παντζούρια ανοιχτά, αναμνήσεις που σε αιχμαλωτίζουν,
μυδειαματα στον ήλιο, χορτάρι, κισσος που αναρριχάται, μυρωδιές....βυθίζεσαι στο βαθύ άρωμα της μανώλιας....
πλησιάζεις στη πόρτα!!! …άνοιξε την εξώπορτα!!! …μα εσύ τρέμεις… και το στήθος σου φτερουγίζει …
έλαμπε κι εκείνη την ημέρα το φως στο φόρεμά της κι ήταν άσπρο...δεν είχε δέσει τα μαλλιά της, έπεφτε μια τούφα μέχρι το μάγουλο, ή τουλάχιστον έτσι φαινόταν απ’ το παράθυρο…μέχρι που η πόρτα άνοιξε, κι αρχιζεις να τρέχεις....δε σταματάς!!!...είναι όπως την είδες στο όραμα σου,....
Όμορφο πλάσμα…μα η πόρτα, όπως πάντα, κλειδωμένη από μέσα...
Σ' Αγαπώ......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου