Σε θυμάμαι ...

Ήρθε η μέρα που πρέπει να σε αποχαιρετήσω .....αγαπητή γιαγιούλα μου
Ήσουν πολύ ξεχωριστός άνθρωπος .... Άνθρωπος της προσφοράς ....
Δραστήρια .... Δυναμική .... Χαμογελαστή .... Φιλόξενη .....
Από μικρή, όταν ερχόμουν σπίτι σου ήμουν πολλές ώρες μαζί σου .... με πρόσεχες .....μας πρόσεχες….
Θυμάμαι .....τότε που με έπιασες από το χέρι και με πήρες να χορέψουμε ....τότε που μας έλεγες  να αγαπούμε τον τόπο μας, με τα ήθη, τα έθιμα και τις παραδόσεις του....
Τότε που χορεύαμε .... τραγουδούσαμε .... τρώγαμε .... και διασκεδάζαμε, είτε στο σπίτι, είτε στο χωράφι….
Σε θυμάμαι να προσφέρεις και να βοηθάς όσους ζητούσαν τη βοήθειά σου ....
Θυμάμαι πόσο χαιρόσουν τα εγγόνια σου ..... τα αγαπούσες πολύ τα παιδιά.... και τον αδελφό σου....
Σε θυμάμαι με τα πρώτα προβλήματα υγείας που είχες .... πάντα να τα παλεύεις..... και ποτέ να μην χάνεις το κουράγιο σου …
Όταν μου είπαν αυτή τη φορά ότι παρότι είχες χτυπήσει σε άσχημο σημείο θα ‘ρχοσουν κοντά μας, χάρηκα πολύ… ήσουν πολύ δυνατή, και δεν πίστεψα στιγμή ότι θα μας φύγεις.... πάντα νικούσες… 
Δεν πρόλαβα να σε δώ .....
Καλό ταξίδι .... Καλό παράδεισο ....

μη παρεξηγήσεις τα λόγια... μου είχες μιλήσει,... η γιαγιά είναι ένα ιδιαίτερο άτομο στη ζωή μας...και ακόμα περισσότερο όταν είναι "αίμα" του ανθρώπου που αγαπάμε πάρα πολύ...

Whisper

When I find myself in times of trouble...

τα έχω ακόμα όλα...

Συνεχείς ακρωτηριασμοί...όμως ακόμα έχω όλα τα φανερά...

Οσο υπάρχουν άνθρωποι ... που δεν επαναπαυονται ... που προσπαθούν για το καλύτερο...

δημιουργούν .... ελπίζουν ..... και είναι αισιόδοξοι ....

Τα βραδινά όνειρα να είναι "πουπουλόγλυκα..."...

α>12,25 m/s2

Υπολογίζουμε ποια είναι η ελάχιστη επιτάχυνση που πρέπει να έχει η τούρτα για να μην γλυστρήσει από το χέρι μας.....

Après la fin du monde... Il renaîtra un jour

Après la fin du monde
La terre se changera en ciel

L'avenir sera éternel

Après la fin du monde

Les larmes d'un enfant

Après la fin du monde

La terre se changera en ciel
Le ciel aura deux fois mille ans

Les oiseaux, poissons d'océan
L'avenir sera éternel

La lune rejoindra le soleil
Dans une explosion de diamants

Après la fin du monde
Il restera peut-être
Un sentiment de honte
Un homme à sa fenêtre
Après la fin du monde

Après la fin du monde
Il renaîtra un jour
L'idée de refaire l'amour
Un poème d'Aragon
La cathédrale de Reims
Quelques pages du Petit Prince
Après la fin du monde
La musique de Mozart
Jouera dans les galaxies
Et les villas de Rome
Paris et ses boulevards
Seront des photographies

Après la fin du monde
Il restera quand même
Une peinture de Picasso
Une chanson de Trenet
Une dernière baleine,
Le Christ à Corcovado
Après la fin du monde
Il renaîtra un jour
L'idée de refaire l'amour
Il y aura d'autres hommes
Pour aimer d'autres femmes
Dans un monde toujours plus beau

Après la fin du monde
Il renaîtra un jour
L'idée de refaire l'amour

Quelques pages du Petit Prince.

Une fille aux cheveux noirs...

https://youtu.be/kSpLlopWtZM?t=1m5s

η ζωή μου όλη είναι...

Η ζωή μου όλη είναι μια ευθύνη
όλα μου τα παίρνει τίποτα δε δίνει
η ζωή μου όλη είναι ένα καμίνι
...........................
.... η μοναδική μου η περιουσία
η ζωή μου όλη είναι μια θυσία
που σκοπό δεν έχει ούτε σημασία

Η ζωή μου όλη είναι ένα τσιγάρο
που δεν το γουστάρω κι όμως το φουμάρω
.............................

την τελευταία στιγμή που σε είδα, .....περπατούσες φεύγοντας....

http://m.eirinika.gr/images/datafiles1/44423.jpg

σε κοίταζα που έφευγες ....

"σαν να σε κυνηγούσαν"

"Κι όσο έφευγες πονούσα

και το τζάμι σου χτυπούσα

να γυρίσεις μόνο λίγο να σε δώ"

"Κι όσο έφευγες πονούσα

και το τζάμι σου χτυπούσα

που σε έβλεπα στο δρόμο βιαστική

φώναξα γύρισε πίσω

μακριά σου πώς θα ζήσω

μα δεν έφτασε η φωνή μου ως εκεί"

"Απλά ένα γεια ψυθίρισες

και ράγισε η καρδιά μου"

"μα δεν έφτασε η φωνή μου ως εκεί"

I can't live If living is without.....

...............without you

Όταν αγαπάς κάποιον τόσο βαθιά...

When you love someone so deeply
They become your life
It's easy to succumb tooverwhelming fears inside

έγραψα ότι μπορούσα ... για τη "Vanesa atalanta"
....................
I have learned that beauty
Has to flourish in the light
Wild horses run unbridled
Or their spirit dies
You have given me the courage
To be all that I can
And truly feel your heart will
......

ένας "Κόκκινος ναύαρχος" στο "κήπο"....

Ήταν τόσο χαριτωμένη που δε μπορούσα να μη σταθώ να τη δω καλύτερα. Πλησίασα. Σχεδόν την άγγιξα...καθομουν και τη χάζευα, κουνούσε τα φτερά, ανέβαινε σε ενα κλαδάκι και έτριβε τα μπροστινά της πόδια. Το πάνω μέρος του δεξί φτερού της λίγο κομμένο....περπατούσε λίγο από δω, λίγο από κει...ήταν πολύ όμορφη...κάποια στιγμή ήρθε κοντά η "θύρα" και τις είπα να φύγει για να μη φοβηθεί η Vanessaκαι φύγει ...κάποια στιγμή προσπάθησε να πετάξει...άρχισε να πετά κοντά μου σαν τα μικρά πουλάκια που προσπαθούν να μάθουν πως να πετούν,....τότε φτερούγισε λίγο τα φτερά της και αναπήδησε...γύρισε προς το μέρος μου... ξανακάθησε λίγο, πέταγε από κλαδάκι σε κλαδάκι χαμηλά...ώσπου πέταξε προς το δρόμο, σε χαμηλή πτήση,..σιγά σιγά άρχισε να ανεβαίνει, πήγε προς το διπλανό κήπο, έκανε μια βόλτα ξανά γύρω απο τη ψηλή τριανταφυλλιά...και ..........έφυγε...χάθηκε....έμεινα αποσβολωμένος από τη τυχαία αυτή συνάντηση με το τόσο ωραίο πλασματάκι....τι όμορφη!!!... ωραίο "δημιούργημα"...νιώθεις για λίγο κάτι άλλο...

όση ωρα την παρατηρούσα το "ταμπούρλο" χτυπούσε δυνατά, το "σπίτι" σειόταν....όταν έφυγε άρχισαν να κατεβαίνουν τα "ρολά".....μετά....άρχισα να "γρατζουνάω" τα πληκτρα...

είναι γνωστή ως Red Admiral ή Vanessa atalanta, αλλοιώς "Κόκκινος ναύαρχος"....Vanessa....

είναι μιά Αταλάντη.....

Oh if only

Oh if only you could come for a while

I would come back to you again

oh if only I could come into life again...

Έχει πιάσει και νυχτώνει... 

Έμεινα εδώ να μη μείνεις μόνη σου ........

Κάποιο βράδυ σου χα πει πως θέλω
να πετάξω σαν πουλί πάνω από το κόσμο
Και συ ζωγράφισες φτερά σ' ένα λευκό χαρτί
και μου πες ..................
Έμεινα εδώ να μη σου λείψει τίποτα
Έμεινα εδώ να μη φοβηθείς
Να μη μείνεις μόνη σου ..........
Έμεινα εδώ να μη μαραθείς
Κάποιο βράδυ μου χες πει πως πρέπει
να γεννήθηκα για ......., μόνο για .......
Και 'γω ................. χάθηκα
στα μάτια σου τα μαγεμένα, τα μαγεμένα...

πρέπει να βρω άλλη λέξη

Μεγαλώνοντας γνώρισα άτομα που έχουν αδέρφια και κατάλαβα ότι μου λείπει ένα κομμάτι της παιδικής μου ηλικίας. Το να είσαι μοναχοπαίδι είναι σκληρό κάποιες φορές και μεγαλώνοντας μόνος είναι εύκολο να χαθείς σε διάφορες καταστάσεις της ζωής, αλλά αν κοιτάξεις πολύ προσεχτικά, υπάρχει πάντα ένας δρόμος, σαν τις γραμμές του τρόλεϊ, που θα σε οδηγήσει πίσω στο σπίτι.

Ό,τι σου λείπει το έχω εγώ
.................
κι ό,τι μου λείπει το έχεις εσύ
.................

«Το μοναχοπαίδι» (Εκδόσεις Ψυχογιός), στο οποίο περιγράφονται τα αισθήματα απομόνωσης και μοναξιάς που ένιωθε η συγγραφέας μεγαλώνοντας

Κοίτα, καλπάζει πάνω στο χαρτί κι απόψε η πένα

το γράψιμο δεν γίνεται σε καθημερινή βάση και προγραμματισμένα... μπορεί να περάσει πολύς χρόνος χωρίς να μου έρθει μια στιγμή έμπνευσης, πέρα από κάποιες τυπικές γραμμές... υπάρχουν άλλες στιγμές που μέσα σε λίγες ώρες "ζωγραφίζω" αρκετές γραμμές γραμμάτων... μετά από καιρό, λίγο-πολύ μπορεί να μη θυμάμαι την αιτία της γραφής της συγκεκριμένης λέξης, ή γιατί χρησιμοποίησα εκείνη την εικόνα, στο συγκεκριμένο σημείο της ζωγραφιάς...αλλά δεν ξεχνάς ποτέ την αιτία της γραφής, που μένει πάντα χαραγμένη στην καρδιά και στη μνήμη... όταν κάποιες στιγμές ανατρέχω στα γραφόμενα, νοιώθω μια εσωτερική Δύναμη, που κατάφερα σε στιγμή δημιουργίας να εκφράσω κάτι πολύ βαθύ, όταν τα γράμματα είναι δυνατά... άλλες φορές έχω "χτυπήσει" άσχημα τον αναγνώστη γιατί οι ζωγραφιές είναι μέτριες, γιατι βιάστηκα να τις αποτυπώσω, δεν τις είχα δουλέψει καλά... ωστόσο πέρα από την "πίκρα" που δημιούργησαν, παραμένουν "ενδιαφέροντες", που μετά από φωνητικά ακούσματα καθώς αλλιώς διατυπώθηκαν, αλλά παρέμειναν "τσαλακωμένες" σε κομμάτια της ζωής μας...

τα γράμματα τα έγραψα για να εκφράσω ένα συναίσθημα χαράς ή λύπης, ένα πάθος που εκείνη την ώρα ζούσα...τα έγραψα κατά την διάρκεια "εσωτερικής αντίστασης", "είδους επικοινωνίας", που είχε διάρκεια ελάχιστο χρόνο...ίσως γιαυτό προκύπτουν και σοβαρά λάθη κάποιες φορές, δεν κάθεσαι να το εξετάσεις... γεννήθηκαν την στιγμή της "ιδέας"...είναι σαν το πως γράφει ο στενογράφος...μόνο που εδώ το άκουσμα και η γραφή δημιουργούνται ταυτόχρονα και από το ίδιο "αντικείμενο"....

ένας τρόπος να αισθάνομαι οτι μπορώ να σε εξερευνώ και να κολυμπάω στις φλέβες σου περνώντας από κάθε σου σημείο...


Κοίτα, τον ουρανό μου πως ζητά ένα σου βλέμμα
.................
Κοίτα, καλπάζει πάνω στο χαρτί κι απόψε η πένα
Κοίτα, όλες οι νότες πως μπορούν
τόσο γλυκά να τραγουδούν, μόνο για σένα, για σένα

.....................

Κοίτα, το φως που έρχεται δειλά, να σε φωνάξει
Κοίτα, και την ομίχλη από ψηλά
που πέφτει τόσο απαλά, μη σε τρομάξει...

έτσι θα ήθελα...

έτσι θα ήθελα να σ' έχω...

τα "Χαμοπούλια" σου...

τα "Χαμοπούλια" της Ανάστασης...

και η Αύρα έχει "μυρωδιές"...

κοιτάζοντας παλιά άλμπουμ, μια μυρωδιά απ’ το πουθενά κι οι εικόνες των 24 καρέ με τις θύμησες ξεκινάει να παίζει μέσ' το κεφάλι ζωντανή...βγάζοντας απ' το πουθενά λεπτομέρειες που έχουν χαραχθεί εκεί βαθιά στο βάθος της μνήμης...και εκεί που βλέπεις το έργο έρχεται μια γνώριμη μυρωδιά και το μυαλό αυτόματα ξεκινάει την ανασκαφή μέχρι να θυμηθείς ποια μέρα ήταν που τη φορούσε...ή αυτό το μπαχάρι που βάζει τη σκέψη να θυμηθεί, από πιο καλούδι της είναι...αυτή η μυρωδιά της Αύρας έχει αυτή τη μαγική ιδιότητα να με ταξιδεύει πίσω και να ξεχνιέμαι έστω και για λίγο, αφήνοντάς μου μια γλυκιά αίσθηση...

έλεγα ιστορίες συχνά...

... περιμένοντας πότε θα 'πιανα το χέρι σου, να σου τραγουδούσα... μήπως μου ‘λεγες....

νύχτα και μέρα....

νύχτα και μέρα ......θέλω να ακούσω να τραγουδάς....

Deep Purple - Child In Time - 1970

Μερικές φορές νιώθω ότι ...

οι επισκέψεις αραίωσαν, τείνουν στο μέσο της ταλάντωσης της συχνότητας... τα ρήματα έχασαν το φώς τους.

Ένα βλέμμα έμεινε και αυτό σαν τους κομήτες, που μέχρι να τους ξαναδείς περνά... χρόνος....

καθαρίζω το τραπέζι, τροχίζω το μολύβι στην πέτρα της αναμονής, λίγο καλό κρασί στο ποτήρι,...το χέρι το ζεσταίνει, ώσπου στο τέλος μένει σε μια άκρη και παγώνει...

Όταν τα μάτια συναντιόνται...

Και το συναίσθημα είναι ισχυρό... θα κάνω τα πάντα, για να σε βάλω στον κόσμο μου
Και να σε κρατήσω μέσα του...

Γίνε ποτάμι...

Δώσ’ μου μια μέρα
Να κατοικήσω στα μάτια σου
Δώσ’ μου μια νύχτα να παραδώσω ψυχή
Σαν τον αγέρα
Σφυρίζω στα μονοπάτια σου
Τη μοναξιά μου δεν την ξεπλένει η βροχή

Δώσ’ μου ένα δρόμο
Να περπατήσουν τα πάθη μου
Να βρουν τη χώρα
Που τα όνειρά σου κρατάς
Γίνε ποτάμι
Να παρασύρεις τα λάθη μου
Κι αν θες να φύγεις
Θα γίνω δρόμος να πας

Αχ πουλάκι μου...

να γυρίζω το κεφάλι και να μένει το χαμόγελό του εκεί...

ένας Άνθρωπος...
σαν θεός, άνθρωπος καθαρός κι εγώ η σκιά του...
Μες στα μάτια να τον βλέπω και να μένω ο εαυτός μου,...
Μπορώ να του δοθώ, να του παραδοθώ κι ας ξανακλάψω....
Να χαράζει, να νυχτώνει και να πέφτω πάντα μέσα....

γυρίζω το κεφάλι και να μένει το χαμόγελό του εκεί...

Οτι μπορω κανω...

"Οτι μπορω κανω..."

μία συνέχεια αυτού, χωρίς να λεχθεί, θα μπορούσε να είναι ...

Κάνω ό,τι μπορώ
δίνω ότι έχω
ξέρω πως ζητάς πολλά, χρειάζεσαι άλλα τόσα
κάνω ότι μπορώ μ’ αυτό που δεν αντέχω
είναι να σε νιώθω να ζητάς
ότι δεν έχω
.................
Κάνω ό,τι μπορώ
δίνω ότι έχω
Είναι η αγάπη μας ψηλά και μη φοβάσαι
πάντα θα είμαι εδώ .....