δεν θα μας κρίνει. Για παράδειγμα, δεν θα θέλαμε να μιλήσουμε για μια εξωσυζυγική σχέση με τον σύντροφό μας αλλά ούτε και με μια παντρεμένη φίλη μας. Οι περισσότεροι δεν θέλουμε να φανούμε ‘λιγότεροι’ σε σχέση με τους φίλους μας κι έτσι αποφεύγουμε να επικοινωνούμε τα θέματα για τα οποία δεν είμαστε περήφανοι, όπως τα οικονομικά προβλήματα ή μια αποτυχία.

Εξάλλου, όπως θα έλεγε ο Freud που πίστευε ότι ο ψυχαναλυτής πρέπει να είναι ο καθρέφτης όσων θέλει να ανακαλύψει ο ασθενής και να μην επεμβαίνει, οι φίλοι μας τείνουν να θέλουν να μας προστατέψουν, να μας πουν λευκά ψέματα και να μας παρηγορήσουν κάθε φορά που τους λέμε ένα μυστικό. Ένας άγνωστος, όμως, απλά θα ακούσει κι ίσως να είναι πιο αντικειμενικός στην κρίση του. Έτσι θα μας βάλει στη διαδικασία να ακούσουμε πραγματικά όσα λέμε και να τα σκεφτούμε καλύτερα.

by newsroom kathimerini.gr

ίσως να μην υπάρχει κάτι δυσκολότερο από το να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας....μια πρώτη άσκηση είναι να εκμυστηρευτούμε τις σκέψεις μας σε μια λεμονιά.....

ily............

«Εύρηκα! Εύρηκα!»...

 Αρχιμήδης ο Συρακούσιος αρχαίος Έλληνας μαθηματικός, μηχανικός, φυσικός, εφευρέτης και αστρονόμος... αναγνωρίζεται ως μία από τις μεγαλύτερες ιδιοφυΐες από τους λαμπρότερους επιστήμονες....

Η πιο γνωστή ιστορία για τον Αρχιμήδη αφορά την μέθοδο που εφηύρε για τον προσδιορισμό του όγκου ενός αντικειμένου με ακανόνιστο σχήμα. Σύμφωνα με τον Βιτρούβιο, ο βασιλιάς Ιέρωνας Β είχε παραγγείλει να του φτιάξουν ένα αναθηματικό στέμμα από ατόφιο χρυσάφι. Επειδή δεν είχε εμπιστοσύνη στον χρυσοχόο, ζήτησε από τον Αρχιμήδη να εξετάσει αν ο χρυσός είχε νοθευτεί με ασήμι. Επειδή ο Αρχιμήδης έπρεπε να λύσει το πρόβλημα χωρίς να καταστρέψει το στέμμα, δεν μπορούσε να το λιώσει προκειμένου να υπολογίσει την πυκνότητά του και την προέλευσά του. Καθώς έκανε μπάνιο, παρατήρησε ότι η στάθμη του νερού στην μπανιέρα ανέβηκε όταν μπήκε ο ίδιος μέσα, και συνειδητοποίησε ότι αυτή η επίδραση θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τον προσδιορισμό του όγκου του στέμματος. Με την παραδοχή ότι το νερό πρακτικά είναι ασυμπίεστο, το αποτέλεσμα της βύθισης θα ήταν το στέμμα να εκτοπίσει μια ποσότητα νερού ίση με τον δικό του όγκο. Διαιρώντας την μάζα του στέμματος με τον όγκο του νερού που εκτοπίζεται, προκύπτει η πυκνότητα του στέμματος. Αυτή η πυκνότητα θα είναι μικρότερη από εκείνη του χρυσού, εάν κάποια φθηνότερα και λιγότερο πυκνά μέταλλα είχαν προστεθεί. Ο Αρχιμήδης ενθουσιάστηκε τόσο από την ανακάλυψή του ώστε βγήκε στο δρόμο γυμνός φωνάζοντας «Εύρηκα! Εύρηκα!». Η εξέταση του στέμματος απέδειξε ότι είχε νοθευτεί με σίδερο...

λήμμα wikipedia

...

κι εγέμισ’ από άνθη....

ετίναξε την ανθισμένη αμυγδαλιά

με τα χεράκια της

κι εγέμισ’ από άνθη η πλάτη

η αγκαλιά και τα μαλλάκια της.

κι εγέμισ’ από άνθη…

απέραντη.......

 

να έχεις γλυκά όνειρα γλυκιά μου αγκαλιά....

Ιλυ................

 

αθεράπευτα ρομαντικός...

πάντα ήμουνα μοναχικός, αθεράπευτα ρομαντικός...της αγάπης στοχαστής.....έσμιγα τη ζωή με τ' όνειρο, την αλήθεια με τα παραμύθια....για κάποιο λόγο φαίνεται πληρώνω τίμημα ακριβό....έτσι άρχισα να γράφω, για να μιλώ με την αύρα σου, να ζώ στο ρυθμό των χτύπων της καρδιάς σου, οι λέξεις μου να αγγιζουν την ψυχή σου.....και να σου τραγουδώ τραγουδια ερωτικά, της ψυχής και της καρδιάς.....

ιλυ..........................

μωρό μου πρέπει να κοιμάσαι.....

 μωρό μου πρέπει να κοιμάσαι, να μη ξυπνας τα βράδια....μήπως πεινάς?....και ψάχνεις στην κουζινα τον έρωτα?....μήπως η μέρα σου είχε εξάντληση, κάποιον εκνευρισμό και σου έκανε τη μέρα δύσκολη?....να ξέρεις οτι σ' αγαπώ, σ' αγαπώ πολύ....πάρα πολύ.....

νομίζω πως τώρα θα κοιμηθείς ήρεμα.....

ιλυ..............................

ακρυλική...

 

στην πιο μικρή στιγμή....

 όλα μπορούσανε να γίνουνε στον κόσμο αγάπη μου τότε που μου χαμογελούσες…

γιατί πριν μπεις ακόμα στη ζωη μου είχες πολύ ζήσει μέσα στα όνειρα μου αγαπημένη μου…

μα και τι να πει κανείς…όταν ο κόσμος είναι τόσο φωτεινός και τα μάτια σου τόσο μεγάλα....στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου έζησα όλη τη ζωή….θα ξαναβρεθούμε μια μέρα....

Ιλυ.......

 Ily...

κι αν θέλεις, να τ' ακούσουμε....

έλα κοντά μου , δεν είμαι η φωτιά,
τις φωτιές τις σβήνουν τα ποτάμια,
τις πνίγουν οι νεροποντές,
τις κυνηγούν οι βοριάδες,
δεν είμαι , δεν είμαι η φωτιά...
έλα κοντά μου δεν είμαι άνεμος...

τους άνεμους τους κόβουν τα βουνά,
τους βουβαίνουν τα λιοπύρια,
τους σαρώνουν οι κατακλυσμοί...
δεν είμαι, δεν είμαι ο άνεμος...

εγώ δεν είμαι παρά ένας στρατολάτης
ένας αποσταμένος περπατητής
που ακούμπησε στη ρίζα μιας ελιάς
ν' ακούσει το τραγούδι των γρύλων,
κι αν θέλεις , έλα να τ' ακούσουμε μαζί...

Ιλυ..............

ρωτάς...βλέπεις...πιέζεις...συζητάς....

πώς είναι να είσαι μόνος.!.!.
κρυώνεις στην κυριολεξία....
πόσο μόνος αισθάνεσαι…σε απασχολέι κάτι?...βαριέσαι?...σε απασχολέι που πολλές φορές προσπαθείς να αντιμετωπίσεις αυτού του είδους τη μοναξιά?....σε απασχολεί για το αν φαίνεται προς τα έξω?...νομίζεις ότι είναι κάτι που μπορεί να αντιμετωπιστει και αν ναι με ποιο τρόπο…θέλεις να αντιμετωπιστεί ή δε σε νοιάζει….αν ρωτάς κάποιον που αισθάνεται μόνος για το πώς αισθάνεται νομίζεις ότι ασκεις κάποια πίεση επάνω του?...τον ρωτάς για το τι βλέπει?....αν έχει όνειρα…τι όνειρα βλέπει, ή τι θα ήθελε να βλέπει?...ή για όσα φοβάται να ονειρευτεί?.....ερωτήματα που προέκυψαν από μια συνάντηση ενός πιανίστα και ενός συγγραφέα …η συζήτηση είχε ενδιαφέρον ή ήταν κάτι ανιαρό.!...

