"ήθελα απλώς ν' ακούσω τη φωνή σου και να μιλήσουμε για μαρμελάδα...."

να γίνεις γρήγορα καλά.......
Σ' Αγαπώ πολύ Μελι..σ..Άνθη......

Κοιμήσου αγγελούδι μου βελούδινο το βράδυ....

Χαρά μου μάτια μου γλυκά
βλέφαρα στολισμένα
της χρυσαυγής τα χρώματα
έχεις ταξιδεμένα
Χαρά μου στόμα μου γλυκό
με το χαμόγελό σου
να σεριανάς τον άγγελο
που έχεις στο πλευρό σου
Κοιμήσου αγγελούδι μου
βελούδινο το βράδυ
το στήθος μου προσκέφαλο
και η ψυχή μου χάδι
Φεγγοβολάς βλαστάρι μου
στ' όνειρο ταξιδεύεις τους
γαλαξίες τριγυρνάς
και το Θεό γυρεύεις
Ο ύπνος που σε τύλιξε
τώρα σε φέρνει πίσω
και 'γω που είμαι πλάι σου
χάρες να σε στολίσω

I Love You.......

......να φεύγαμε....

Σ’έχω βρει και σε χάνω
...................
έχω τόσα να κάνω
και δεν έχουν ουσία
όπου είσαι πηγαίνω
δίχως λόγο να πάω
με τους φίλους σου βγαίνω
επαφή να κρατάω
Κάποιες μέρες ακούω
στη σιωπή τη φωνή σου
πάνε μέρες που λείπεις
κι είμαι ακόμα μαζί σου
σε ρωτάω τι έχεις
και σου λέω καλημέρα
σ’αγαπάω μην τρέχεις
είσ’ ακόμα εδώ πέρα
........................
Σ’έχω βρει και σε χάνω
σταθερή μου αξία
η ζωή μου σε τάξη
κι η καρδιά σ’αταξία
............................
Κάποιες νύχτες στους δρόμους
.......................
στα παλιά μας τα στέκια
όπως πάντα συχνάζω
είχα πει πως θ’αλλάξω
κι όσο αλλάζω σου μοιάζω
Σ’έχω βρει...
Και σε χάνω...
.........................

δακρύζουν... (τα)... δάκρυα

λένε...... υπάρχουν λέξεις που δακρύζουν και δάκρυα που μιλάνε...... οι λέξεις έχουν λιγοστέψει......
I. Love You.....

εξομολογείσαι γλυκά....

νύχτα, φως ελάχιστο, παγωνιά, ξεμονάχιασμα σε γωνιές, συναίσθημα που σπαρταρά, φουρτουνιασμένη η σκεφτική θάλασσα.... η νύχτα δεν φαίνεται, είναι μια άγνωστη που σε περιβάλλει, ο φόβος της σε κάνει να της μιλήσεις ξεγυμνώνοντας τα μέσα σου, σε γλυκαινει και της εξομολογείσαι γλυκά.... σε κάνει σαν να εχεις απέναντι το εαυτό σου, άλλοτε ρίχνει λάδι στα όνειρα, άλλοτε χαϊδεύει τα πάθη μας......

τη νύχτα, εκεί που χάνόμαστε σε κάποιες γωνιές, προσπαθούμε να' αδειάσουμε το κεφάλι μας γράφοντας ανελέητα ή ξεσπώντας σε ότι μας βοηθά να εκφραστούμε.....

Σ' Αγαπώ...........................όσο και να το γράφω είναι αστείρευτο....

και ακόμα δεν έχει τελειώσει η μέρα....

έσπασαν φρεάτια.....καθώς έμπαινε το βράδυ της παρασκευής το αυτοκίνητο....  με μια πρόχειρη αντιμετώπιση ίσως το πρωί μπορεσει να βγεί...

ο αέρας έκανε τις τέντες κουρέλια......

και τώρα έγινε βραχυκύκλωμα στο πίνακα....

....κάτι ακόμα?......μεχρι να φτάσω το πρωί....να δώ τη νεράιδα με τα κάλλη της που βαλσαμοξελογιάζουν σαν βγαίνει......

Κυριακή...ένας συμβολικά τεμαχισμένος χρόνος της ζωής μας....

μια ομορφιά της Κυριακής.....η ενθύμηση της αποτύπωσης σε ένα γυαλιστερό χαρτί, που η σημερινή τεχνολογία έχει αφαιρέσει ως τρόπους δημιουργίας, σου έχει δώσει χρόνο σκέψης ώστε μέσα απο την άνεση της Κυριακής να σου δώσει το χρόνο για μια διάχυση της δημιουργικής σκέψης, της ομορφιάς των ξεκούραστων εικόνων των ματιών, καθώς εστιάζουν στην ευχαρίστηση.......η ομορφιά της Κυριακής είναι πως σου θυμίζει ότι, πράγματι, τίποτα δεν αλλάζει από μόνο του, απλώς και μόνο με το πέρασμα του χρόνου.....
με λίγο αφέψημο, ίσως τσάι του βουνού, και στην πορεία, λόγο της ψυχρής μέρας, με κατεύθυνση προς το ζεστό τζάκι, με το γέμισμα του χώρου από τη δική μας ασύγχρονη συμφωνία από γνώριμους ήχους, ξεκίνησε μια αναπαυτική Κυριακή.... που, που και που ενισχυόταν από έντονα "θροΐσματα" των πεύκων.... μπροστά μας ο δρόμος ανοιχτός, καλοσορισμένος, περιμένει να τον διαβούμε ώστε να γεμίσουμε περισσότερο το ανέμελο ζεστό σου χρόνο....

μια δική σου μέρα.....

μια ιστορία.... της Αγάπης....

απο τον Μαρτεν Παζ



ο Πάζ, γράφει πολύ όμορφα.... η ιστορία αυτή, σου εξάπτει τη φαντασία και ακολουθείς βήμα-βήμα τον πρωταγωνιστή που ψάχνει αυτήν..... σου αφήνει την αίσθηση του ανικανοποίητου.... ίσως να είναι και ο στόχος του....ίσως μια ιστορία αγάπης....

έξω βρέχει...

Διογένης....φιλόσοφος

από τη συζήτηση του Μέγα Αλέξανδρου με τον Διογένη.

έργο του Αχιλλέα Βασιλείου στην κεντρική πλατεία Καλαμιών Κορίνθου.

υπήρξαν δημιουργίες....

με ένα Μακεδονίτικο δημοτικό....

τρέχεις όλη μέρα, αγχώνεσαι, χαίρεσαι, εκνευρίζεσαι, εκστασιάζεσαι, γίνεσαι πτώμα, αλλά, μόλις το δεις, μόλις δεις το ξένο σου, ξεχνάς τα πάντα…. γύρω όλα είναι χάλια, η κατάσταση πάει από το κακό στο χειρότερο, όμως μέσα στην αγκαλιά του ξένο σου όλα είναι αλλιώς….
το ξένο σου δε σε φωνάζει ποτέ με τα’ όνομά σου… σε λέει «ματάκια μου…», «Αγαπούλα μου…», «Ομορφιά μου…», «Φως μου….», «Λουλούδι μου…..» ....... σε παρηγορεί όταν είσαι στενοχωρημένη….. και χαίρεται όταν σε βλέπει χαρούμενη….

ας τραγουδίσουμε….. «ξένο μου όμορφο, ρόϊδο βαμμένο, γιατί με μάρανες τον πικραμένο? πηγαίνω κι έρχομαι, μα δε σε βρίσκω, βρίσκω την πόρτα σου αμπαρωμένη, τα παραθύρια σου φεγγοβολούνε, ρωτώ το πάπλωμα, που ‘ναι το ξένο μου?.... το ξένο σ’ δεν ειν’ εδώ, πάει για τη βρύση, πάει για να πιεί νερό και να γεμίσει ….»

Σ' Αγαπώ και το θέλω.......

"Το φιλί του ναύτη..."

Έσβησε" ο ναύτης που γράφτηκε στην ιστορία για το παθιασμένο του φιλί σε μια νοσοκόμα στην Τάιμς Σκουέαρ, ο ναύτης-σύμβολο της λήξης του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, το 1945.

Το φιλί αυτό, που απαθανάτισε ο φωτορεπόρτερ Άλφρεντ Άιζενστατ στις 14 Αυγούστου 1945, όταν ανακοινώθηκε η παράδοση της Ιαπωνίας, έγινε το σύμβολο της ειρήνης.

Η Γκρέτα Ζίμερ Φρίντμαν, που τότε ήταν 21 ετών και εργαζόταν ως βοηθός οδοντιάτρου, εικονίζεται στη φωτογραφία στην αγκαλιά ενός ναύτη του πολεμικού ναυτικού των ΗΠΑ, που, τρελός από χαρά, την φιλά με πάθος στο στόμα, μέσα στη μέση του δρόμου.

Σε αντίθεση με ό,τι θα πίστευαν οι περισσότεροι, οι δυο νέοι δεν γνωρίζονταν πριν από αυτή τη στιγμή που χαράχτηκε ανεξίτητλα στη μνήμη όλων χάρη στη φωτογραφία του Άιζενστατ.

I Love You .& -

όσο αξίζεις εσύ......

όσο αξίζεις εσύ κι η καρδιά σου η χρυσή
δεν αξίζουν μαζί ο ουρανός κι όλη η γη, κι όλη η γη
..................................................
μα εγώ σε σένα καλή μου χρωστάω και τη ζωή μου
μου άλλαξες την ψυχή μου τόσες συνήθειες κακές
............. τριγυρνούσα και τα λεφτά μου πετούσα
αλήτης θα καταντούσα μα όλ' αυτά μέχρι χτες.
..................................................................

Σ' Αγαπώ............................

είναι ένας Άγγελος, που έχασε το δρόμο στην ξελογιάστρα τη γή...........

με ποιές λέξεις...

ένα βράδυ που σε λίγο ξημερώνει....τι θα μπορούσα να σου πω? με ποιές λέξεις θα μπορούσα να σε κρατήσω? τι άλλο να σου πώ διαφορετικό απ' ότι σου έλεγα πριν? τι θα σε έκανε να αλλάξεις γνώμη? αν σου έλεγα να μείνεις, εδώ δίπλα, ακουμπιτά...θα 'μενες?.....

στο περιβόλι ......σε προσμένω.....

Αγάπη αγάπη ποια χαραυγή θα σε ξαναφέρει......
Αγάπη αγάπη στο περιβόλι που σε προσμένω......

Αγάπη αγάπη.....σ' Αγαπώ πολύ.....................

ένας είναι ο κόσμος.... ένας είναι ο δρόμος....

Θα'θελα ............  να'μουνα παντού
να σου χάριζα τ'αστέρια όλου τ'ουρανού
μα για μένα ένα αστέρι φαίνεται απ'τη γη
ένας είναι ο κόσμος μόνο εσύ

................όλα να στα χαρίσω
...........................να τα μοιραστώ
.......μια ζωή πάρτην όλη δική σου
.......μια χαρά κι όλη σου τη χρωστώ
.........γι'αντάλλαγμα ......δε σου ζητώ
......μία δεύτερη ζωή θα σου χρωστώ

Θα'θελα όλον τον κόσμο να'χα αγκαλιά
να σε πήγαινα σε πόλεις και πιο μακριά
μα όποιον τόπο και να είδα όποια διαδρομή
ένας είναι ο δρόμος μόνο εσύ
.......................................................

καρδιά μου....

ο έρωτας είναι κόκκινος και καίει σαν τη φωτιά, γι' αυτό και 'γω προσπάθησα να δροσίσω το κεφαλάκι που έκαιγε......
και αν μόνος και αν ωχρός και αν μισός και αν δίχως σκοπό κανένα......και όμως.....κάποτε ακούμπησα τα χείλη ενός Αγγέλου................

....εσύ

μια ιστορία αγάπης είναι και ενα γοητευτικό παραμύθι.....οι πράξεις, τα θέλω, οι σμίξεις, τα επεισόδια παντρεύονται με τον έρωτα και τη ζωή...

η αγάπη είναι από παλιά
η αγάπη είναι πάντα νέα
η αγάπη είναι τα πάντα
η αγάπη είσαι εσύ

Σ' Αγαπώ.........

έρωτας είναι θαρρώ....

τον έρωτα, είτε θείο, είτε αγγελικό, είτε νοερό, είτε ψυχικό, είτε φυσικό τον πούμε, θα τον εννοήσουμε ως ενωτική και συναπτική δύναμη.
είναι μία δύναμη που συνέχει, που συνάπτει, που συγκρατεί τα πρόσωπα, καθώς δεν αναφέρεται σ’ ένα ατομικό γεγονός, αλλά σ’ ένα γεγονός αυθυπέρβασης, κοινωνίας προσώπων και λειτουργίας ενός σύνολου τρόπου αντίληψης, συναίσθησης και αλληλοπεριχώρησης....

αυτοί που την αγαπούν, είναι ερωτευμένοι μαζί της....

δεν είναι κανα δένδρο για να ξέρεις αν θα πιάσει ή αν καεί...........
άνθρωποι τη φτιάχνουν τη ζωή.......
υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι....τους βλέπεις.....είναι μαζί όχι από συνήθεια....και τσακώνονται και δεν μιλούν και χάνονται και χαίρονται να σε ακούν.....

Ετίναξε την ανθισμένη αμυγδαλιά

με τα χεράκια της

και γέμισ’ από τα’ άνθη η πλάτη, η αγκαλιά

και τα μαλλάκια της....

παλαμάκια....

Παλαμάκια, παλαμάκια
παίζουν όλα τα παιδάκια
Παλαμάκια και χορό
νταχ ντιρντι και
νταχ ντιρντο

η αρκούδα που βαράει παλαμάκια....

ήμουνα χαρούμενος... ήμουνα τόσο χαρούμενος.....

προσπαθούσα να δω γιατί χάρηκα τόσο πολύ και θέλησα να το μοιραστώ μαζί σου αμέσως......
δεν ψάχνομαι να δώ τι είμαι για να το διαλαλήσω, όμως χάρηκα που αρκετά από τα παρακάτω νομίζω πως αρμόζουν και έτσι δικαιολόγησα την πρωινή ενόχληση σε σένα...

αντισυμβατικός, περίεργος, μονίμως σε κίνηση,
το σίγουρο είναι πως δε θα σε κάνει να βαρεθείς, αφού πάντα βρίσκει τρόπους να κεντρίζει το ενδιαφέρον...
φιλόξενος, σε κάνουν να γελάς, με το δικό τους μοναδικό τρόπο....
βλέπει τις καταστάσεις με αισιόδοξο τρόπο...
έχει την ικανότητα να διακωμωδεί γεγονότα και να δίνει έναν ανάλαφρο τόνο στην παρέα....
δίνει συμβουλές..... θα σε ακούσει με προσοχή και θα σου πει τη γνώμη του.....
είναι αυθόρμητος.... δεν του αρέσουν τα στερεότυπα και τα δεδομένα κι αυτό είναι που τον κάνει ιδιαίτερο σαν χαρακτήρα..... θέλει το διαφορετικό...
έχει πείσμα.... όταν βάζει κάτι στο μυαλό του θέλει και να το πετυχαίνει.... θα φέρει τα πάνω κάτω, αλλά στο τέλος θα κάνει αυτό που έχει φανταστεί.....
αν είναι φίλος σου, αυτό το χαρακτηριστικό του μπορεί να σε εμπνεύσει και σε βοηθήσει ώστε να πεισμώνεις κι εσύ με τη σειρά σου και να φέρεις εις πέρας τα δικά σου όνειρα.....
σου συμπαραστέκεται.... δε γίνεται να σε βλέπει στεναχωρημένο.... θα ταυτιστεί με το πρόβλημά σου και θα κάνει το καλύτερο για να σε δει και πάλι χαρούμενο.....
θα πάτε βόλτα, θα φάτε γλυκό, πάντως δε θα τα παρατήσει μέχρι να σου αλλάξει τη διάθεση..... αν βέβαια κάποιος σε ενοχλήσει, το παίρνει προσωπικά και δεσμεύεται να σε υπερασπιστεί.....
σε σέβεται.... μπορεί οι απόψεις του να είναι απόλυτες, μπορεί η γνώμη του να μη σηκώνει και πολλές μετατροπές, παρ΄όλα αυτά, καταλαβαίνει τη διαφορετικότητά του και σέβεται τη δική σου.....
κατά βάθος του αρέσει κιόλας να διαφωνεί γιατί μόνο έτσι θεωρεί πως υπάρχει εξέλιξη στη συζήτηση....
είναι ειλικρινής....θα τα πει στα ίσα, κι αν δεν τα πει για να μη δημιουργήσει ένταση, τουλάχιστον θα τα δείξει.....ό,τι συμβαίνει πάντως δε θα το κρύψει..... θα μαθαίνεις από εκείνον πάντα την αλήθεια....
είναι ανοιχτόκαρδος, σίγουρα μετρημένος με τους ανθρώπους που επιτρέπει να μένουν δίπλα του, αλλά εκείνους που θα κρατήσει κοντά του, θα τους φροντίσει πραγματικά και θα τους αγαπάει με όλη τη σημασία που έχει για εκείνον η φιλία....
είναι φίλος αληθινός και δοτικός.... θα χαίρεσαι να τον έχεις στη ζωή σου, αφού δεν μπορείς χωρίς την αστείρευτή του ενέργεια και τη μοναδική του παρουσία.....

....οπότε δεν πάει να πω παιδικό τραγουδάκι....σήμερα.....

I would like to.....

I feel wonderful because I see
The love light in your eyes

It's late in the evening; she's wondering what clothes to wear
She puts on her make-up and brushes her long blonde hair
And then she asks me, Do I look all right?
And I say, "Yes, you look wonderful tonight
We go to a party and everyone turns to see
This beautiful lady that's walking around with me

And then she asks me, Do you feel all right?
And I say, 
"Yes, I feel wonderful tonight"
I feel wonderful because I see
The love light in your eyes

And the wonder of it all
Is that you just don't realize how much I love you
It's time to go home now and I've got an aching head
So I give her the car keys and she helps me to bed
And then I tell her, as I turn out the light
I say, "My darling, you were wonderful tonight
Oh my darling, you were wonderful tonight

το άσπρο γιασεμί....

Περνά, περνά η μέλισσα
με τα μελισσόπουλα
Και με τα παιδόπουλα
Περνά, περνά η μέλισσα
με τα μελισσόπουλα
Και με τα παιδόπουλα
-Τι θέλεις το κόκκινο τριαντάφυλλο ή το άσπρο γιασεμί;
-Το κόκκινο τριαντάφυλλο.
-Πήγαινε από εκεί.
Περνά, περνά η μέλισσα
με τα μελισσόπουλα
Και με τα παιδόπουλα
Περνά, περνά η μέλισσα
-Τι θέλεις το κόκκινο τριαντάφυλλο ή το άσπρο γιασεμί;
-Το άσπρο γιασεμί
-Έλα από εδώ
Περνά, περνά η μέλισσα
με τα μελισσόπουλα
Και με τα παιδόπουλα
Περνά, περνά η μέλισσα

....έχουν να πούνε οι μέλισσες ήταν ψυχές ουράνιες,

που δίδαξαν ανθρώπινες κυψέλες κοινωνίες...

...καλημέρα....

ετοιμάζοντας πρωϊνό....για όλους.....

Κ α λ η μ έ ρ α    Jasmin..............................

απ' το σκίρτημα....στο χαρτί...

μεταφέροντας τη σκέψη στο χαρτί....σκίρτημα....αρχίζοντας από αυτό, όταν ενώνονται τα εσωτερικά με τα εξωτερικά, όταν συνεβρίσκονται φαντασία με πραγματικότητα.....
η χάραξη της γραφικής επιφάνειας είναι μια βαθιά επιθυμία, μια δημιουργία αναπαραγωγικής ζωής, μια συνεχής αναζήτηση θεμάτων, ιδεών, προκλήσεων, που δείχνουν δικά σου, μοναδικά πράγματα...
οι σκέψεις πλάθονται από προπολού.... όταν κάθεσαι σε μια καρέκλα, όταν κοιτάς αμήχανα έξω απ' το παράθυρο, όταν ακούς να σου μιλάνε, όταν οδηγείς, όταν περπατάς στο δρόμο, τα βράδια με τις ανασκοπήσεις....και τα πρωινά με τη μάζωξη των ονείρων....τα μαζεύεις όλα αυτά και σκέφτεσαι ακόμα πως μπορείς να κάνεις σημαντικό κάτι που στη διαδρομή φάνηκε ως ασήμαντο......έτσι η χάραξη της γραφικής επιφάνειας του μυαλού έχει ολοκληρωθεί πριν ακόμα κάτσεις να τα βάλεις σε κάποιο χαρτί.....
στην αρχή αρχίζεις να σκαλίζεις γρήγορα, προσπαθώντας να αδειάσει όλη η σκέψη, γρήγορα, για να φύγει η εφαρμογή του νόμου της βαρύτητας....βάζεις κάποια χτυπητά σημεία, ας είναι στο θέμα, δείχνουν την αιτία της γραφής.....κάποιοι λένε πως πρέπει να προσπαθήσεις να πείσεις, να γοητέψεις, να εντυπωσιάσεις....αν δεν γίνει έτσι, δεν θα διαβαστεί και θα έχει αποτύχει ο σκοπός της γραφής......τώρα όμως θέλω να τα πω.....αν κάποιος ανοίξει το ραδιόφωνο ίσως τα ακούσει, αν επιμείνει θα τα ακούσει σίγουρα, καθότι η εκπομπή εχει πολλές επαναλήψεις.....
οταν κάποια στιγμή τελειώσει η γραφή, που εί΄ναι και η μεγαλύτερη δυσκολία.....τι άλλο να γράψω?......μήπως μου ξέφυγε κάτι?.....μήπως η άποψη δεν είναι σωστή?... για το τελευταίο μάλλον δεν γίνονται διορθώσεις, καθότι τη στιγμή της πρώτης σκέψης, αυτή ανταποκρίνεται στην γονιμοποίησή της, ίσως μόνο μια μικρή αλλαγή σε κάποια λέξη που δεν ανταποκρίνεται και ως λάθος μπήκε....
κάποια στιγμή, αργότερα, όταν ξαναδιαβάσω αυτά που έχουν γραφεί, γοητεύομαι, καθ' οτι έχω καταφέρει να γράφω, όταν αυτό ήταν κάτι άγνωστο στα συναισθήματα....

Κώστας Καρυωτάκης

Αγάπη
Κι ήμουν στο σκοτάδι. Κι ήμουν το σκοτάδι.
Και με είδε μια αχτίδα
Δροσούλα το ιλαρό το πρόσωπό της
κι εγώ ήμουν το κατάξερο ασφοδίλι.
Πώς μ’ έσεισε το ξύπνημα μιας νιότης,
πώς εγελάσαν τα πικρά μου χείλη!
Σάμπως τα μάτια της να μου είπαν ότι
δεν είμαι πλέον ο ναυαγός κι ο μόνος,
κι ελύγισα σαν από τρυφερότη,
εγώ που μ’ είχε πέτρα κάνει ο πόνος.

Σ' αγαπώ......

.......σαν ανέφελος ουρανός
π’ αγκαλιάζει τ’ αστέρια του,
........ σαν τη βροχούλα,
που ποτίζει το διψασμένο χώμα
............, τις δύσκολες ώρες…
που είσαι μακριά μου, αφόρητα πολύ…
σαν ανθός, που οι μέλισσες, τρυγούν…
σαν τον ήλιο,
που στεγνώνει τις μουσκεμένες πέτρες
σα τη δρόσο του πρωινού στα ξερά…
η καρδιά μου για σένα, απλωμένη αιώρα,
στον πρωινό ήλιο, κατακαλόκαιρο…
σαν αστρολάβος, που απαλά
κατεβάζει το αστέρι του βοριά, εδώ κάτου…
σαν το αλάτι,
που νοστιμίζει το φαγητό, του φτωχού
σαν το ψίχουλο,
που το μυρμήγκι κουβαλά με μόχθο
στη φωλιά του…

.... όταν ένα και μόνο χαμόγελο μπορεί να σου αλλάξει τον κόσμο σου.... 

τα Questions και τα ?

το να γνωρίζεις οτι δεν γνωρίζεις, είναι η πραγματική σοφία....
να φαντάζεσαι οτι γνωρίζεις, είναι αρρώστια...
όταν παραδέχεσαι την αρρώστια μπορείς να θεραπευτείς.....
την αρρώστια την αντιμετωπίζει ο γιατρός, ως διάγνωση και τρόπο αντιμετώπισης...
όταν ο γιατρός αρνείται να αντιμετωπίσει τον ασθενή, ο ασθενής δεν γιατρεύεται, δεν γνωρίζει την ασθένεια, παρά μόνο τα συμπτώματα....

ερωτήσεις και ???

αν δεν πω... σε σένα...

Σε ποιον να πω το σ’ αγαπώ,
αν δεν πω το σ' αγαπώ σε σένα...

κι όταν πόρτα δεν υπάρχει...

μιά μεγάλη Καλημέρα....

Ανέβα και πες Ευχαριστώ. 
Όχι στα τριαντάφυλλα... όχι στα μαχαίρια...
Πες Ευχαριστώ στη δύναμη που σ’ έκανε ν’ ανέβεις.

Μ.Λουντέμης

πάντα θα σε περιμένω....

από κάμπους και βουνά,

από λίμνες κι από δάση

βάδισα για να σε βρω

η καρδιά μου πριν γεράσει.

Να σε βρω και να σε χάσω

να μ’ αλλάξω, να σου μοιάσω

μόνο τότε θα ησυχάσω.

 

Από δρόμους σκοτεινούς

και σοκάκια ξεχασμένα

πέρασα για να σε δω

μα τα χέρια μου δεμένα.

Είχα την καρδιά στο στόμα

και τα πόδια μου στο χώμα,

πόσο θα κρατήσει ακόμα;

 

Εεεε ταξίδι για να σε βρω

ωωωω φωνάζω να μ’ ακούσεις.

Εεεε ταξίδι για να σε βρω

ωωωω φωνάζω να μ’ ακούσεις.

 

Μ’ ακούς;

 

Από χώρες μακρινές,

από πόλεις στοιχειωμένες,

από τον ωκεανό

κι από φυλακές κλεισμένες.

Είχα την αυγή σημάδι

όταν έπεφτε σκοτάδι

κι όλα αυτά για ένα χάδι.

 

Εεεε ταξίδι για να σε βρω

ωωωω φωνάζω να μ’ ακούσεις.

Εεεε ταξίδι για να σε βρω

ωωωω φωνάζω να μ’ ακούσεις.

 

Πέρασε πολύς καιρός

κι έχω αρχίσει να φοβάμαι

πως σε δάση και βουνά

μοναχός μου θα κοιμάμαι.

Κι έτσι σε λιμάνι δένω

με το φως μου αναμμένο

πάντα θα σε περιμένω,

θα σε περιμένω, θα σε περιμένω.

 

Εεεε ταξίδι για να σε βρω

ωωωω φωνάζω να μ’ ακούσεις.

Εεεε ταξίδι για να σε βρω

ωωωω φωνάζω να μ’ ακούσεις.

Η μοίρα .....

Τα λόγια και τα χρόνια .......
και τους καημούς που σκέπασε καπνός
............................
Κι οι ξαφνικές χαρές που ήρθαν για μένα
ήταν σε δάσος μαύρο κεραυνός
κι οι λογισμοί που μπόρεσα για σένα

Και σου μιλώ σ' αυλές και σε μπαλκόνια
και σε χαμένους κήπους του Θεού
κι όλο θαρρώ πως έρχονται τ' αηδόνια
με τα χαμένα λόγια και τα χρόνια
εκεί που πρώτα ήσουνα παντού
................................

Η μοίρα κι ο καιρός το 'χαν ορίσει
στον κόσμο αυτό να ρίξω πετονιά
κι η νύχτα χίλια χρόνια να γυρίσει
Στο τέλος της γιορτής να τραγουδήσει
αυτός που δεν εγνώρισε γενιά
και του καημού την πόρτα να χτυπήσει

Κι άλλο απ' το μαύρο χόρτο δε γνωρίζω
παρά μονάχα σκέφτομαι κι ελπίζω
ποια λόγια θα περάσουν την πληγή

Όσοι θα βρουν το φως να λιγοστεύει
και την καρδιά κρεμάσουν σε κλαδί
κοντά σε μια φωτιά που ζωντανεύει,
στην όχθη που τον άνθρωπο παλεύει
το μαύρο φως και θέλει να τον δει
και στα μαλλιά του αγέρας να σαλεύει,

Σ' αυτούς η μοναξιά κι η λησμοσύνη
κι η πέτρα δίχως χώμα και νερό.
Γι αυτούς μέσα στον ύπνο τους θα μείνει
τ' αηδόνι ..............
με δυο χιλιάδες φόρτωμα ..........
στο γέλιο των κυμάτων .........

.

εχω γεμίσει......

όταν έχεις ενα κινητο και κατεβαζεις στοιχεία, mail, αρχεια, φωτο..... ερχεται κάποια στιγμή που δεν μπορεις να κάνεις τίποτα, ουτε επεξεργασια στα υπάρχοντα.....

ετσι περιπου ειναι η αισθηση.....αυτοστοχασμός, εσωτερικά δεν μπορεί....αλλες αντιμετωπίσεις μπορεί να ειναι με συζήτηση με κάποιον άλλο....αν ούτε και αυτό μπορεί να γίνει!!!!...λοιπει η δυναμη για κάτι αλλο.....

όμως χρειάζεται ένα συνεχόμενο κουλ....

...το Σύμπαν όλο.....

όταν νοιώθεις την ψυχρότητα και την αδιαφορία του Σύμπαντος, δεν συναντάς άλλον άνθρωπο, δεν συνταξιδεύεις με κανένα αδελφικό συναίσθημα, δεν νιώθεις καμιά ζεστασιά, καμιά γλυκυτητα, δεν τρελαίνεσαι να ζευγαρώσεις, δεν ανοίγει η πόρτα του μεγαλείου της Αγάπης.....
δεν ποθείς να αλλάξεις την κοινωνία μαζί με συνανθρώπους σου,
δεν ευαισθητοποιείσαι σε κάθε σκίρτημα ΟΜΟΡΦΙΑΣ, δεν νιώθεις την έκρηξη στης ψυχής σου, δεν γεύεσαι την πληρότητα του εαυτού σου,
δεν μπορείς να νιώσεις την παρουσία της αγαπημένης σου, δεν την αισθάνεσαι δίπλα σου όταν απουσιάζει, δεν μπορείς να βλέπεις το είδωλο της αγαπημένης σου σε κάθε ματιά που ρίχνεις στον κόσμο γύρω σου,
δεν μπορείς να καλλιεργείς κάθε στιγμή τα πιο ευγενικά συναισθήματά σου, δεν μπορείς να θρέφεις τις ευαισθησίες σου, ούτε να αγγίζεις με τα δάκτυλά σου κάθε έκφραση του σώματος, ούτε να μπορείς να ζήσεις τα πανηγύρια της ζωής.
δεν μπορείς να δεις το φως του ανθρώπου, ούτε να αγγίξεις την αισθητική που περιβάλλει την ΟΜΟΡΦΙΆ,
δεν ζεις με λαχτάρα και πόθο, δεν ζεις έντονα και δημιουργικά,
δεν μπορείς να ρουφήξεις στιγμές της ζωής, δεν ανοίγεις καινούργιους δρόμους.....
όταν νοιώθεις την ψυχρότητα και την αδιαφορία του Σύμπαντος, μένεις ακίνητος, με ένα παγωμένο χαμόγελο......είσαι εσύ χωρίς τον εαυτό σου....

χαρωπά ....

χαρωπά θε να γελάσω δυνατά

μιά και είμαι εγώ παιδί

ξέρω πάντα να γελώ

κι άμα θές απ’την αρχή ξαναρχινώ

χαρωπά τα δυο μου χέρια τα χτυπώ

μιά και είμαι εγώ παιδί

ξέρω πάντα να γελώ

χαρωπά τα δυο μου χέρια τα χτυπώ

Xa!!..Xa!!..

χαρωπά τα δυο μου δάχτυλα χτυπώ

μιά και είμαι εγώ παιδί

ξέρω πάντα να γελώ

χαρωπά τα δυο μου δάχτυλα χτυπώ....

χαρούμενοι άνθρωποι που συναναστρέφονται με άλλους χαρούμενους ανθρώπους είναι δυό φορές χαρούμενοι....

καληνύχτα....

μιά ιστορία για καληνύχτα...... μιά απ' αυτές είναι δική μας...................

δε μιλάμε.....

οι αναμνήσεις του χθές είναι ηρεμιστικό του αύριο....έτσι είναι κάθε πρωί, με διάθεση ως εκεί πάνω......μετά αλλάζουν όλα.................

δε μιλάμε, κουβέντες δε μοιράζονται.... προσπαθώ να μαντέψω τη διάθεσή σου, την καθημερινότητά σου, αυτά που σε βασανίζουν......συνεχίζω να τα λέω με τον εαυτό μου με προσωμοιώσεις που γεμίζουν το μυαλό..... μια σιωπή σεργιανεύει στη ζωή μου, οι μονόλογοι κυριαρχούν και οι απαντήσεις βγαίνουν μέσα από φαντασίες και όνειρα...και....κάποια στιγμή αρχίζει μια ατσούμπαλη προσγείωση..... και επανάληψη το ίδιου μοτίβου....δε μιλάμε,....δε μιλάμε.......χίλιες σκέψεις περιτριγυρίζουν το μυαλό μου προσπαθώντας να σε προσεγγίσουν.....αλλά σε χάνω στις στροφές, μένοντας βήματα πίσω.... μπορεί να υποθέσεις πως κάποια τρέλα με έχει κυριεύσει......ξέρεις πόσες, όχι φορές, αλλά στιγμές την ημέρα όλη θέλω να σου μιλήσω?....κάτι να σου πω?.....αρχίζω με μια ή πολλές καλημέρες.... ρωτώ τι κάνεις....κλείνοντας με γλυκιές καληνύχτες....

συχνά, τα βράδια, που βγαίνουν τα πολύ down, βγαίνει και το "θέλω" να σου μιλήσω.....και κάπως έτσι βγαίνει από μέσα μου κάτι τιπικό, "τι κάνεις?".......

η ζωή είναι μικρή, πολύ μικρή.......