Λίγες σταγόνες ακόμα στα ελάχιστα μαλλιά..... πρόσωπα γυμνά, ανύπαρκτα....δωμάτιο γυμνό, κρεβάτι τυχαίο, .....κορμί γυρτό σα φλούδι, που δεν κρύβει τη στομαχική ψύχωση της λησμονιάς....λέξη καμμιά, πλήρης ανυπαρξία του γύρω και του πέρα....
Ζώντας μονάχα τη στιγμή, που φεύγει....που ξέρουμε πως φεύγει....
Ζώντας μονάχα τη στιγμή, που φεύγει....που ξέρουμε πως φεύγει....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου