μου φαίνεται οτι κάθε σκέψη που κοντιλοσκαλίζεται είναι και η τελευταία.... και πως αν δεν τα κοντιλοσκαλίσω όλα, σε μιά στιγμή, όσα η καρδιά μου γεννα, δεν θα μπορέσω να τα πω ποτέ....... πόσα πράγματα έχω να σου πω και να σου δείξω, που δεν προκάνω απ' τη λαχανιασμένη μου ζωή...... πράγματα που σούρχεται να τα πεις, σαν όταν πίνεις λίγο νερό να ξεδιψάσεις και κάνεις αααχχχ.......πραγματα που λες όταν αντιλαμβάνεσαι οτι ο άνθρωπός σώθηκε και σπαράζεις απο αναφυλιτά..... ένα σωρό πράγματα σου γράφω, σου ψυθιρίζω...... είναι άδικη η ζωή χωρίς εσένα....... σ' αγαπάω, σ' αγαπάω πολύ, σ' αγαπάω άπειρα πολύ........φοβάμαι μήπως συνηθίσω έτσι απο μακριά να σ' αγαπάω.......και όσο στα λέω αυτά, τόσο περισσοτερο εξαφανίζεσαι......είναι σαν να παίζω μπιλιάρδο, χτυπάς τη μπάλα και αυτή φεύγει, αλλά επειδη δεν μπαίνεις σε τρύπες, και το τραπέζι έχει πλευρές, κάποια στιγμή θα έρθη η μπίλια πιό κοντά.......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου