"...μου είπες κάθετους δρόμους, δεν σε ενδιαφέρει το ταξίμετρο...."
ένας ξένος άλλαξε τη ζωή της Dakota Johnson στην ταινία «Μόνοι στη Νέα Υόρκη»
...Αεροδρόμιο JFK. Μια νεαρή γυναίκα (Ντακότα Τζόνσον) μπαίνει στο πίσω κάθισμα ενός ταξί, ο ταξιτζής (Σον Πεν) ξεκινάει την κούρσα, και καθώς οι δυο τους κατευθύνονται τη νύχτα προς το Μανχάταν... ξεκινούν την πιο απροσδόκητη συζήτηση.
Εκεί που ο Locke συναντά το Lost in Translation και το Closer, αυτή η εξαιρετικά περιεκτική μελέτη χαρακτήρων -που περικλείεται σε μία μόνο βόλτα με το ταξί- εξερευνά την πολυπλοκότητα που συνδέεται με τα μυστικά που κρατάμε, ιδιαίτερα εκείνα που είναι κλειδωμένα στα τηλέφωνά μας.
Έχει να κάνει με την αλήθεια και την ψευδαίσθηση, το πώς αντικαθιστούμε τόσο αβίαστα το ένα με το άλλο λόγω επιβίωσης. Αφορά τις οδυνηρές αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας, τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να εκδηλωθούν τα τραύματα του παρελθόντος με τον πιο βαθύ τρόπο. Αλλά κυρίως, γιορτάζει τη δύναμη που βρίσκεται σε εκείνες τις σπάνιες στιγμές καθαρής ανθρώπινης σύνδεσης, ακόμη και με το πιο απίθανο άτομο, σε αυτήν την κατά τα άλλα καταστροφικά απομονωμένη και επικίνδυνα αποσυνδεδεμένη ύπαρξη.
«Αυτή η ταινία αγγίζει πολλά θέματα, αλλά αυτό με το οποίο είμαι περισσότερο παθιασμένη είναι η δύναμη της ανθρώπινης σύνδεσης, ειδικά σε ένα μέρος όπως η Νέα Υόρκη» λέει η σκηνοθέτρια. «Αλλά η σύγχρονη εποχή μας πιέζει και η μοναδική εμπειρία της συνομιλίας με έναν ταξιτζή της Νέας Υόρκης ακολουθεί αναμφισβήτητα το δρόμο του δεινοσαύρου, κάνοντας αυτή την ταινία μια κάψουλα του χρόνου. Η εξαφάνιση της δικής μας ανθρώπινης συνδεσιμότητας, ιδιαίτερα με εκείνους που δεν σκέφτονται, δεν μιλούν ή δεν ενεργούν ακριβώς όπως εμείς. Ένας ξένος μπορεί ν' αλλάξει τη ζωή σας, μόνο αν είμαστε πρόθυμοι να είμαστε αρκετά παρόντες για να στηριχθούμε και να ακούσουμε».
Ιλυ.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου