Κοίτα, καλπάζει πάνω στο χαρτί κι απόψε η πένα

το γράψιμο δεν γίνεται σε καθημερινή βάση και προγραμματισμένα... μπορεί να περάσει πολύς χρόνος χωρίς να μου έρθει μια στιγμή έμπνευσης, πέρα από κάποιες τυπικές γραμμές... υπάρχουν άλλες στιγμές που μέσα σε λίγες ώρες "ζωγραφίζω" αρκετές γραμμές γραμμάτων... μετά από καιρό, λίγο-πολύ μπορεί να μη θυμάμαι την αιτία της γραφής της συγκεκριμένης λέξης, ή γιατί χρησιμοποίησα εκείνη την εικόνα, στο συγκεκριμένο σημείο της ζωγραφιάς...αλλά δεν ξεχνάς ποτέ την αιτία της γραφής, που μένει πάντα χαραγμένη στην καρδιά και στη μνήμη... όταν κάποιες στιγμές ανατρέχω στα γραφόμενα, νοιώθω μια εσωτερική Δύναμη, που κατάφερα σε στιγμή δημιουργίας να εκφράσω κάτι πολύ βαθύ, όταν τα γράμματα είναι δυνατά... άλλες φορές έχω "χτυπήσει" άσχημα τον αναγνώστη γιατί οι ζωγραφιές είναι μέτριες, γιατι βιάστηκα να τις αποτυπώσω, δεν τις είχα δουλέψει καλά... ωστόσο πέρα από την "πίκρα" που δημιούργησαν, παραμένουν "ενδιαφέροντες", που μετά από φωνητικά ακούσματα καθώς αλλιώς διατυπώθηκαν, αλλά παρέμειναν "τσαλακωμένες" σε κομμάτια της ζωής μας...

τα γράμματα τα έγραψα για να εκφράσω ένα συναίσθημα χαράς ή λύπης, ένα πάθος που εκείνη την ώρα ζούσα...τα έγραψα κατά την διάρκεια "εσωτερικής αντίστασης", "είδους επικοινωνίας", που είχε διάρκεια ελάχιστο χρόνο...ίσως γιαυτό προκύπτουν και σοβαρά λάθη κάποιες φορές, δεν κάθεσαι να το εξετάσεις... γεννήθηκαν την στιγμή της "ιδέας"...είναι σαν το πως γράφει ο στενογράφος...μόνο που εδώ το άκουσμα και η γραφή δημιουργούνται ταυτόχρονα και από το ίδιο "αντικείμενο"....

ένας τρόπος να αισθάνομαι οτι μπορώ να σε εξερευνώ και να κολυμπάω στις φλέβες σου περνώντας από κάθε σου σημείο...


Κοίτα, τον ουρανό μου πως ζητά ένα σου βλέμμα
.................
Κοίτα, καλπάζει πάνω στο χαρτί κι απόψε η πένα
Κοίτα, όλες οι νότες πως μπορούν
τόσο γλυκά να τραγουδούν, μόνο για σένα, για σένα

.....................

Κοίτα, το φως που έρχεται δειλά, να σε φωνάξει
Κοίτα, και την ομίχλη από ψηλά
που πέφτει τόσο απαλά, μη σε τρομάξει...