οι μέρες της κατάνυξης...

οι μέρες της κατάνυξης πέρασαν, μέρες χαρμόσυνες του κόσμου περνούν ...μέσα απ' αυτές τα μάτια της ψυχής έμεναν ανοιχτά και άγρυπνα κοιτώντας πάθη και καημούς….

μάτια ψυχής, που μέσα από πεζά, ποιητικά γραφήματα θρέφουν την ελπίδα, αναζητούν υπερηχα αυτιά, καλάμια με αγκίστρια να πιάσουν φωνές που βγαίνουν, για να μη πέσουν και πνιγούν…
απομόνωση, κουκούλι, σιγοτρέμουσα νιρβάνα…. καταστάσεις κατά τη αποτύπωση του γραφήματος που αποτυπωνει αγωνίες, διλήμματα, ελπίδες…
δε μιλάμε…. δε μιλάμε….. πάθη, καημοί, σκέψεις καραμπολίζονται δίχως να μπορούν να βρούν την τρύπα….
γραφήματα που προσπαθούν να διεισδύσουν στα έγκατα της ψυχής και να φωτίσουν, αν μπορεί να φωτιστεί το χωρίς φως σκοτάδι των επιθυμιών….να προσεγγίσουν αντιδράσεις, συνειδήσεις… να δώσουν ουσία και συνέχεια….
δικοί μας άνθρωποι συγκεντρώνουν το βλέμμα της ψυχής μας, γιατί είναι το αποκούμπι μας στις δυσκολίες αλλά και η πηγή της χαράς μας και της ομορφιάς της ζωής!!!...

"Του Καημού Τα Δάση" με τον Γιώργο Παντερή

Οι καρδιές που έχουν πόνο 

ξέρουν να ανοίγουν δρόμο 

στη χαρά όταν περάσει 

μέσα απ' του καημού τα δάση