Κυριακή 25 Φεβρουαρίου 2018

γιατί με εκείνη... είναι όλα όπως πρέπει…


σήμερα και κάθε σήμερα, μια καθημερινότητα κρυμμένη, μέσα σε ένα καταπράσσινο είτε κήπο είτε βουνό,  πίσω από ψηλούς φράκτες, δένδρα, καλυμμένα με πικνούς κισσούς και πολύχρωμα άγρια λουλούδια...ένας κόσμος που φτιάχτηκε μέσα σε λίγες ώρες και έντυσε ανθρώπινες υπάρξεις...με τον τρόπο της τα έφτιαξε...διαφορετικοί τρόποι ζωής, διαφορετικά βιώματα, άλλες ηλικίες....διαφέραμε?...ο καθένας έφερε ένα χαρακτηριστικό του και κτιζόταν...
η μέρα έχει 24 ώρες, 1,440 λεπτά και 86,400 δευτερόλεπτα, με 365 μέρες το χρόνο....κάποια απ' αυτές θα ξεπέσουμε....μπορεί όχι μόνο μία, μπορεί και περισσότερες...όταν νιώθουμε χάλια, όταν θυμηθούμε διάφορα και μας πιάσει ο θυμός, όταν μας λείπει ή όταν πιούμε κανένα ποτάκι και καταλήξουμε ως άλλη τραγική Αντιγόνη στην Επίδαυρο....
μπορεί να έχουμε εγκλωβιστεί μέσα ανέλπιστες ελπίδες επανασύνδεσης, ή της αλλαγής της κατάστασης προς το καλύτερο....ίσως να μην μπορεί να γίνει παραδεχτό το τέλος, ίσως να επιθυμούμε να κρατάμε ένα μικρό παράθυρο ανοιχτό προς τον άνθρωπο αυτό, ίσως κι απλά να θέλουμε να δούμε ότι είναι καλά...
ουτοπία...αυτό που νιώθηκε...δεν εξελίχτηκε...παράπονα και συμπεριφορές δεν ήταν αυτές που έστρωναν τα χαλίκια,...η αλήθεια ήταν... μια νοητή τεντωμένη  γραμμή ένωνε τις κινήσεις, προσάρμοζε τα βιώματα, κι όσο περνούσε ο χρόνος όλο και μίκρυνε....θα 'ρθεί κάποια στιγμή που θα υπάρξει η συνάντιση και η γραμμή πια θα έχει εξαϋλωθεί....δε θα χρειάζεται πια...
και το ουτοπικό όνειρο που επιζητείται στα ανήσυχα βράδια...να είναι μαζί....να ακούει ο ένας τον άλλον... να αγγίζει ο ένας τον άλλον... με μια αγκαλιά, ή με δυο δεμένα χέρια....με σεβασμό στις ανάγκες μας....
η εξέλιξη ζωή της καθημερινότητας... μια υποχώρηση σε μια έντονη στιγμή...το κράτημα της ψυχραιμίας σε μια δύσκολη κατάσταση...η δύναμη που δίνεις στον άνθρωπό σου, ενώ πίστευες πως δε θα μπορούσες να το κάνεις ποτέ.....στην καθημερινότητα δεν νιώθεις την ανάγκη ν' αλλάξεις κάτι... η καθημερινότητα σε οδηγεί με αυτόν που είναι δίπλα σου, σε μια κοινή πορεία....


γιατί με εκείνη... είναι όλα όπως πρέπει…



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου