σαν άστεγος...

Μια αποτυπωμένη μορφή, με λίγο σπαστό χαμόγελο και τραγουδιστό ψέλλισμα… σε μια μοναχική κοινωνία, ούτε σκύλος, ούτε γάτα είναι γύρο, μόνο μια περιστασιακή αλεπού, που επειδή είναι κάτι που δεν βλέπεις τακτικά, πέφτει πάνω της ένα διερευνητικό βλέμμα… η παρουσία της επιθυμητή…
Πολύτιμοι σύντροφοι, γεμάτοι από αρετές ομορφιά και αγάπη έχουν αρχίσει την εγκατάλειψη… και σαν άστεγος, αρχίζει να ξεχνιέται από πολλούς και από πολλά… εμφανίζεται με διαφορετικότητα μέσα σε μια κανονική ζωή… ξέρει να κοιτά τους ανθρώπους κατάματα, ευθύβολα, χωρίς περιστροφές και ν’ αγαπά πολύ την «οικογένειά» του….
ίσως δεν ξέρει ν’ αγαπά…
ίσως δεν εκτιμά αυτό που έχει…
ίσως δεν έχει ρούχα ζεστά…
ίσως να έχει φίλους που τους «ξεχνά»….
ίσως να θυμώνει χωρίς ιδιαίτερο λόγο….
ίσως να έχει δουλειά και να παραπονιέται…
ίσως δεν έχει απόθεμα ψυχής να δώσει….
Ίσως ν’ αγαπά…