ο χρόνος που έφυγε......

 

ιλυ.............................................................................................................................................

η επαφή....

 πρώτη επαφή.......η δημιουργία.....αμέτρητοι άνθρωποι αυτού του κόσμου την έχουν λατρέψει....

ιλυ......................

Ψηλή μου δεντρολιβανιά .....Δες και με το....

Αρχιμηνιά κι Αρχιχρονιά
Ψηλή μου δεντρολιβανιά (*)
Κι αρχή καλός μας χρόνος
Εκκλησιά με τ’ άγιος θόλος (*)
Άγιος Βασίλης έρχεται
Και δε μας καταδέχεται (*)
Από την Καισαρεία
Συ είσ’ αρχόντισσα κυρία (*)
Βαστάει πένα και χαρτί
Ζαχαροκάντυο ζυμωτή (*)
Χαρτί-χαρτί και καλαμάρι
Δες και με το παλικάρι (*)

Ιλυ..........

Καλημέρα........κι αρχή καλός μας χρόνος...

Πεντάμορφη είσαι κυρά μου.....

 Πόλη Πεντάμορφη
είσαι κυρά μου.
Κυρά της θάλασσας
κι Αρχόντισσα μου.
Πόλη Πεντάμορφη
να σεργιανίσω
μες τα δρομάκια σου
κι ας ξεψυχήσω.

και να θυμάσαι
να το θυμάσαι
όσο υπάρχω και όσο ζω
δικιά μου θα `σαι.

Πόλη Πεντάμορφη
είσαι κυρά μου.
σαν άγιο εικόνισμα
και Παναγιά μου.
σαν άγιο εικόνισμα
να προσκυνήσω
το άγιο σώμα σου
κι ας ξεψυχήσω....

Ιλυ.......

μάτια μου Όμορφα...

 

σ' αγαπώ....

 όσα δεν έχουμε πεί
μέσα απο την σιωπή
χρόνια τώρα φωνάζουν
σ' αγαπώ!.....

 .........

"πόσο σε θέλω"... μωρό μου.....

ιλυ......

πείσμα.....για το καλό κι αληθινό....

 δίχως επιμονή η ζωή δεν βγαίνει, δίχως αγώνα του "καλού" είναι κοιλάδα των δακρύων....τη ζωή τη διασχίζεις με επιλογές και χαμόγελο, με πίστη πως ό,τι αξίζει αργά η γρήγορα νικά....οι αμοιβές για αυτόν που επιμένει είναι θαυμάσιες, τις αισθάνεται, τις βλέπει, ζεις μια μυστική ζωή που μόνο από βίωμα μπορείς να τη γνωρίσεις... χωρίς τη δύναμη της καρδιάς οι ευαισθησίες αρρωσταίνουν....

ιλυ.............................

ζηλεύω...το Αριστούργημα...

 Λορέντζος Μαβίλης, Το Αριστούργημα

Δεν ...................................
Τους στίχους μου, που δάφ[νες] δε γυρεύω·
Αγάπη μου, αφ' της γης τους θησαυρούς
Το γέλιο σου μονάχα εγώ ζηλεύω.

Και στους κρυφούς μου μέσα τους καημούς,
Που με μια τύχην άσπλαχνη παλεύω,
Τους ιλαρούς σου μόνον οφθαλμούς
Σαν δάση κ' ελπίδα μου αγναντεύω.

Και στο γλυκό τους φως αφ' την καρδιά μου
Σα λουλουδάκια ανθίζουνε μικρά
Για σένα μοναχά τα ποιήματά μου.

Αγάπη μου, ελπίδα μου, χαρά μου,
Μου τα βραβεύει κάθε σου ματιά,
Κι ας μη γνωρίσει ο κόσμος τ' όνομά μου....

Ily................................

σκέψη μου...

μέρες που είναι, σκέψη μου, πίστεψε κι ίσως γίνει, το θαύμα και στσ' αγκάλες σου, να έρθει και να μείνει...

περασμένα Χριστούγεννα...."έγχρωμο"...

 ...στον κινηματογράφο οι αίθουσες φιλοξενούσαν ταινίες κάθε είδους και αισθητικής που έμελλε να αφήσουν το στίγμα τους.....

Ιλυ......... μάτια μου.....

χωρίς ρούχα....

ο έρωτας γεννιέται, μεγαλώνει και φεύγει γυμνός, ακατέργαστος, άγριος, ανόθευτος, σκληρός, αληθινός....δεν χωράει σε στενά, δεν ελέγχεται!...δεν τιθασεύεται!...δεν αναγνωρίζει ημίμετρα συναισθημάτων!....δεν καμώνεται από λέξεις!...πράξεις είναι ο έρωτας.....αν απέχεις, πληγώνεται ανεπανόρθωτα.....

Ιλυ..........

έρωτας στα χιόνια......

στην καρδιά του χειμώνα.... Xριστούγεννα, Άϊ Bασίλης,....και μετά τα Φώτα.....
.....νωρίς εσηκώνετο το πρωί, έρριπτεν εις τους ώμους την παλιάν πατατούκαν του, το μόνον ρούχον οπού εσώζετο ακόμη από τους προ της ευτυχίας του χρόνους, και κατήρχετο ......, μορμυρίζων, ενώ κατέβαινεν από το παλαιόν μισογκρεμισμένον σπίτι, με τρόπον ώστε να τον ακούη η ....:
σεβτάς είν’ αυτός, δεν είναι τσορβάς…έρωντας είναι, δεν είναι γέρωντας.....
το έλεγε τόσον συχνά, ώστε ..... οπού τον ήκουαν του το εκόλλησαν τέλος ως παρατσούκλι: «O .....ο Έρωντας».....
δεν ήτο πλέον νέος, ούτε εύμορφος, ούτε άσπρα είχεν.....όλα αυτά τα είχε φθείρει προ χρόνων πολλών, μαζί με το καράβι, εις την θάλασσαν, εις .......(Σχοινιάν)......

Α. Παπαδιαμάντης......

ιλυ..............................................

η Ομορφιά...

 η ομορφιά είναι φτιαγμένη από τον χρόνο,

δεν μπορεί να απoκοπεί άπ’ όσους την διαθέτουν,

συμπεριφέρεται σαν αγάπη.....

Ιλυ..... Ομορφιά.....

καλημέρα....

 

Ιλυ..................

είμαι.........

 ...απ' τα μάτια κατάλαβα ανθρώπους

αν χρειαστεί κάτι θα είμαι εκεί

ήθελα να σε ξαναδώ,

ήσουν καλό σε έναν κόσμο κακό,

ήμουν μονάδα κι ήσουν κάτι το μοναδικό,

είσαι πανέμορφη, είσαι αγριόγατα,

και είμαι ....................

προσπαθώ να φυσήξω ξανά την καρδιά σου,

να την γεμίσω με "χρώματα"

........... κοιμόμουν μαζί της και ένιωθε ασφάλεια,

ακόμα κι αν ήταν απόγευμα,

θυμάμαι ακόμα τα σώματά μας όταν κόλλαγαν,

σαν αυτοκόλλητα

........

θέλω να σε ξαναδώ, για να νοιώθω τον πόνο 

στα πόδια, όταν κόβονται τα γόνατα,

με είχες βαθειά στην καρδιά σου σαν άνθρωπο

κι όχι σαν όνομα

σε είχα βαθειά στην καρδιά μου ως αυτή που

με ξυπνάει....

ιλυ...................

σκηνή στο 19sec από το τρέιλερ "έξι νύχτες στην Ακρόπολη"

je t'aime....comme un fou....

 Je t'aime, je t'aime

comme un fou, comme un soldat....

je t' aime.....

μην κοιτάζεις το δρόμο, ακολούθησε τον.....

μην κοιτάζεις το δρόμο, ακολούθησε τον, αλλά πώς να τον ακολουθήσω και μέχρι πού? να τον ακολουθήσω σαν αυτούς που έρχονται από την πόλη ή πάνε σ' αυτήν, σαν αυτούς που φεύγουν ή αυτούς που επιστρέφουν, σαν αυτούς που έρχονται να αγοράσουν και να πουλήσουν, σαν αυτούς που έρχονται να δουν και να ακούσουν ή σαν αυτούς που φεύγουν κουρασμένοι απ' όσα είδαν και άκουσαν? σαν ποιους απ' όλους αυτούς? ή σαν τι κοινό σε όλους αυτούς? ή με ποιον άλλο τρόπο διαφορετικό από όλων αυτών...

Φ. Πεσσόα....ο οδοιπόρος

Ιλυ.............

 

μια φωτιά που σιγοκαίει....

πάνω μου τη στιγμή του χρόνου ξεχωρίζεις
που λίγα ή κίτρινα τα φύλλα στα κλαδιά,
τρέμουν στο κρύο παγωμένα, κι ατενίζεις
γυμνά κλωνιά, τόξα εκκλησιάς δίχως πουλιά,
σε μένα βλέπεις δειλινό μιας τέτοιας μέρας
που πάει να σβήσει προς τη δύση τη θαμπή,
γοργά το παίρνει την νυχτός μαύρος ο αιθέρας,
....................., σφραγίδα από σιωπή...
σε μένα βλέπεις μια φωτιά που σιγοκαίει,
στων νιάτων της τη στάχτη έχει κρυφτεί καλά,
να σβήσει πια, σε ........ στρώμα σα να κλαίει,
ό,τι την είχε θρέψει τώρα τη χαλά...
το ξέρεις και τον έρωτα σου μεγαλώνεις,
σε λίγο αυτόν που αγαπάς δε θ’ ανταμώνεις....

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, Σονέτο 73  

ιλυ.............Μούσα ...

περιπλάνηση....

όταν ανοίγω τα μάτια διάπλατα ανοίγω τα φτερά μου, η χαρά μου φαντάζει απέραντη και απλώνω τη σκέψη μου γλυκά να σ’ αγκαλιάσω....

όταν δεν μπορώ να σε δω θυμώνω σαν παιδί στο θέλω και βασανίζω το μυαλό στο πως θα βρεθώ ξανά στην άμμο να σκαλίσω την "καρδιά μου"......

κάθε στιγμή ονειρεύομαι την αγκαλιά σου, να ποζάρει στη ζωή σα ζωγραφιά που ξεβράστηκε στην παραλία ως ναυαγός....την έβαλα δίπλα μου...... 

εκεί είναι όλα τα Όμορφα....

ιλυ......................

 

αχ, έρωτα.....

μυστικέ μου έρωτα
αχ, έρωτα κρυφέ,
ό, τι τώρα ένιωσα
δεν ένιωσα ποτέ.
μυστικέ μου έρωτα
αχ, έρωτα κρυφέ.

μια φωτιά μου καίει τα στήθια, μια φωτιά,
την αλήθεια δεν τη λέω πουθενά
και πονώ και πονώ.
μυστικέ μου έρωτα
αχ, έρωτα, σ’ αγαπώ.

Σ’ αγαπώ.

μυστικέ μου έρωτα
και πάθος μου κρυφό,
μόνο που σε σκέφτομαι
πεθαίνω και ριγώ.
μυστικέ μου έρωτα
αχ, έρωτα, πονώ.....

ιλυ..........

μου αρέσει να είναι η ακοή μου ιαματική και παρηγορητική....

 Έβλεπα πρόσφατα τον πρωταγωνιστή της σειράς Curb Your Enthusiasm, Larry David, καλεσμένο στην εκπομπή του Jimmy Kimmel. Αναπαρήγαγε τον τηλεοπτικό εαυτό του, έκανε τον κυνισμό και την ανία μανιέρα, την απέχθεια για τις υποκριτικές κοινωνικές σχέσεις στιλάκι. Το κοινό γελούσε τρανταχτά, τροφοδοτούσε αυτή την ευκολία. Ένιωσα να βαριέμαι. Παλιά το έκανα κι εγώ, να καταφεύγω στον μισανθρωπισμό ως εργαλείο διάδρασης με τους άλλους. Θεωρούσα, μάλλον, ότι αυτό το ύφος κάνει τους ανθρώπους πιο ενδιαφέροντες, λιγότερο προβλέψιμους. Πλέον, είναι για μένα μεγαλύτερη πρόκληση να σκορπάω χαρά και να περιστοιχίζομαι από ανθρώπους που είναι γενναιόδωροι με έναν τρόπο σχεδόν παραμυθένιο.

Οι άνθρωποι που μου δίνουν χαρά είναι συχνά επιπόλαιοι, όχι τίποτα διανοούμενοι με τους οποίους θα αναλύσω τη διεθνή πολιτική, τα προβλήματα της Κεντροαριστεράς ή το τελευταίο βιβλίο του Jonathan Franzen. Δεν με νοιάζει να μιλήσω μαζί τους για ποίηση, για το νόημα της ζωής και το βάρος του θανάτου. Η ελαφρότητα είναι μεγάλη αρετή και συχνά επιλογή. Είναι μια αβίαστη σοφία που αναβλύζει από μέσα τους και σκορπά νεραϊδόσκονη καλοσύνης σε ό,τι αγγίζουν. Με κάνουν, λοιπόν, χαρούμενη όλοι αυτοί που έχουν μια βαθιά αίσθηση εφήμερου και ματαιότητας, που ξέρουν ότι δεν πειράζει λίγη σάχλα, ότι αυτό είναι το αντίδοτο στη μελαγχολία, να πιάσουν κουβέντα με έναν άγνωστο, να χαχανίσουν χωρίς λόγο, να μην υπολογίσουν τον σπαταλημένο χρόνο, να αράξουν ήσυχα και να κοιτούν το ταβάνι – ίσως το κάνουμε και μαζί, χωρίς να μιλάμε και χωρίς να σκεφτόμαστε, κενοί και ευτυχείς. Κι αυτή μπορεί να είναι μια στιγμή απόλυτης ευδαιμονίας.

Αν πρέπει να απαριθμήσω τα πράγματα που μου προκαλούν παιδικών διαστάσεων ευτυχία, είναι ένας ξεγυρισμένος χορός στο άκουσμα του We Are Family, μια βόλτα στο δάσος για μανιτάρια που καλύτερα να μη φαγωθούν –η εκδρομή είναι που μετρά, όχι η σοδειά–, το πρώτο παγωτό χωνάκι του καλοκαιριού, η εξερεύνηση του βυθού στην Κρήτη με μυτόγκες ζαργάνες, ακτινωτά λεοντόψαρα και κατακόκκινους αστερίες, η οδήγηση στους κακοτράχαλους δρόμους της βόρειας Εύβοιας, ένα μισοκοιμισμένο χάδι από την κόρη μου στη μέση της νύχτας, μια τρυφερή κουβέντα απ’ όπου κι αν προέρχεται.

Με κάνει χαρούμενη με delirium tremens να περπατάω αργά στους κυλιόμενους διαδρόμους των αεροδρομίων σέρνοντας μια βαλίτσα πίσω μου, χαζεύοντας προορισμούς και ταξιδιώτες, μυρίζοντας ανακατεμένες εθνικές κουζίνες και ακούγοντας από τα μεγάφωνα ανακοινώσεις σε διάφορες γλώσσες. Να περιδιαβάζω με ακουστικά στα αυτιά μου και να με προειδοποιεί το Spotify πως η ένταση είναι πολύ δυνατή, αλλά να επιμένω, γιατί το beat δίνει ρυθμό στο βήμα μου, σαν να πετάω πάνω από τις πόλεις.

Τώρα τελευταία έχω ανακαλύψει τη χαρά να καταφέρνω να μην πλακωθώ στη δημόσια υπηρεσία, στην εφορία ή στο ταχυδρομείο. Να μπαίνω μέσα και να εγκωμιάζω τον υπάλληλο για το δύσκολο έργο και την υπομονή του. Να μη βρίζω από μέσα μου όταν μου πιάνει κουβέντα ο ταξιτζής, αλλά να απαντάω γλυκά, εξομολογητικά, σαν να κρέμεται η ζωή μου απ’ αυτή τη συζήτηση. Να λέω μια καλή κουβέντα, ένα ψεύτικο –για να είμαι ειλικρινής– κομπλιμέντο σε μια συνάδελφο («Μου αρέσει πολύ το κούρεμά σου!») και να χαμογελάει με τον πιο υπέροχο τρόπο, γιατί είπα μια υπερβολή, ένα απειροελάχιστο εγκώμιο λίγων δευτερολέπτων που δεν μου στοίχισε τίποτα, ενώ εκείνης της έφτιαξε τη δεκαετία. Να κάνω ένα δωράκι σε κάποιον, έτσι ξαφνικά, αντί να αγοράσω το 48ο φόρεμα και να το στριμώξω στην ντουλάπα μου.

Να ακούω κάτι εξοργιστικό και, αντί να εκραγώ αμέσως, να μετράω ένα, δύο, τρία, τέσσερα και να απαντάω μονολεκτικά ΟΚ, απόφαση που διασφαλίζει την ψυχική μου υγεία και των γύρω μου.

Μου αρέσει, πάνω απ’ όλα, να ακούω τους φίλους μου να μου λένε τα προβλήματά τους –σοβαρά, φαιδρά, ό,τι να ’ναι– και να είναι η ακοή μου ιαματική και παρηγορητική, γιατί πλέον οι περισσότεροι δεν έχουν χρόνο ή διάθεση να καθίσουν σιωπηλοί και να ακούσουν τους άλλους. Καταλαβαίνω πλέον πόσο σημαντικό είναι να ακούω τους άλλους, χωρίς να παρεμβάλλω τον εαυτό μου, χωρίς να γυρνάω την κουβέντα σ’ εμένα. Να τεντώνω τα αυτιά μου με προσήλωση, σαν να μην υπάρχει κάτι πιο συναρπαστικό, πιο δραματικό ή πιο αστείο από τις ζωές των φίλων μου.

Μετά από μια περίοδο οικουμενικής κατάθλιψης εν μέσω πανδημικής δυστοπίας κι ενώ μπροστά μας ανατέλλει απειλητική η εποχή της κλιματικής αλλαγής, η χαρά γίνεται όλο και πιο δυσεύρετη και όλο και πιο ζωτικής σημασίας.

VOGUE Ξ. Κουναλάκη

γιατί Ιλυ...................

Χριστούγεννα...

 

κοίτα με στα μάτια.....

φίλα με απόψε σαν να ‘ναι η πρώτη φορά

φίλα με απόψε ..........................
φίλα με απόψε, δώσ’ μου μια στάλα χαρά
φίλα με αγάπη μου, φίλα με

άσε με ν’ αγγίξω πάλι το κορμί σου
για να κρατήσω το σχήμα σου
μίλα μου ν’ ακούσω πάλι τη φωνή σου
για να θυμάμαι τον ήχο σου

φοβάμαι, φοβάμαι τη νύχτα
φοβάμαι μην έρθει η αυγή
φοβάμαι μαζί με τη νύχτα
αγάπη μου θα φύγεις κι εσύ

κοίτα με στα μάτια, κοίτα με ψυχή μου
για να κρατήσω το βλέμμα σου
κράτα μου τα χέρια μέσα στα δικά σου
για να ‘χω πάντα τη ζέστη σου

φίλα με απόψε, δώσ’ μου μια στάλα χαρά
φίλα με αγάπη μου, φίλα με......

ιλυ....................... αγάπη μου, φίλα με......

καληνύχτα Αγάπη μου....

 ένα άστρο έπεσε,

είδες?

σιωπή....

κλείσε τα μάτια.......

καληνύχτα Αγάπη μου.......

ο δικός μου ο δρόμος δε μου δείχνει αστέρι.....

ο δικός μου ο δρόμος
μ' έχει χρόνια διαλέξει,
στην οδό γράφει "μόνος",
επικίνδυνη λέξη,

ο δικός μου ο δρόμος
δε μου δείχνει αστέρι,
για αγάπη μου δίνει
μια βαλίτσα στο χέρι...

στον αέρα τριγυρνάω δίχως λόγο
κι αγκαλιάζομαι τις νύχτες με το φόβο,
ποιο κομμάτι γης μπορεί να με κρατήσει
αφού η σκέψη μου με έχει εξορίσει?....

ο δικός μου ο δρόμος
δε μου δείχνει αστέρι,
για αγάπη μου δίνει
μια βαλίτσα στο χέρι.....

Ιλυ.............

ανθισμένη γιασεμιά....

 

Ιλυ........

Να τα πούμε?....

 κ α λ η Μ έ ρ α   Α γ Ά π η  Μ ο Υ.......

Να τα πούμε?.......

ΧΡΌΝΙΑ ΠΟΛΛΆ

Ιλυ................

πες της ....

 

για να σμίξουμε....

θέλω να σου δείξω όλες τις κάμαρες

την άσπρη, την τριανταφυλλιά, τη φυστικιά, τη μαύρη

και τα παλιά ντουλάπια και τα μπαούλα και τα μικρά συρτάρια

και τα υπόγεια με τα’ άδεια κιούπια και με τα σπασμένα έπιπλα

να σου ανοίξω όλες τις πόρτες και τα παράθυρα

να σου φανερώσω απ’ όλες τις μεριές τ’ αστέρια

να σου πω για τον ίσκιο που μεγαλώνει στον τοίχο όταν ανάβει η λάμπα

για τα δυο κουρασμένα τρίγωνα που γράφει το φως του φεγγίτη στο κεφαλόσκαλο

σαν τους δυο λυγισμένους αγκώνες που ακουμπάνε στα γόνατα της λύπης

να σου πω για το μικρό χαμόγελο που κρύβεται σ’ ένα ποτήρι νερό

για το μεγάλο πόνο που κρύβεται κάτου απ’ το χαμόγελο

και για το χνούδι του καρπού που βασανίζει τα δάχτυλα της αγάπης

να σου δείξω πόσο μικρός είμαι

πόσο μεγάλος είμαι

για να μη μείνει κάτι δικό μου που να μην είναι δικό σου

για να σμίξουμε πέρα απ’ τα χωριστά μας σώματα.....

ιλυ...............

 

Ιλυ........

το πρωϊνό...

 

για έναν όμορφο ύπνο....

 μια φορά κι έναν καιρό......

ήταν ένα μεγάλοοοο.... δέντρο, με μεγάλα μακριά χέρια.... μπορούσες να ζήσεις μέσα του....

Ιλυ.............

στ’ αγέρι π’ανασαίνω....

πάντα εσύ

στ’ όνειρό μου πάντα εσύ
στον λυγμό μου πάντα εσύ
στο φως και στο σκοτάδι
στης κίνησης το χάδι

μόνο εσύ
στην καρδιά μου μόνο εσύ
στην ματιά μου μόνο εσύ
στην άδεια κάμαρά μου
εσύ κι η μοναξιά μου

πάντα εσύ
τίποτα άλλο μόνον εσύ
πες μου Θεέ μου πώς μπορείς
να πεθαίνω και να ζεις
θέλω να ξεφύγω
να φύγω

όλα εσύ
στα τραγούδια πάντα εσύ
όταν βρέχει μόνο εσύ
στ’ αγέρι π’ανασαίνω
στο αύριο που προσμένω
πάντα εσύ...

Αγγ. Σικελιανός

Ιλυ...... πάντα....

όταν με βρίσκεις....

 και όταν δεν την βρίσκω εγώ.....με βρίσκει αυτή.....αποκαλύπτοντας ένα κρυφό θαύμα....η σκέψη αποκαλύπτει, δείχνει το βάθος της....

ιλυ..........................................

Όμορφη καλημέρα...

 

άδειες νύχτες....

σταμάτησε του ρολογιού τους δείχτες
και τίποτα να μη μου πεις.
πέρασα χίλιες, χίλιες άδειες νύχτες,
νύχτες που πρόσμενα να 'ρθεις,.....

ιλυ..............

Λουλουδάκι....

 

ήθελα το όνειρο να ήταν μεγάλο......

 ήταν η μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου, με ένα γεμάτο φεγγάρι.....ήθελα να την περάσω με τον άνθρωπο που αγαπώ....

Ιλυ.......Έρωτά μου...............

σονέτα του ζωγράφου.....

θωρώντας τα γήινά σου κάλλη, θέλω καθημερνά σονέτα να σου γράφω...σίγουρα θα είσαι ιδανικό μοντέλο και για τον πιο απαιτητικό ζωγράφο.....
γλυκό το σώμα σου, αεράτο, γλυκό το κοίταγμα των πλάνων σου ματιών, γλυκό το πρόσωπο, το γέλιο σου το άκρατο, δέρμα απαλό, στόμα τρυφερό, πόσο να σε φιλήσω λαχταρώ....

ι.λ.υ.......παγανιστική μου Ομορφιά...........

το σονέτο...

βελούδινα σαν τα ροδοπέταλα....

 

απόψε....

θα ‘ρθώ απόψε από μιά χαραμάδα στ' όνειρό σου να σε δω, να σε κοιτάω, να μου σκλαβώνεις το μυαλό, να σ’ αγαπάω....
δώσ’ μου το χέρι τρυφερά να το κρατήσω, πάντα να είμαστε μαζί....δε θα σ’ αφήσω...

αν δεν μπορείς να τιθασεύσεις το κορμί σου, άστο εκεί που βρίσκεται....την καρδιά, την ψυχή και το μυαλό σου να ρωτάς, εκεί μέσα ζεις ως άνθρωπος.....

ιλυ.........

αναντικατάστατα.....

 

ο Έρωτας για έναν Άνθρωπο.....

 περίοδος γιορτών, ο χρόνος κυλά με μια ρευστότητα, η φαντασία έχει την προτεραιότητά της, οργιάζει, δεν αντέχουμε την πραγματικότητα...η σκέψη προσπαθεί να οργανωθεί με συμβολισμούς...για κάποιους οι μέρες των γιορτών είναι δύσκολες, εκεί συνειδητοποιείς το νόημα της Μοναξιάς, εσύ και το σύμπαν...όσο περνά ο καιρός οι αλλαγές ελαττώνονται....μένουν μόνο εγώ και το σύμπαν....και κάποια άψυχα, σαν το πληκτρολόγιο που συνεχίζει να πάλλεται σαν μουσική του waltz of the flowers, να την οδηγώ με τη σκέψη και οι στιγμές του χρόνου να περνούν...τα ποτηράκια από το κόκκινο κρασί, το τσιπουράκι, το τζιν, το ουΐσκι αδειάζουν, ίσως και παραπάνω....λόγια ευχών πληθαίνουν, που καταντούν χωρίς νόημα...ένα και καλό φτάνει, μπορεί να πιάσει τότε η ευχή... αφού ξέρουμε πως τα Μεγάλα και Σημαντικά πράγματα στη ζωή μας συμβαίνουν μόνο μια φορά....

ο Έρωτας για έναν Άνθρωπο συμβαίνει μόνο μιά φορά......

Ιλυ........

τι να χαρίσω....

.... τι να χαρίσω σε μία....

Ιλυ........

γλυκιά γεύση....

 

η Καλημέρα, τριαντάφυλλο μυρίζει κι έχει τη γεύση τη γλυκιά τα χείλη σαν αγγίζει....

Ιλυ..............

το νέκταρ...

 μια λέξη αρκεί, για να φέρει μέθη, σαν σταλαγματιά νέκταρ κρασιού που πέφτει πάνω στην καρδιά....τα μάτια μεθούν, τα χέρια παραληρούν...το ποτήρι γεμίζει ως τα χείλη... εσύ παντού...ο πόθος γητευμένος....

Ιλυ.....

όταν ο Ξέρξης έβλεπε.....

 εδω καράβια πνίγονται.....

ιλυ..............

 θα χιονίσει .....στα βουνά....

ιλυ...................................

αγρια ξημερώματα.....

 πρωινιάτικα, αγρια ξημερώματα δεν πάνε τ' άσματα....μόνο αν ειναι το τελευταιο τραγούδι του ξενυχτάδικου.....

.......
Της αγάπης το κύμα
Με παρέσυρε πάλι
.........

ιλυ.............................

υπάρχεις!...το ξέρω....

 υπάρχεις!...το ξέρω πως υπάρχεις!....είσαι εκεί... ίσως δεν ξερω το ακριβώς, 

και ούτε και ξέρω πότε θα σε βρω ή πότε θα με βρεις....θα γίνει όμως, γιατί σίγουρα είναι μοιραίο να βρεθούμε....και θα είναι υπέροχο!... τότε, τ' αστέρια θα γίνουν ένα με το φεγγάρι, κι εγώ μ' εσένα....μονο με σένα....

μεχρι τότε ονειρεύομαι, να σ' αγκαλιάζω για να σε ζεστάνω, για να σε προστατεύω, για να με νιώθεις, για να σε αγαπώ όσο το δυνατόν περισσότερο..... ξέρεις πόση δύναμη κρύβει η αγκαλιά μου...και ξαφνικά ξυπνάω, τ' ονειρο πάει, η προσγείωση είναι απότομη...ακομα δεν έχεις έρθει.....

καλημέρα..... Καρδιά μου...

μόλις ξύπνησα...

Ιλυ..........

στο παραθύρι....

 ξύπνησε ερωτικό κορμί κι έβγα στο παραθύρι, κι απ' τα μαλλιά σου τίναξε των λουλουδιών τη γύρη......

γράμματα δεν ξέρω....

στο ‘πα και στο ξαναλέω

μη μου γράφεις γράμματα

γιατί γράμματα δεν ξέρω

και με πιάνουν κλάματα.....

Ιλυ........

Ιλυ........

ωρυχείο ονείρων....

 το βράδυ περνά ολόκληρο περιμένοντας να το διαδεχτεί κάθε αυγή με μια νέα επανεκκίνηση του αύριο που θα είναι μια νέα μέρα, που θα έχουμε την ευκαιρία να την τελειώσουμε με κάτι που πιέζει το σώμα του εαυτού μας απαιτητικά.....συ τι θέλεις?...τίποτα!....στα όνειρα της νύχτας είναι πάντα λίγο πιο απλά....πάντα θα κλείνουμε τους εαυτούς μας μέσα το όνειρο..... δεν κανονίζουμε ημερομηνίες..... όλες οι σκέψεις λιώνουν σαν φλεγόμενα τηλεγραφικά καλώδια που δεν μπορούν να αντέξουν τις μηδενικές αποστάσεις.....δεν έχεις παρά να γίνεσαι ένα με το πλήθος των ονειρεμένων συναντήσεων των ονείρων, είναι πολύ απλό να βρίσκεσαι μέσα σε αυτά τόσο άφθονα όσο ένα τίποτα.....

ily..........................................

σκάβοντας στο ωρυχείο των ονείρων......

την κρατώ...

 

καλημέρα αγάπη μου......

.. ιλυ.............

μια μέρα είναι κι αυτή....

 δεν έχω κάνει πολλά, έως τίποτα......

μια μέρα είναι κι αυτή.....το πόσο σημαντική, ο άλλος το ξέρει.....

τι λες...!!!...

 τι λες...!!!....

βέβαια δεν είναι σαν τον δικό σου.....(ούτε κατά διάνοια)...

χοντραδένια .....μισά.....δίχως "πέτσα".....

γι' αυτό είσαι και Μοναδική .....

Ιλυ....... Καλημέρα......

κοντεύουν να χαθούν....

 

 I Love You

πίστεψέ με ...

Είσαι ότι έχω και δεν έχω,
μακριά σου εγώ ζωή δεν έχω…
Είσαι ότι έχω και δεν έχω εγώ…

Δεν μπορώ να φανταστώ πως θα ’ταν η ζωή μου,
αν δεν ήσουνα εδώ, δεν ήσουνα μαζί μου…
Σ’ όλα μου τα όνειρα υπάρχεις,
μην ξεχνάς στο νου σου πάντα να ‘χεις…

Είσαι ότι έχω και δεν έχω,
μακριά σου εγώ ζωή δεν έχω…
Είσαι ότι έχω και δεν έχω εγώ, πίστεψέ με…
Είσαι ότι θα ‘θελα να είσαι,
την καρδιά μου στην καρδιά σου κλείσε…
Είσαι ότι θα ‘θελα να είσαι εγώ, πίστεψέ με...

Ily...............

σε ένα ...... μάγουλο....

ένα απαλό χάδι ενός δαχτύλου ή στο άγγιγμα των χειλιών σε ένα μαλακό μάγουλο....μας συνδέει όταν είμαστε ευτυχισμένοι, μας ενισχύει σε περιόδους φόβου, μας διεγείρει σε στιγμές πάθους και αγάπης.....

Ιλυ......

απόγευμα.....για ενα ζεστό...

 ειναι μια ωρα για ενα ζεστό....

ιλυ............................................

 ILy...........

θέλω το "παιχνίδι" μου......

 

Άγιε μου Βασίλη....σου στέλνω ένα γράμμα διαφορετικό απ'αυτό που σου στέλνουν τα παιδιά....ας πούμε πως κι εγώ είμαι ένα παιδί, ένα μεγάλο παιδί, που είναι πολύ ερωτευμένο....θέλω λοιπόν το "παιχνίδι" μου να είναι ευτυχισμένο.....δώστου ότι ζητήσει....είναι ένας πολύ άνθρωπος .....όταν οι άλλοι γύρω του και τα γύρω του  νοιάζονται και τους βοηθούν, γίνονται πιο τρυφεροί, μαλακώνει η καρδιά τους, είναι  ευτυχισμένοι...στη ζωή τους κάνουν ότι μπορούν μέσα σε σκληρούς καιρούς, αναπάντεχους, δύσκολα βρίσκουν μια ήσυχη γωνιά να ησυχάσουν....η βροχή πέφτει καταπάνω τους και είναι μουσκεμένοι, κρυώνουν και φοβούνται για τους γύρω τους... δύσκολα αγαπούν κάτι που τους τρομάζει....

την Ιλυ........πολυ......Ιλυ........

όχι μόνο στις γιορτές....

 χαρίστε σπάταλα Ευτυχία, ...σε όλα τα παιδιά, μικρά- Μεγάλα.... όταν τα πιάνουν στα χέρια τους  τα μαστορεύουν, μαθαίνουν ν' Αγαπούν.....

ο έρωτας είναι παιχνίδι της ζωής......

Ιλυ................................

ζωή και θάνατος.....

 Ιλυ..........

 

καλημέρα....

 

ήταν εκεί...

 πρώτο επίπεδο,...συνεχίζοντας τις Χριστουγεννιάτικες αγορές μπορεί να αφήσει το μεταφορικό του κάποιος για πλύσιμο....

...

νοιώθω....

δεν ξέρω ποιον παλεύω να νικήσω
φτάνω στην πόρτα και ζυγίζω την ζωή μου
νιώθω τα μάτια σου να με τραβάνε πίσω
να μ' αγαπάνε δυο φορές για να γυρίσω
σαν βυθισμένες άγκυρες επάνω στο κορμί μου

Ιλυ.......

βραδινά...

 βραδινά μπλουζ.....

Ιλυ......................................

like someone in love....

 Lately, I find myself gazing at stars

Hearing guitars

 like someone in love

Sometimes the things I do astound me

Mostly whenever you're around me...

Ιλυ.........

όταν ένα άπειρο στοιχείο δεδομένων οδηγεί σε έναν άνθρωπο....

 η επιθυμία να βρεθούμε με έναν άνθρωπο είναι κάτι πολύ πολύπλοκο που συντελείται μέσα μας, είναι ανεξήγητο, περιλαμβάνει άπειρα στοιχεία από δεδομένα που επεξεργάζεται κάθε μεμονωμένο εσωτερικό μας εργαστήριο υπό την καθοδήγηση μιας ψυχής που υπερτερεί......ένα πραγματικό θαύμα της φύσης μας.,..

ιλυ......

 

αυτές οι λιγοστές στιγμές που μοιράζεσαι...

 

Ιλυ......

 

ένα λουλούδι....

Ιλυ.......................

 τώρα είμαι και moντέρνος....

...

κατηφορίζοντας....

 κατηφοριές

πέρασα για να σε βρω...

Έλα ξανά σαν τότες,

πως μ’ αγαπάς μου το ’πες....

ιλυ..........................................

κάθε μέρα είναι μια άλλη μέρα....

 

κάθε μέρα που νυχτώνει...

κάθε μέρα που χαράζει
η ψυχή μου σε φωνάζει
και δεν ξέρω που να πάω
να μη σε ζητώ
βγαίνω, πίνω και μεθάω
μπας κι αρχίσω να ξεχνάω
τίποτα δεν βοηθάει
να μη σ’ αγαπώ...

κάθε μέρα που νυχτώνει
η καρδιά μου μαραζώνει
τίποτα δε λέει να σβήσει τούτη φωτιά
θέλω να σ’ ελευθερώσω
κι αν χρειαστεί και να ματώσω
να μην βλέπω αυτό το βλέμμα
να ‘χει σκοτεινιά...

 

ιλυ......

τυχαίες .... συναντήσεις

 

δίπλα σου.....

δωρεαν επίδειξη Παρασκευή απόγευμα.....

αριστερά, δεξιά...

 ο εγκέφαλος ενός αριστερόχειρα τρομάζει πιό εύκολα, και όταν περνάει κάποιο  μετατραυματικό στρες, το βιώνει εντονότερα....

 αν έπιανα το χέρι σου.....

θα το κρατούσες πιο σφιχτά από μένα......

καλημέρα Jasmin.......

Ιλυ...................................