εξομολογείσαι γλυκά....

νύχτα, φως ελάχιστο, παγωνιά, ξεμονάχιασμα σε γωνιές, συναίσθημα που σπαρταρά, φουρτουνιασμένη η σκεφτική θάλασσα.... η νύχτα δεν φαίνεται, είναι μια άγνωστη που σε περιβάλλει, ο φόβος της σε κάνει να της μιλήσεις ξεγυμνώνοντας τα μέσα σου, σε γλυκαινει και της εξομολογείσαι γλυκά.... σε κάνει σαν να εχεις απέναντι το εαυτό σου, άλλοτε ρίχνει λάδι στα όνειρα, άλλοτε χαϊδεύει τα πάθη μας......

τη νύχτα, εκεί που χάνόμαστε σε κάποιες γωνιές, προσπαθούμε να' αδειάσουμε το κεφάλι μας γράφοντας ανελέητα ή ξεσπώντας σε ότι μας βοηθά να εκφραστούμε.....

Σ' Αγαπώ...........................όσο και να το γράφω είναι αστείρευτο....