Σε θυμάμαι ...

Ήρθε η μέρα που πρέπει να σε αποχαιρετήσω .....αγαπητή γιαγιούλα μου
Ήσουν πολύ ξεχωριστός άνθρωπος .... Άνθρωπος της προσφοράς ....
Δραστήρια .... Δυναμική .... Χαμογελαστή .... Φιλόξενη .....
Από μικρή, όταν ερχόμουν σπίτι σου ήμουν πολλές ώρες μαζί σου .... με πρόσεχες .....μας πρόσεχες….
Θυμάμαι .....τότε που με έπιασες από το χέρι και με πήρες να χορέψουμε ....τότε που μας έλεγες  να αγαπούμε τον τόπο μας, με τα ήθη, τα έθιμα και τις παραδόσεις του....
Τότε που χορεύαμε .... τραγουδούσαμε .... τρώγαμε .... και διασκεδάζαμε, είτε στο σπίτι, είτε στο χωράφι….
Σε θυμάμαι να προσφέρεις και να βοηθάς όσους ζητούσαν τη βοήθειά σου ....
Θυμάμαι πόσο χαιρόσουν τα εγγόνια σου ..... τα αγαπούσες πολύ τα παιδιά.... και τον αδελφό σου....
Σε θυμάμαι με τα πρώτα προβλήματα υγείας που είχες .... πάντα να τα παλεύεις..... και ποτέ να μην χάνεις το κουράγιο σου …
Όταν μου είπαν αυτή τη φορά ότι παρότι είχες χτυπήσει σε άσχημο σημείο θα ‘ρχοσουν κοντά μας, χάρηκα πολύ… ήσουν πολύ δυνατή, και δεν πίστεψα στιγμή ότι θα μας φύγεις.... πάντα νικούσες… 
Δεν πρόλαβα να σε δώ .....
Καλό ταξίδι .... Καλό παράδεισο ....

μη παρεξηγήσεις τα λόγια... μου είχες μιλήσει,... η γιαγιά είναι ένα ιδιαίτερο άτομο στη ζωή μας...και ακόμα περισσότερο όταν είναι "αίμα" του ανθρώπου που αγαπάμε πάρα πολύ...