όσο έχει τα μάτια του ανοιχτά ο άνθρωπος πρέπει να αντιστέκεται...να κοιτάει ν' ανακαλύψει έστω μιά γουλιά χαράς σε πράγματα μικρά κι ασήμαντα....σαν σκέφτομαι αυτά, γαληνεύω όταν αγοράζω ένα λουλούδι απ' τον πλανόδιο, γιατί μαράθηκε αυτό που είναι στο βαζάκι...μου 'χει λείψει πολύ η ευωδία τους.....
έχει περίεργο χρόνο ζωής μεσ' τη γυάλα....αν και δεν έχει χώμα να μεγαλώσει, ζει μόνο με την ανάσα της και με τους χτύπους της καρδιάς της, όσες φορές στέκεται αντίκρυ....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου