Μια φορά και έναν καιρό, έπεσε από τον ουρανό ένα περίεργο ον.
Είχε καφέ ανοικτό χρώμα, έμοιαζε με άνθρωπο και ήταν ντυμένο με καταπράσινα σκούρα ρούχα. Φαινόταν σαν να ήταν άνθρωπος, αλλά αν τον παρατηρούσες από πιο κοντά ήταν μια ξύλινη ίσως γεροντική μορφή. Δεν ήταν ιδιαίτερα όμορφος, και ξεχώριζαν κλαδιά στο πάνω μέρος, αντί για τα μαλλιά του. Χέρια και πόδια είχε κανονικά. Ήταν σαν να βλέπεις ένα κινητό δένδρο. Το όνομα αυτού λογικά ήταν Βορν. Ήταν το μόνο που έλεγε. Έτσι και τον ονόμασαν.
Για κάποιους θεωρούνταν φιλικός. Για άλλους τρομακτικός και αλλοπρόσαλλος. Τριγυρνούσε στα δάση και όπου έβλεπε νεκρά ζώα ή φυτά, τα έπαιρνε στα χέρια του και στην αγκαλιά του, τους μιλούσε, φυσούσε πάνω τους και έπαιρναν ξανά ζωή. Πολλοί λένε ότι πετούσε κουνώντας το μαγικό του ραβδί, άλλοι, πως απλά σκαρφάλωνε σαν αστραπή και πηδούσε από κλαδί σε κλαδί.
Κάποιος θα μπορούσε να αναρωτηθεί
«γιατί ένα ον έπεσε ξαφνικά από τον ουρανό»;.....
Είχε καφέ ανοικτό χρώμα, έμοιαζε με άνθρωπο και ήταν ντυμένο με καταπράσινα σκούρα ρούχα. Φαινόταν σαν να ήταν άνθρωπος, αλλά αν τον παρατηρούσες από πιο κοντά ήταν μια ξύλινη ίσως γεροντική μορφή. Δεν ήταν ιδιαίτερα όμορφος, και ξεχώριζαν κλαδιά στο πάνω μέρος, αντί για τα μαλλιά του. Χέρια και πόδια είχε κανονικά. Ήταν σαν να βλέπεις ένα κινητό δένδρο. Το όνομα αυτού λογικά ήταν Βορν. Ήταν το μόνο που έλεγε. Έτσι και τον ονόμασαν.
Για κάποιους θεωρούνταν φιλικός. Για άλλους τρομακτικός και αλλοπρόσαλλος. Τριγυρνούσε στα δάση και όπου έβλεπε νεκρά ζώα ή φυτά, τα έπαιρνε στα χέρια του και στην αγκαλιά του, τους μιλούσε, φυσούσε πάνω τους και έπαιρναν ξανά ζωή. Πολλοί λένε ότι πετούσε κουνώντας το μαγικό του ραβδί, άλλοι, πως απλά σκαρφάλωνε σαν αστραπή και πηδούσε από κλαδί σε κλαδί.
Κάποιος θα μπορούσε να αναρωτηθεί
«γιατί ένα ον έπεσε ξαφνικά από τον ουρανό»;.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου