μονότονα...

ομιλία, φωνή....το όργανο που όλοι παίζουμε. Ίσως ο πιο δυνατός ήχος του κόσμου. Ο μόνος που μπορεί να ξεκινήσει έναν πόλεμο ή να πει «σ' αγαπώ». Ωστόσο, πολλοί έχουν νιώσει πως όταν μιλούν δεν τους ακούνε. Γιατί όμως;
Το φωνητικό επίπεδο, για παράδειγμα.
Το φαλσέτο ίσως να μην είναι τόσο χρήσιμο πολλές φορές, αλλά υπάρχει ένα είδος φωνής στο ενδιάμεσο.
Αν μιλήσω με την μύτη, θα ακουστεί διαφορά. Ή αν μιλήσω με το λαρύγγι, με το οποίο οι πιο πολλοί μιλάμε συνήθως.
Αλλά αν θέλεις βάρος, πρέπει να πας πιο κάτω στο στήθος.
Είναι αλήθεια ότι ψηφίζουμε πολιτικούς με χαμηλότερες φωνές, γιατί συνδέουμε το βάθος με τη δύναμη και την εξουσία.

Έπειτα υπάρχει η χροιά.
Το πώς αισθάνεται ο κόσμος τη φωνή σου. Έρευνες δείχνουν ότι προτιμάμε φωνές
που είναι πλούσιες, απαλές, θερμές, σαν ζεστή σοκολάτα.
Αν δεν έχεις τέτοια, δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου,
γιατί μπορείς να εξασκηθείς. Γίνονται απίστευτα πράγματα με την αναπνοή, τη στάση του σώματος και με ασκήσεις ώστε να βελτιωθεί η χροιά της φωνής σου.

 Έπειτα, η προσωδία. Την αγαπώ.
Είναι η μελωδία, η μετα-γλώσσα που χρησιμοποιούμε για να προσδώσουμε σημασία.
Είναι η βασική πηγή σημασίας στη συζήτηση. Οι ανθρωποι που μιλούν συνεχώς στον ίδιο τόνο δυσκολεύονται αρκετά να ακούσουν αν δεν έχουν καθόλου προσωδία.
Από εδώ βγαίνουν οι λέξεις «μονοτονικός», «μονότονος» και «μονοτονία».
Επίσης υπάρχει και η επαναληπτική προσωδία, όπου κάθε πρόταση τελειώνει λες και είναι ερώτηση ενώ στην πραγματικότητα είναι δήλωση. Αν την επαναλάβεις ξανά και ξανά,
περιορίζεις την ικανότητά σου να επικοινωνείς μέσω της προσωδίας, που είναι θλιβερό νομίζω, οπότε ας προσπαθήσουμε να σταματήσουμε αυτήν την συνήθεια.

Ο ρυθμός. Μπορεί με πολύ ενθουσιασμό, να πω κάτι πολύ πολύ γρήγορα, ή μπορεί με ηρεμία να δώσω έμφαση και στο τέλος φυσικά, είναι ο παλιός μας γνώριμος,
η σιωπή.

Λίγη σιωπή δε βλάπτει έναν διάλογο, σωστά?
Δε χρειάζονται επιφωνήματα όπως «μμμ» και «ααα».
Η σιωπή μπορεί να είναι δύναμη.

Φυσικά, ο τόνος συχνά πάει μαζί με τον ρυθμό ώστε να δείξει διέγερση, αλλά μπορεί και χωρίς αυτόν.
Πού άφησες τα κλειδιά μου?
Πού άφησες τα κλειδιά μου?
Μία ελαφρώς διαφορετική σημασία σε αυτούς τους δύο τρόπους ομιλίας.

Τέλος, η ένταση.
Μπορεί να ανεβάσω την ένταση, δείχνοντας πολύ ενθουσιασμό.
Συγγνώμη αν σας τρόμαξα.
Ή μπορώ να έχω την πλήρη προσοχή σας μιλώντας πολύ χαμηλόφωνα.
Ορισμένοι μιλούν ακατάπαυστα. Αυτό λέγεται δημόσια ηχορύπανση, όταν επιβάλεις τον ήχο σου στους γύρω σου απρόσεκτα και απερίσκεπτα.

αυτό συχνά ενεργοποιείται όταν έχεις κάτι πολύ σημαντικό να κάνεις.
Ίσως να στέκεσαι σε μια τέτοια σκηνή και να βγάζεις λόγο.
Ίσως να κάνεις πρόταση γάμου, να ζητάς αύξηση ή να κάνεις γαμήλια ομιλία.
Ό,τι και να 'ναι, αν είναι πολύ σημαντικό, το χρωστάς στον εαυτό σου....

Ιλυ.......με φαλσέτο, με ιδιάζουσα χροιά, μονοτονικά, με ρυθμό, δίχως τόνο και ένταση....δίχως φωνή.....