για το στεφάνι

η άνοιξη στο φόρτε της.... το χορτάρι μεγαλώνει μόνο του.....το βράδυ θα κλέψουμε ρόδα, θα μαζέψουμε εκτασιακές μυρωδιές, θα κόψουμε τ' αγκάθια....θα τα πλέξουμε, θα γίνει αγρυπνιά μέχρι να βγεί το άστρο της προσδοκίας ευχόμενοι όμορφες μέρες....

οι μέρες της κατάνυξης...

οι μέρες της κατάνυξης πέρασαν, μέρες χαρμόσυνες του κόσμου περνούν ...μέσα απ' αυτές τα μάτια της ψυχής έμεναν ανοιχτά και άγρυπνα κοιτώντας πάθη και καημούς….

μάτια ψυχής, που μέσα από πεζά, ποιητικά γραφήματα θρέφουν την ελπίδα, αναζητούν υπερηχα αυτιά, καλάμια με αγκίστρια να πιάσουν φωνές που βγαίνουν, για να μη πέσουν και πνιγούν…
απομόνωση, κουκούλι, σιγοτρέμουσα νιρβάνα…. καταστάσεις κατά τη αποτύπωση του γραφήματος που αποτυπωνει αγωνίες, διλήμματα, ελπίδες…
δε μιλάμε…. δε μιλάμε….. πάθη, καημοί, σκέψεις καραμπολίζονται δίχως να μπορούν να βρούν την τρύπα….
γραφήματα που προσπαθούν να διεισδύσουν στα έγκατα της ψυχής και να φωτίσουν, αν μπορεί να φωτιστεί το χωρίς φως σκοτάδι των επιθυμιών….να προσεγγίσουν αντιδράσεις, συνειδήσεις… να δώσουν ουσία και συνέχεια….
δικοί μας άνθρωποι συγκεντρώνουν το βλέμμα της ψυχής μας, γιατί είναι το αποκούμπι μας στις δυσκολίες αλλά και η πηγή της χαράς μας και της ομορφιάς της ζωής!!!...

"Του Καημού Τα Δάση" με τον Γιώργο Παντερή

Οι καρδιές που έχουν πόνο 

ξέρουν να ανοίγουν δρόμο 

στη χαρά όταν περάσει 

μέσα απ' του καημού τα δάση

για λίγο έξω....

https://cdnapisec.kaltura.com/index.php/extwidget/preview/partner_id/2299551/uiconf_id/43327972/entry_id/1_l5rrl7hi/embed/dynamic#t=12:40

Ευχές...

Χρόνια Πολλά...........................
εύχομαι οι ευχές να πραγματοποιηθούν......

τσιφτετέλια...

"Ψίθυροι καρδιάς"

κάποιες αναλαμπές ψυχής, για να νιώσουμε γλυκά σκιρτήματα του συναισθήματός μας και να βιώσουμε στιγμές Αγάπης....

Χριστός Ανέστη....

επειδή σ’ αγάπησα και σ’ αγαπώ ακόμη...

επειδή είναι δύσκολο ν’ αγαπάς
και δυσκολότερο ν’ αγαπάς τον ίδιο άνθρωπο
για καιρό, κάνοντας σχέδια και παιδιά
και καβγάδες, εκδρομές, έρωτα, χρέη
κι αρρώστιες, Χριστούγεννα, Κυριακές
και Δευτέρες, νόστιμα φαγητά
και καμένα, θέλοντας ο καθένας
να ’ναι ο άλλος γεφύρι και δέντρο
και πηγή, κατά τις περιστάσεις
ή και όλα μαζί στην ανάγκη,
δε θα πει πως εγώ δεν μπορώ
να γίνω κάτι απ’ αυτά ή και όλα μαζί,
κι αν είναι να περάσω
μια ζωή στη σκλαβιά –έτσι κι αλλιώς–
ας είμαι, λέω, σκλάβος της αγάπης.....

με ένα κερί...

όταν με φως της Ανάστασης ανάψετε το κερί σας, κάθε αχτίνα μια χαρά να γίνει στη ζωή σας....

Καλή Ανάσταση .!.!.!.....

το «κισµέτ»!!!...

η μοίρα το παρακάνει.....η θεά Μοίρα που ήταν τόσο σημαντική στην αρχαιότητα....αυτή αποφάσιζε τι θα γίνει....
λείπει το τσιγάρο....το ρουφάς σαν να μαζεύεις τη ζωή...το κρατάς μέσα σου, δεν θέλεις να το αφήσεις....και σιγά σιγά ανεβαίνει στον ουρανό, οχι μόνο του.....δεμένο απ' τα χείλη σου, ώσπου χάνεται, αφήνοντας μια σαγήνη γύρω σου......
ο πόθος του καλύπτει σκέψεις, ισορροπίες....αισθάνεσαι πως σε κρατά ζωντανό....
συνεχίζω, με πείσμα για τη Ζωή......

κοιτάζοντας φαντασίες....

όταν φαντάζεται κάποιος.....

... «Ηλί Ηλί λαμά σαβαχθανί» ...

... «Ηλί Ηλί λαμά σαβαχθανί»  ...

η μικρή μας ζωή.....

κάποιοι αστερισμοί.... δρόμοι της μικρής πόλης..... ευθείες γραμμές.....
χρώμα πετρολ, μπλέ, μπεζ, πορφυρό, χρυσαφί......
κάποιοι χρησμοί, σημάδια καιρών..... καιρό τώρα μου αντιστέκονται.....

...ο καθρέφτης λέει την αλήθεια...

....το κόκκινο "κτίριο"....

καλό δρόμο...... και όπως είπες, δουλειές δεν κάνεις.... μετά τα συνεχή τελευταία, μια ξεκούραση σε άλλα περιβάλλοντα .... ξεκουράζουν...... ακόμα και αν το βλέμμα δεν μπορεί να πάει μακριά λόγο των αέρινων δροσοσταλίδων.....

καληνύχτα Jasmin.......

κοινά σημεία....

Άγγελος ψυχής..............

Άγγελέ μου........................

Jasmin...άκι μου......

ένα λουλουδάκι τόσο δα μικρό
άνθισε η αγάπη στα παράθυρά μου
άνοιξε τα φύλλα και έβγαλε ανθό
ένα λουλουδάκι τόσο δα μικρό

λουλουδάκι μου, λουλουδάκι μου
κρίνο, πασχαλιά, γιασεμάκι μου
λουλουδάκι μου, λουλουδάκι μου
στης καρδιάς μου το μπαλκονάκι μου

ένα λουλουδάκι τόσο δα μικρό
σκάλωσε στους τοίχους κι έφτασε στη στέγη
γέμισε μ' αγάπη κι άρωμα ακριβό
ένα λουλουδάκι τόσο δα μικρό....

.... η κοινωνικότητα των "πραγμάτων"......

η καθημερινότητα φτιάχνει στιγμές....συναισθήματα......αγάπη.....μάτια.....καρδιές....σε ξεγυμνώνει..... σε μαθαίνει να ερωτεύεσαι...... και όλα αυτά είναι κοινωνικά, κοινωνικεύεσαι... γιατί δεν μπορεί να υπάρχουν ή να δημιουργούνται αυτά αν δεν δημιουργείς κοινωνικά "δεσίματα"....

αν είσαι μόνος σου ποιόν αγαπάς?.... ποια μάτια βλέπεις?....... πως αισθάνεσαι γυμνός αφού δεν σε βλέπει κάποιος?.....

θα δεις την αγάπη στον τρόπο που φέρεται ο ένας στον άλλον καθημερινά..... θα δεις το ενδιαφέρον για το αν έφαγες, την ευτυχία μ’ ένα άραγμα αγκαλιά στον καναπέ και γέλια στην προσπάθεια να κάνουμε κάτι μαζί......

ωραία τα λουλούδια και τα αστραφτερά πακέτα, ο ρομαντισμός, τα όμορφα-προσεγμένα ρούχα, τα ραντεβού......τα χρειαζόμαστε......είναι κομψά-όμορφα περιτυλίγματα που ντύνουν το μαζί.......

ένα πάθος....

αργοπεθαίνει
όποιος αποφεύγει ένα πάθος,
όποιος προτιμά το μαύρο αντί του άσπρου
και τα διαλυτικά σημεία στο “ι” αντί τη δίνη της συγκίνησης
αυτήν ακριβώς που δίνει την λάμψη στα μάτια,
που μετατρέπει ένα χασμουρητό σε χαμόγελο,
που κάνει την καρδιά να κτυπά στα λάθη και στα συναισθήματα...

Martha Medeiros

των Βαΐων....

Κυριακή των Βαΐων.....μιά μυστική πορεία στην προσμονή της χαράς και της συνάντησης....

να δυναμώσει....

ένα κερί να ανάψεις.....

Μεγάλη Δευτέρα,..... για κάθε Μεγάλη ......

το φεγγάρι είναι σήμερα πιο ζεστό........ μπορείς να νιώσεις αυτή τη ζεστασιά......

η πίστη.....

ψιθύρισε.... τι φταίει?....η ΟΜΟΡΦΙΆ της είπα.....

της ζωής είναι......φταίξιμο δεν υπάρχει πουθενά......η πίστη είναι αυτό που τα ξεπερνά.....

άγριες οι τελευταίες ώρες.....

φεγγάρι μεγάλο στρογγυλό, τη νύχτα τη παγώνει

αν ήμασταν μαζί, η καρδιά θα 'χε βρει λιμάνι

Μελι..σ..Άνθη πέτα το πινάκιο

πέτα τους χάρτες

πέτα την πυξίδα

θα βρεθούμε στην Εδέμ.....

αν μ'αγαπάς τα σύνορα μαζί μου να περνάς 

τα όχι και τα πρέπει να ξεχνάς 

και κάπου θα βρεθούμε αν μ'αγαπάς 

σαν αγαπηθήκαμε....σκέφτηκα...

είναι όμορφο ο άνθρωπος να δυσκολεύεται να πεισθεί για τη μη ανταπόκριση εκείνου που αγαπάει, και δεν χάνει την κρυφή του ελπίδα να συναντηθούν.... 

θα ξημερώσει ....

θα ξημερώσει ένα πρωί.!!!.. γιατί υπάρχει αυτό που λένε "μέρα".....
Κ Α Λ Η Μ Ε Ρ Α  Jasmin............. 

...είμαι 'δω....

Mελι...σ...Άνθη...!!! περιμένω να φανείς....είμαι 'δω να φροντίσω....
απάντησε.....ή μάλλον έλα 'δω....σταμάτησε να γλιστράς προς τα πίσω....

άδραξα την τυπικότητα και μυροφόρεσα την ΟΜΟΡΦΙΆ με σκέψεις.....

μετά η πόρτα κλείνει...

η Ψυχή διαλέγει τη δική της Συντροφιά.....η πόρτα ύστερα κλείνει.....

τ’ αγόρι μου.....

Τ’ αγόρι μου τ’ αγόρι μου τ’ αγόρι μου
γλυκό και τραγανό σαν καραμέλα
και πόζες όταν παίρνει άντρα ώριμου
τ’ αγόρι μου είναι μούρλια, είναι τρέλα
...................................
Τ’ αγόρι μου είναι πλάσμα αξιοζήλευτο
το βλέμμα του, το γέλιο του ροσόλι,
μπροστά του δεν αξίζουν ούτε δίλεπτο, 
...............................

γιατί το διάλεξα....!!!!!

τα αγόρια δεν κρατούν θυμούς...μπορεί να κάνουν τους πιο μεγάλους καβγάδες και μετά από λίγη ώρα θα ρωτήσουν πώς τα πέρασες σήμερα??... έχουν μερικές φορές έντονες εκρήξεις, αλλά δε διαρκούν πολύ....μπορεί να νομίζεις πως έχουμε μια αναισθησία.....αλλά έτσι είναι η φύση μας.......
τα αγόρια ξεχνούν τους λόγους για τους οποίους μάλωσαν..... δεν κρατούν κακίες -τότε που είπες αυτό, τότε που έκανες εκείνο ή το άλλο -.....

να γίνει γρήγορα καλά......

ανώδυνα...

οι σκέψεις συνεχίζουν να σκέφτονται...

οι σκέψεις συνεχίζουν να ζωγραφίζουν...

οι σκέψεις συνεχίζουν να γράφουν...

οι σκέψεις συνεχίζουν να τραγουδούν.....


..... ποίηση.... ο ανώτερος τρόπος μεταφοράς της σκέψης με τη γραφή…
σκέψεις είναι μόνο....

από ένα μακρινό αστέρι...

αν κοιτούσε κάποιος από ένα μακρινό αστέρι τη γη, ίσως τον οδηγούσε στο συμπέρασμα οτι η γη είναι ένα ασκητικό αστέρι με δύο ανθρώπους, αυτή και εμένα, τόσο διαφορετικοί απ' τους άλλους είμαστε....

σαν θυμάμαι...

θυμάμαι την απλότητά της
θυμάμαι τα μάτια που λάμπουν σαν κοιτούν
θυμάμαι το δέρμα της
θυμάμαι τα χέρια της σαν ακουμπούσαν, σαν έγραφαν
θυμάμαι την τρυφερότητα
θυμάμαι τα ονόματα που έδινε σε χαρακτηριστικά...

τι κάνουν δυό ματια.....

όταν σε βλέπω σε λαχταρώ....όταν δεν σε βλέπω μου λείπεις......
και στις δύο φορές "όλο μου λείπει κάτι ".....

https://youtu.be/1eFdNWFx_Tk

μου λείπει.....το νόημα...

ένα πράγμα μου λείπει..... όλα εκείνα που δεν έλεγες.... οι λέξεις που δεν ξεστόμιζες, αλλά σαν να σχηματιζόντουσαν θαρρείς μες στο γλυκό σου βλέμμα, το ευάλωτο και ανεξιχνίαστο....

ένα πράγμα μου λείπει..... όλα όσα έχεις μέσα σου.... όσα μου δείχνεις χωρίς να μου δίνεις, τα δικά σου πράγματα, που παρά το πόσο "γνωριζόμαστε", παραμένουν για μένα πολύ ξένα....

ένα πράγμα μου λείπει..... όλα όσα προδίνουν τα μάτια σου..... όσα δεν προφέρουν τα χείλη σου, γιατί δεν μπορείς να τα μοιραστείς με λόγια....

τι νόημα έχει.?.......

μια μέρα ....

"νοιώθω οτι δεν μπορώ να την αντέξω και η καρδιά μου πάει να φυλακιστεί....."
"είμαι σίγουρος οτι δεν καταλαβαίνετε τι λέω, μα είναι σίγουρο οτι μια μέρα θα καταλάβετε..."

American Beauty

...Καλημέρα....

νύχτα ζόρικη....

μια νύχτα ζόρικη τα πήρες όλα πίσω, 

εσύ ήσουν πάντοτε αυτή που δε χωρά 

στην αγκαλιά που εγώ δεν πρόλαβα να κλείσω, 

τι να το κάνω που μου έδωσες πολλά, 

μια νύχτα ζόρικη τα πήρες όλα πίσω,

πού να πω....

....ρίξε μια ζαριά καλή και για μένα βρε ζωή.......
...πού να πω τα βάσανά μου, πού να πω τα μυστικά μου που μου καίνε την καρδιά....

ένα περίεργο ον,

Μια φορά και έναν καιρό, έπεσε από τον ουρανό ένα περίεργο ον.
Είχε καφέ ανοικτό χρώμα, έμοιαζε με άνθρωπο και ήταν ντυμένο με καταπράσινα σκούρα ρούχα. Φαινόταν σαν να ήταν άνθρωπος, αλλά αν τον παρατηρούσες από πιο κοντά ήταν μια ξύλινη ίσως γεροντική μορφή. Δεν ήταν ιδιαίτερα όμορφος, και ξεχώριζαν κλαδιά στο πάνω μέρος, αντί για τα μαλλιά του. Χέρια και πόδια είχε κανονικά. Ήταν σαν να βλέπεις ένα κινητό δένδρο. Το όνομα αυτού λογικά ήταν Βορν. Ήταν το μόνο που έλεγε. Έτσι και τον ονόμασαν.
Για κάποιους θεωρούνταν φιλικός. Για άλλους τρομακτικός και αλλοπρόσαλλος. Τριγυρνούσε στα δάση και όπου έβλεπε νεκρά ζώα ή φυτά, τα έπαιρνε στα χέρια του και στην αγκαλιά του, τους μιλούσε, φυσούσε πάνω τους και έπαιρναν ξανά ζωή. Πολλοί λένε ότι πετούσε κουνώντας το μαγικό του ραβδί, άλλοι, πως απλά σκαρφάλωνε σαν αστραπή και πηδούσε από κλαδί σε κλαδί.
Κάποιος θα μπορούσε να αναρωτηθεί
«γιατί ένα ον έπεσε ξαφνικά από τον ουρανό»;.....

για σένα.....

για σένα

γιατί πρώτον σε θέλω

και δεύτερον

πάλι το πρώτο.....

αν κουραστείς....

Αν κουραστείς απ’ τους ανθρώπους
κι ειν’ όλα γύρω γκρεμισμένα,
μην πας ταξίδι σ’ άλλους τόπους,
έλα σε μένα, έλα σε μένα.

Κι αν πέσει απάνω σου το βράδυ
με τ’ άστρα του τ’ απελπισμένα,
μη φοβηθείς απ’ το σκοτάδι,
έλα σε μένα, έλα σε μένα.

Έλα και γείρε το κεφάλι
στα χέρια μου τ’ αγαπημένα,
να ζήσεις τ’ όνειρο και πάλι,
έλα σε μένα, έλα σε μένα.

οι ώρες τώρα έχουν περισσότερο φως......

...δεν...δεν....δεν.....και βουτάμε ξανά....

θέλουμε ο ένας τον άλλο και όταν αυτό γίνεται το λέμε αγάπη..... αν δεν γίνεται πως χαρακτηρίζεται?...κενό?.... κάτι το ξένο?....δύσκολα τα πράγματα που μας απασχολούν και ακόμα πιό δύσκολα λέμε τη γνώμη μας στα κάποια προβλήματα που θα μας πουν, φοβούμενοι μήπως τους στεναχωρήσουμε..... τότε πως θα μπορούσε η σχέση να χαρακτηριστεί έστω φιλική?....

ο χρόνος περνά, θεωρούμε πως γεμίζουμε με γνώση, ισχυριζόμαστε πως από τα τόσα πολλά που έχουμε δεί, τα γνωρίζουμε όλα ή καλύτερα....όμως αποξενονόμαστε, ξεχνάμε, χάνουμε σκέψεις....

νοιώθουμε πως έχουμε πολλά κοινά με τον άνθρωπό μας και άλλα τόσα αλληλοσυμπλήρωσης, μορφές συλλογικότητας, κοινωνικότητας, θεσμικών εκφράσεων που δίνουν τη βεβαιότητα ότι ταξιδεύουμε μαζί σε αυτό που χαρακτηρίζεται "μέσο" της ζωής....

υπάρχει ένας άνθρωπος γύρω σου, που τον αισθάνεσαι έτσι....είναι αδύνατο, να μη δεθείς μαζί του, όση αντίσταση και αν υπάρξει, όσο και να το παλέψεις, όσο και να θες να το αποφύγεις....πως μπορείς να μη είσαι δεμένος συναισθηματικά, να μένεις ψυχρός και αποστασιομένος....αν όλα τα προβλήματά μας ήταν λυμένα, αν δεν είχαμε σκοτούρες, αν δεν ανησυχούσαμε για τίποτα.....ο καθένας θα ήταν σε ένα σπίτι μόνος....όμως ούτε αυτό γίνεται....συναναστρεφόμαστε με τόσους ανθρώπους, κάποιος θα σσε αγγίξει...και να μη θέλεις δε γίνεται....το δέσιμο είναι κάτι που θα 'ρθει αναπόφευκτα, είτε το αναζητάς, είτε όχι....είναι κάτι που χρειαζόμαστε, που το απολαμβάνουμε, ακόμα κι όταν μας βγαίνει ξινό.... όταν δεν είμαστε καλά με τον άνθρωπό μας, δε θέλουμε κανέναν άλλο....θα κάτσουμε σε μιά γωνιά, θα ακούμε και θα σιγοψιθυρίζουμε καψούρικα μέχρι το πρωί....

κάποιες εσωτερικές φωνές κτυπούν τις καρδιές με σήματα μορς "δεν είμαι καλά, δεν θέλω να μιλήσω, δεν θέλω να βγώ απ' το σπίτι, δεν πάω στη δουλειά, δεν πεινάω....", δεν γίνεται επίτηδες, δεν μπορούμε να πάρουμε τον έλεγχο και βουτάμε ξανά μέσα μας.....

δεν είναι κάτι που γίνεται επίτηδες, αλλά πόση κατανόηση να δείξουν οι άλλοι όταν συχνά δεν είσαι ή δεν δείχνεις καλά?.... όταν ρισκάρεις την δουλειά σου, όταν μειώνεις την αποδοτικότητά σου, όταν απομακρύνεσαι από τους γύρω σου, όταν κλειδώνεσαι μέσα σου, όταν δεν σου επιτρέπουν οι καταστάσεις να μιλήσεις.......


Σ' Αγαπώ..................................οο.........

....ιδιότητες.....

δεν χαράσσονται....
είναι παντοτινά......

Diamonds Are Forever 

της ημέρας

λόγια της ημέρας.... μόνο και μόνο για να διαψευτούμε.....για να χαιρόμαστε κάθε καινούργια μέρα....με την τύχη μας.... που είμαστε ακόμα εδώ....με χαμόγελα του "πάλκου"..... ακόμα όρθιοι.....με τον ορίζοντα να φεύγει και να ξανάρχεται..... τώρα που είμαι μόνος και ο κόσμος συνεχίζει να υπάρχει.......
είμασταν ένα κι έφυγες........

Σ' Αγαπώ........Jasmin....ένια ΟΜΟΡΦΙΆ..........

θα ’θελα, για πάντα θα ’θελα......

θάθελα "να με ακούς"
θάθελα "να μου μιλάς"
θάθελα το βλέμμα σου να ακουμπά στα σκαλίσματα της σκέψης
θάθελα να σε πηγαίνω ως τον ουρανό
θάθελα να σε στολίζω με το καθετί
θάθελα να με αφήσεις να σε "υπηρετώ"
θάθελα να "μ' αγαπάς"
θάθελα..............πολλά......

άστο.....................

Μέσα στη μνήμη μου εγώ θα σε γυρεύω,

είν’ η εικόνα σου μαρτύριο που λατρεύω.

Την ύπαρξή μου όμηρο εσύ κρατάς,

να μ’ αγαπάς.

Θα ’θελα, για πάντα θα ’θελα

να με αγαπάς παράφορα.

Θα ’θελα, για πάντα θα ’θελα,

η ζωή για σένα να ’μαι θα ’θελα.

Είσαι επίμονη σκιά, σε καταγγέλλω,

στα όνειρά μου άγγελο εγώ σε θέλω.

Την ύπαρξή μου όμηρο εσύ κρατάς,

να μ’ αγαπάς.

μιά ξεχωριστή μέρα.......

ένα βουνό γεμάτο χαρά.... γεμάτο λαμπυρίζοντα μπιχλιμπίδια.... ντυμένο με αυτό το λαχταριστό που όλα τα "μικρά" και πολλά "μεγάλα" ξερογλύφονται. κάνοντας το μουσουδάκι τους γλυκούς κλόουν....... τό 'φτιαξε όπως είχε μάθει να τα φτιάχνει από τη γιαγιά της..... το χειροποίητο έχει άλλη αξία για αυτούς τους ανθρώπους που τους το προσφέρει......

ήταν για σένα μιά ξεχωριστή μέρα.......

η αγάπη είναι μια υπερβολή.....

κακόκεφο το Μειδιαστό "μουτράκη" το πρωί........

το αγαπώ τόσο!!!!! πολύ.........
γιατί έχω αγαπήσει την υπερβολή του, το χάδι, το μειδίαμα, το γέλιο, τον πόνο, την βασανιστική σκέψη, το θυμό, την αγάπη....... και γνωρίζω πως αν σε πληγώσω μπορεί να ξεχάσεις πολύ υπερβολικά.....

η αγάπη θέλει υπερβολή, να κάνεις τα πάντα γι’ αυτή. 

...από το υφάδι του μεσημεριού......

μερικές στιγμές μελαγχολίας….. και απορείς γιατί μπορείς να θαυμάζεις το σκοτίνιασμα του δειλινού όπως φαντάζει τυλιγμένο από χρώματα του κόκκινου…..σε λίγο θα ‘ρθουν οι βραδινές σκιές  και θα κρύβομαι μέσα σε όνειρα για να αποφεύγω φαντάσματα που ζαλίζουν με τα στριφογυριστά πετάγματά  τους, που σκουντουφλούν στις φαντασμένες εικόνες που προβάλλονται πότε εδώ, πότε εκεί, μετά από κάθε κλίκ σαν φωτογραφικής μηχανής, ώσπου να ‘ρθει η επόμενη μέρα που κάθε αυγή γεμίζει με πανέμορφες αισθήσεις  που συνεχίζουν να φτιάχνουν το υφάδι αγνώστου μέλλοντος……

....γλυκιά προσμονή, αναμνήσεις, σφιχταγκαλιάσματα......
περιγραφές με ελεύθερο χέρι.......
I Love You......Jasmin.........

Ax+By+Γ=0.....

ευθεία γραμμή.....παίρνεις ένα χάρακα και τη σχεδιάζεις......

δρόμος.....ευθεία γραμμή.....ατέλειωτος, κουραστικός......η πιό κοντινή απόσταση.....

κόψη ξυραφιού....ευθεία γραμμή.....κόβει καλά......

μαχαίρι......ευθεία γραμμή.......για κάθε περίπτωση κοψήματος.....για επαγγελματίες του είδους.....ΣΕΦ

αχτίδα φωτός......ευθεία γραμμή.....

ευθεία γραμμή....ντόμπρος.....

ευθεία γραμμή....Ax+By+Γ=0......

ευθεία γραμμή....αν τέμνονται, τέμνονται σε ένα σημείο........

"σε ευθεία γραμμή..."  ...."ήταν ένα δεκαπενθήμερο στα τέλη του 1983 που κράτησα, στη μοναδική μέχρι τώρα περίοδο της ζωής μου, τακτικά, καθημερινά, ημερολόγιο....."....

ευθεία γραμμή στην παλάμη....σε ένα μικρό ποσοστό ανθρώπων που εμφανίζει μια ευθεία γραμμή, στην οποία ταυτίζονται «η γραμμή της καρδιάς» και «η γραμμή του κεφαλιού».....σε κάποιους πολιτισμούς, θεωρείται τυχερό σημάδι που συνδέεται με πνευματική συγκέντρωση, δύναμη της φαντασίας και διαύγεια....

στην τέχνη η κάθετη γραμμή είναι δυναμική και γεμάτη δράση....θυμίζει την έννοια της ανάπτυξης και έχει το σθένος να αψηφήσει την βαρύτητα....είναι ένδειξη κοινωνικών δομών της κάθε περιόδου που επικρατεί.....κατά την άνθιση του Αιγυπτιακού Πολιτισμού, που ήταν μία περίοδος απολυταρχίας και δογματισμού, στα μνημεία των Αιγυπτίων, είναι έκδηλη η αυστηρότητα της φόρμας, με τις γραμμές ελάχιστα να αποκλίνουν από την ευθεία....το ίδιο συμβαίνει και κατά την γεωμετρική περίοδο στον Ελλαδικό χώρο, όταν οι Δωριείς επιβλήθηκαν του Μυκηναϊκού Πολιτισμού δια του σιδήρου....η τέχνη της περιόδου ακολουθεί και προτάσσει την πειθαρχία και τον σκληρό δυναμισμό....αυστηρότητα και λιτότητα συναντάμε πάλι κατά την Βυζαντινή περίοδο όπου η φόρμα, χωρίς περιττά αναπαραστατικά στοιχεία, με κυρίαρχες τις ευθείες γραμμές, εκφράζει την τάση για υπέρβαση της γήινης φύσης και αναζήτηση του θεϊκού και της πνευματικότητας...ακραία εκδήλωση αυτής της τάσης εμφανίζεται στους γοτθικούς ναούς, στη δυτική Ευρώπη, όπου η κάθετη ευθεία γραμμή έχει την τιμητική της, εκφράζοντας το Ουράνιο δέος, με ταυτόχρονη εκμηδένιση του γήινου αισθήματος, αφού ο ναός θεόρατος, όπως εξακοντίζεται προς τον ουρανό, ξεπερνά τα ανθρώπινα μέτρα και σταθμά.....

η τέχνη δεν είναι άμοιρη των συνθηκών, των επιδιώξεων και των αντιλήψεων που ορίζει η εκάστοτε κοινωνία και ο ανθρώπινος ψυχισμός....στις αρχές του περασμένου αιώνα η βιομηχανική ανάπτυξη επέβαλλε νέες συνθήκες ζωής, που διακατέχονταν από την ένταση και την ταχύτητα, οι τέχνες ακολούθησαν τον ίδιο ρυθμό, με τις ευθείες γραμμές να ξεχωρίζουν στην αρχιτεκτονική με την κατασκευή των ουρανοξυστών ή μνημείων όπως ο πύργος του Άιφελ, αλλά και στη ζωγραφική με τα κινήματα του Μπάουχαους, του Κονστρουκτιβισμού και του κυβισμού....

σε ευθεία γραμμή....κούρεμα που βοηθά να μακρύνεις τα μαλλιά σου χωρίς ψαλίδα....

μεγάλα στρογγυλά και ομοιόμορφα γράμματα, σε ευθεία γραμμή....ειλικρινής....ακριβής και σχολαστικό άτομο που δείχνει προσοχή στις λεπτομέρειες....

μία απλή ευθεία γραμμή κάτω από την υπογραφή αποκαλύπτει ότι ο συγγραφέας είναι αυτάρκης και συμμορφώνεται άκριτα σε κανόνες και παραδόσεις....

καρτ-ποσταλ, σε ευθεία γραμμή....

η συναισθηματική ισορροπία είναι μια δύσκολη ευθεία γραμμή για να την περπατήσουμε....

ευθεία γραμμή......η ζωή τελείωσε.....

σε ευθεία γραμμή 

ώρα τρεις το πρωί 

το τιμόνι κρατώ 

με το βλέμμα υγρό 

δε μπορώ να σε δω 

με σκισμένο εαυτό 

δε μπορώ να με βλέπεις 

να γέρνω 

κι ας με ξέρεις καλά 

κι ας σου λέω πολλά 

..........................

σε ευθεία γραμμή, 

ούτε μία στροφή 

..............................

πάντα δίπλα σου εγώ 

πάντα εγώ που γελάς 

κι ομορφαίνω 

κι ας με ξέρεις καλά 

κι ας σου λέω πολλά.....

ήταν μιά "μεγάλη εβδομάδα..."