ανησυχώ....!!

 «Πού είναι τα κλειδιά μου; Μήπως τα είδες πουθενά; Δεν φαντάζομαι να τα πήρες εσύ; Είμαι βέβαιη ότι ήταν εδώ, πάνω στο τραπέζι. Όχι, τα ’χω στην τσέπη μου. Έλα, φύγαμε. Δώσε μου το χέρι σου. Τι βρομόκαιρος, Παναγιά μου, τι βρομόκαιρος! Μη μιλάς, γιατί θα πρηστούν οι αμυγδαλές σου και θα φωνάξω τον γιατρό.

»Δε θες να φωνάξω τον γιατρό, έτσι δεν είναι; Ε, βγάλε τον σκασμό τότε και περπάτα πιο γρήγορα! Σε μια ώρα το πολύ πρέπει να ’μαστε πίσω. Το πολύ! Άσε αυτόν το σπάγγο! Πόσες φορές σού έχω πει να μη μαζεύεις τίποτε από χάμω; Είναι γεμάτα μικρόβια αυτά τα πράγματα». Το γιγαντιαίο χέρι της απλώνεται αποτρεπτικό και στις δυο αντικριστές σελίδες του βιβλίου. Και όσο εκείνη θεριεύει, τόσο το αγοράκι συρρικνώνεται. Μάλιστα, γέρνει και φέρνει το χέρι μέχρι τα μαλλιά του· σκύβει. Φοβάται. Ίσως εξουθενώνεται και από την ακατάσχετη φλυαρία. Ίσως η αυταρχική φωνή της μάνας τού τριβελίζει το μυαλό. Ο σπάγγος εξαφανίζεται. Κλονίζονται τα πόδια του, σχεδόν δεν τον βαστούν. Σέρνεται. Εκείνη του γραπώνει το χέρι.

«Γιατί σέρνεις τα πόδια σου, μπορώ να μάθω; […] Μην κυλιέσαι στο χώμα! Θα χτυπήσεις… […] Άνοιξε το χέρι σου! Καλέ, σκουλήκι είναι! Θεέ και Κύριε! Πέταξέ το αμέσως. Αμέσως, λέω!»

Αλλά δεν τελειώνουν εδώ τα βάσανα του παιδιού. Ποτέ δεν τελειώνουν όταν ο δικός σου άνθρωπος σε καταπιέζει, σε τρομοκρατεί – κι ας μη σκεφθεί κανείς ότι δεν το αγαπά το παιδί της, αντιθέτως. Ο αναγνώστης μπορεί να διακρίνει μέσα από ελάχιστες λέξεις ότι το νοιάζεται. Και όμως. Με αυτά και άλλα πολλά, φέρνει σε απόγνωση το αγοράκι της:

«…Γιατί κλαις; Τι σ’ έπιασε;…»

τι έχεις γλυκά μου μάτια?....διαθέτεις πολύ χρόνο να διαβάζεις, σε ώρες που μπορεί να μην ενοχλείσαι, αλλά είναι ώρες θρεπτικού ύπνου....μπορεί το διάβασμα να ηρεμεί ψυχολογικά, αλλά τα κλειστά μάτια βελτιώνουν την υγεία του εγκεφάλου, του σώματος, την αίσθηση ευεξίας, βελτιώνει τη νοητική απόδοσή μας, σε βοηθά να συγκεντρωθείς καλύτερα, παίρνει την ημερήσια κούραση....η έλλειψη ύπνου όταν διαρκεί πολύ συνδέεται με την παρουσίαση μελλοντικά στο να υπάρξει αυξημένος κίνδυνος διαβήτη, υψηλής αρτηριακής πίεσης, καρδιακής νόσου, νεφροπάθειας, εγκεφαλικού επεισοδίου και παχυσαρκίας....

γενικά αυτά τα γνωρίζεις....αλλά η συνέχιση του "διαβάσματος"!!, σε ώρες "ακατάλληλες" ....κάτι σου συμβαίνει.....θα ήθελα να το μοιραστείς....κάπου διάβασα, πως όταν υπάρχει εμπιστοσύνη,  επικοινωνία, κατανόηση, τα προβλήματα αντιμετωπίζονται από κοινού εσαεί ...δηλ είσαι ΠΑΝΤΑ με τον άνθρωπό σου...όχι πως αυτά δεν τα γνωρίζεις...αλλά μήπως συντελέσουν να ανοίξεις λίγο ακόμα την καρδούλα σου και τη μιλιά σου....

μπορεί κάποιες πρόσφατες προηγούμενες ακατάλληλες ώρες να ήσουν σε διαδικασία ανάρρωσης, λόγο γρίπης πχ.... αλλά.... η ανάρρωση πέρασε....κάτι σε βασανίζει...μη στέκεσαι σε δικά μου αχ και βαχ...βάλτα στην άκρη....οι δικές σου στιγμές πρέπει να βελτιωθούν....

ιλυ.....

ο τίτλος του βιβλίου, άσχετος, θα μπορούσε να είναι :

αν και πάλι δεν μπορείς.... κάνε οτι κοιμάσαι, θα κλέψεις λίγο χρόνο.....

ανησυχώ....!!