δε φτάνει που βγαίνει κάθε μέρα και βρίσκεται σε μιά "βιδωμένη" μοναξιά...

...

 Καλημέρα Jasmin.....

να έχεις μια όμορφη εβδομάδα...

στους σταθμούς που αγάπησες....

 

...

μια δοξασία...

 όλα μια δοξασία της ελπίδας....που ελπίζει μόνο....στον εαυτό της....

...

 να έχεις ένα όμορφο βράδυ 🌃

Ιλυ....

η κρίση της λατέρνας....

στις μεσονύχτιες στράτες περπατάνε αποσταμένοι οι έρωτες κι οι γρίλιες των παράθυρων στάζουν τον πόνο που κρατάνε, κλαίνε οι αμανέδες στις ταβέρνες τη νύχτα την αστρόφεγγη που θα ’πρεπε η αγάπη ναν την έπινε και παίζουν οι λατέρνες.... χυμένες στα ποτήρια καρτερούνε οι λησμονιές γλυκύτατες.... σύ δεν φαίνεσαι.... όμως για να υπάρχει γκρεμός στο τοπίο, για νά' χω σταθεί στην άκρη του κρατώντας λουλούδι και χαμογελώντας, θα πεί πώς όπου νά' ναι έρχεσαι.... φαίνετ' απ' τη ζωή μου που πέρασες....

Ιλυ.....

Εντελβάϊς....

πρωϊνό...

 

κι αν το έχεις πάρει το πρωϊνό σου κράτα το τριαντάφυλλο....

 κόκκινα γραμμένο....

σε σφίγγει...είναι κάτι πολύ όμορφο....

σήμερα έγραψα μερικές σκέψεις...για μένα η αγάπη είναι ένα άλμα στο κενό...αλλά υπάρχει λόγος που σήμερα είστε τόσο δεμένοι...θέλει θάρρος για να αγαπάς, να κάνεις άλμα στο κενό...μπορει να σκεφτείς κάτι πιο τρομακτικό από την αγάπη?....εγώ όχι...ίσως φοβόμαστε ότι δεν θα σταθούμε στο ύψος που απαιτείται...ή ότι δεν το αξίζουμε....ή να φοβόμαστε ότι στο τέλος θα πληγωθουμε..γιατί στο τέλος πάντα πληγωνεσαι...κάνεις δεν μπορεί να σταθεί στο ύψος της αγάπης,....μια στιγμή πριν σε πιάσει ζάλη....ο άλλος που ήδη έχει κάνει άλμα προς εσένα, σε σφίγγει... είναι κάτι πολύ όμορφο και τρομακτικό... γιατί αν ο ένας από τους δύο εξαφανιστεί...ο άλλος δεν έχει από πού να πιαστεί...οι άνθρωποι δεν είναι τέλειοι...έτσι, όταν βρείτε ένα μη τέλειο άτομο για σας....που είναι κατάλληλο..που τα ελαττώματά του ταιριάζουν με τα δικά σας...με τον τρόπο που σας κάνει ευτυχισμένους..κρατήστε σφιχτά αυτό το άτομο...

Ιλυ....

όμορφα...

ο Ήλιος έδυσε έτσι....

ιλυ.....

είμαι ....είναι....

 είμαι "καψούρης" με τα μάτια που αγαπώ.......

η γυναίκα είναι ένα τσουνάμι ευαισθησίας, αντίληψης και αισθητικής.....

Ιλυ.......

i trace you.....

 Καλημέρα Λουλουδάκι μου.....

ακολουθώ τα ίχνη σου .....σε λουλουδένια λιβάδια.....

Σ' Αγαπώ Πολύ....

 Ily.....🌹

τι είναι ένα φιλί...

 ένα φιλί είναι κάτι περισσότερο από ένα άγγιγμα χειλιών, είναι ένα άγγιγμα δύο καρδιών, δύο ψυχών, δύο λαμπρών σκέψεων που συμμετέχουν σε ζωικές-πνευματικές λειτουργίες της ζωής....

ιλυ........

...είχα κλείσει τα μάτια και χάθηκα σ' αυτό....

στη πιο ζεστή....

 μια μεγάλη ΚΑΛΗΜΕΡΑ στη πιο ζεστή κι απ΄τον ήλιο αγκαλιά γεμάτη από εσένα....

ιλυ........

μια μειδιαστή καινούργια μέρα...

όπου να ΄ναι ξημερώνει, ο ύπνος είν’ ακόμα μακριά...όπου να 'ναι ένα παγωμένο χάραμα θα φωτίσει τον ουρανό, τότε που κάτω απ' το παραθύρι σου θα περνώ να θυμίζει τη μορφή σου, να ελπίζει να δει ξανά μια μειδιαστή καινούργια μέρα... 

ιλυ.........

τα παντζούρια της ψυχής....

 όσοι αγαπούν δε χάνονται...💗💜💚💛💙💗φτιάξαμε κάτι Όμορφο μαζί, το περπατήσαμε μ' αγάπη σε πολλά μονοπάτια της ξηράς και της αρμενίζουσας θάλασσας....κι αν οι ζωές μας μοιρασμένες είναι και χώρια ζουν...πάντα θα 'ναι μαζί....βρεθήκαμε χερί με χέρι, δύσκολα βρήκαμε, ανηφόρες πολλές, φθινοπωρινές μπόρες μας έλουσαν....παράθυρα, μάτια, καρδιές, ψυχές μείναν ανοιχτά για να βρίσκουν κατι ξεχασμένα το δρόμο στα παλιά ή χαμένα....δεν μετανιώνω για καμιά στιγμή μας....τα πιο γλυκά μου όνειρα μου ξύπνησε η ψυχή σου....πάντα φοβόμουν μια μέρα πως δεν θα είναι σαν αυτή που είχαμε, μια μέρα που δε θα βλεπα το πρωινό σου μειδίαμα ......

ιλυ..........

βραδινές περιβάλλουσες ...

 

μερικες φορές ακόμα και αυτο.....μόνο του είναι.....

Ιλυ.......

γλυκό προσωπάκι....

 I love you...γλυκό μου προσωπάκι...

μες τα δυο σου μάτια

είδα όλη τη ζωή μου ναι

Αγάπη μου αγάπη μου

είσαι εσυ για μένα

αναπόσπαστο κομμάτι μου

Αγάπη μου αγάπη μου εσυ

 

κτύπος στην καρδιά μου

είσαι πλέον απαραίτητη

αγάπη μου αγάπη μου εσυ…

 

μόνιμα σε θέλω εδώ

Έρωτα μου εσένα μόνο

τώρα βρήκα λόγο να ζω

θέλω να παγωσω τον χρόνο

μόνιμα σε θέλω εδώ

Αγάπη μου αγάπη μου εδώ…

 

ποσό μου ταιριάζει ο έρωτας αυτός με ανεβάζει

τώρα δεν φοβάμαι πια τη λέξη σ´αγαπω

νιώθω κάτι αλλάζει το καλύτερο εαυτό μου βγάζει

Αγάπη μου να μείνεις πάντα εδώ

 

μες τα δυο σου χέρια

όλα μου τα καλοκαίρια ναι

Αγάπη μου, αγάπη μου

είσαι εσύ τα πάντα,

μες τη μπόρα το λιμάνι μου,

Αγάπη μου, αγάπη μου εσύ.

 

ποσό μου ταιριάζει ο έρωτας αυτός με ανεβάζει

τώρα δεν φοβάμαι πια τη λέξη σ´αγαπω

νιώθω κάτι αλλάζει το καλύτερο εαυτό μου βγάζει

Αγάπη μου να μείνεις πάντα εδώ.

 

μόνιμα σε θέλω εδώ

Έρωτα μου εσένα μόνο

τώρα βρήκα λόγο να ζω

θέλω να παγωσω τον χρόνο

μόνιμα σε θέλω εδώ

Αγάπη μου αγάπη μου εδώ...

ιλυ.......

μακριά ....

μακριά σου,  

οι μέρες είναι πολύ κρύες .....ακόμα και η αναπνοή κρατιέται μακριά...αυτό το χειμωνιάτικο κρύο  ταυτίζεται με την ψυχή!.. φαντάζουν βουνά οι χειμώνες μακριά σου!....

ιλυ.........

 

ζει με τη νύχτα και σωπαίνει...

Η νύχτα ξέρει
και φοβάται, μας αγαπάει
μας λυπάται
μαζί μας πίνει
ξενυχτάει
και το πρωί
για ύπνο πάει

Η νυχτα θέλει ν' αγαπιέται
και από έρωτα χτυπιέται
καπνίζει, βρίζει
και διαβάζει, κλαίει
σαν παιδί κι αναστενάζει

Η νύχτα παίζει
και κιθάρα και
μένει πάντα
από τσιγάρα
γράφει τραγούδια
και ζηλεύει
γυρνάει στους δρόμους
κι αλητεύει

Η νύχτα ντύνεται γυναίκα
και ξεκινάει κατά τις δέκα
τους άλλους βάζει
να τα σπάνε και
τα πληρώνει όσα και να ναι

...........

Η νύχτα ότι και να γίνει
αναλαμβάνει
την ευθύλη
κι αυτός που ξέρει
τι συμβαίνει, ζει
με τη νύχτα και σωπαίνει...

Ιλυ..........

τα πάντα μπορούν να συσχετίσουν, τα πάντα με τα πάντα....

 σε σκέφτομαι..... πάντα....

και 

προσπαθώ να σε δω μέσα από τη σκέψη μου....

ιλυ............

 

μια καρδιά, έχω μόνο....

 ζούμε μια ζωή που βιώνεται και μιά άλλη που σκέφτεται...όμως η ζωή είναι μία, που ζεί μέσα στην αλήθεια και στ' όνειρο....ποιά είναι η αλήθεια, ποιό το όνειρο, ποιό το λάθος....ζούμε με ένα τέτοιο τρόπο τη ζωή που αναμφίβολα επιθυμούμε και τα αδύνατα, θέλουμε και πολλά ή λίγα παραπάνω αν γίνεται.....αναμφίβολα υπάρχουν και κάποιοι που αγαπούν, όχι απλά, αλλά άπειρα.....δεν έχω την αίσθηση, είμαι πεπεισμένος, πως την αγαπώ Άπειρα.!.!.!.....

ιλυ...............................Άπειρα......

ιλυ......

 Ily.............

λογική καλημέρα....

 

η "λογική" δεν έχει λογική.........δεν είναι πόθος, λαχτάρα, έρωτας....

Καλημέρα Γλυκιά μου.....

Ιλυ......

όταν δεν είσαι μέσ' τα σεντόνια....

 παγωμένα τα κύματα των σεντονιών κρατούν το σχήμα τους ανέπαφο...

σαν να μην είσαι μέσα...σαν να μη μοιράζεται το χνωτο ....πως λαχταρούσα ν' ανεμοδερνωνται σαν κύματα της θάλασσας, που ίσα με σήμερα δεν έχω νοιωσει ακόμα.... Αγάπη.!.!.!.....

Ιλυ........

 

με ένα γλυκό σκούντημα.....

ίσως θύμιζε....βαθιές αλήθειες.....

 η ψυχή ανοίγει το βράδυ, οι αντιδράσεις της, δεν είναι προβλέψιμες....θέλει, όπως κι εγώ, να είναι μόνη...

πόσο μπορείς να ζηλέψεις τον ποιητή, αυτόν που γράφει τόσα και τόσα, που πολλά σε αγγίζουν τόσο πολύ....τους ζηλεύω....δείχνουν μιά ζεστασιά, αξιοπρέπεια στο λόγο, βαθιές αλήθειες.....

Ily..........

τα κρίνα....

 ανάθεμα τσ' αρρώστιες που μας ήρθαν απ' την Κίνα, και δεν θωρρώ τα μάτια σου που είναι σαν τα κρίνα....

Ιλυ.........

αργήσαμε....

 

I feel your presence here even though I am all alone....

I feel her presence here though I’m being all-alone

I want her oh so near, baby hurry back home

on her side of the bed the sheets are cold and clean

and I can’t rest my head until I know where she’s been

I’m waking by the phone and she’s giving me the news

it’s so hard to always lose

I guess I was born to sing the blues

but I’m waiting anyway

I think of all the things that we didn’t do or say

I feel your presence there though I’m being all alone

I want you oh so near baby hurry....

Ily...........

ποθώ τη συντροφιά σου....

Έρωτας τάχα να ν’ αυτό που έτσι με κάνει να ποθώ τη συντροφιά σου, που σαν βραδιάζει, τριγυρνώ τα φωτισμένα για να δω παράθυρά σου?....

Ιλυ......

τι γλυκό ....

 τι γλυκό να σ' αγαπούν

και να σου το λένε......

Ι.λ.υ.....................................

Χ οο ...