❤️ μου.....

 

καληνύχτα....ανάσα μου....

 

σε επαφή...

 

Ιλυ....

μόνο με ένα...

 

Ily........

θυμάμαι τα θαύματα...

 

είμαι εδώ μόνο για ....

 

στη συνάντηση...

 

στη συνάντηση...δειχνουμε πως αγαπάμε....

Ιλυ....

το μεγάλο ναι ή το ....

 

για μια συνάντηση σε ένα όνειρο, όταν ο ύπνος μας φέρει πολύ κοντά σένα κύμα που ανασαίνει....

Ιλυ...

ο "τίτλος" του μεγάλου "ναι"....

ξημέρωσε....μεσ' τα ρόδα.....

 

τι τέλεια που θα είναι!!!...

 

Ιλυ....

η φωνη μας....

 

βράδυ...

είδα στα μάτια σου φωτιά
χθες βράδυ
και του έρωτα τη μαχαιριά
χθες βράδυ
κι άκουσα λόγια πονηρά
μες στο σκοτάδι
χθες βράδυ...

ιλυ........

τηλεφωνικές.....

 

εδώ?.....κι εδώ?...

 

άφησε μόνο να συμβεί....

 

Ιλυ......

υπαρξιακή μοναξιά...

 

Ιλυ....

οι "τίτλοι" έχουν την ιστορία τους....

 

θα βρέξει ή θα χιονίσει.....

 

μου λείπεις και...

 μου λείπεις.....

πολύ...

Ιλυ.......

πειραχτηρι...!!

γελα...πειραχτήρι....

Ιλυ.....

με ένα Hot....

 

στο έλεό σου....

 

είναι ο κόσμος αδειανός...

αχ πως σ' αγαπώ για να πιστέψεις τι να πω
πως είναι ο κόσμος αδειανός χωρίς εσένα
πως είναι η νύχτα μια πληγή χωρίς εσένα
πως είναι μαύρη η ζωή χωρίς εσένα...

ιλυ...αααχχχχ...

 

Πανσέληνος....

 

 

χτυπησε κοκκινο...

 το μηχανακι τηλεθέασης χτυπησε κοκκινο...

Ιλυ...

μπατλερ

έι....που πας?..

έι...που πας?...ειπες να χουχουλιάσουμε...

Αγάπη μου καρδούλα μου ....παω να ετοιμασω, εδιωξα χθες τον μπατλερ...

Ιλυ....

δεν θέλω να σε ξυπνήσω....

 

όταν κρυώνεις....

 

βυθός....

 

ένα χαρ­τάκι , διπλωμένο στα τέσσερα,...

"....Πέρασ’ ένας χρόνος. Τη Φλώρα δεν την είχε ξεχάσει μα δεν κατέβηκε ξανά στον Πειραιά. Ούτε την ξανάειδε. Της έγραφε ποιήματα, της έγραφε γράμματα θερμά και τα ’κρυβε στο συρτάρι του. Δεν τ’ αποφάσιζε ναν της τα στείλει, ...."

"...Ο Παύλος δεν μπορούσε να νιώσει αυτά τα σιβυλλικά της λόγια. Την παρακάλεσε ναν του μιλήσει ξάστερα. Της το μολόγησε πως τα γράμματα ..."

"Το παγκάκι μας έρμο τ’ αφήσαμε

στις βροχές, στου χειμώνα τ’ αγιάζι,

μα η άνοιξη τώρα σαν πρόβαλε

να το πάλι, σιμά του μας κράζει.

Τα δεντράκια που ησκιώνουν το, δίπλα του

τα ψηλά, τα στητά κυπαρίσσια,

μας καλούνε και τώρα, σαν κι άλλοτες,

σε παλιά μα καινούρια μεθύσια.

Έλα, αγάπη μου, δέξου το κάλεσμα

της γητεύτρας κι ολόχαρης φύσης.

Έλα, ξέρω, μην πεις όχι, ξέρω το:

ένα δείλι θα ’ρθεις —Μην αργήσεις! "

"Σ’ αποζητούσα στη ζωή και σ’ ηύρα στο βιλβίο,

ψυχή πλασμένη από κρίνα και από ατσάλι,

ψυχή αιθερολάμνα κι ονειροπετούσα…

Ω Μούσα, που την άρπα κρους στα αιθέρια πλάτια,

Ω κόρη, που την άρπα ακούς ψηλάθε απ’ τους αιθέρες.

Όνειρο και πραγματικότητα μαζί,

ζωή και ήσκιε,

Έλα, ω δέομαί σου, έλα,

κρούσε την πόρτα μου τη σκεβρωμένη,..."

"..— Αχ, η αγάπη, γιατί να μας έρχεται τόσο αργά, στο βράδιασμα; "

ιλυ.......

...

 

ψυχή μου....να το κάμεις ν’ αληθέψει...

Άκου εν όνειρον ψυχή μου
Και της ευμορφιάς Θεά
Μου εφαινότανε πως ήμουν
Μετ’ εσένα μια νυκτιά.
Σ’ ένα ωραίο περιβολάκι
Περπατούσαμε μαζί.
Όλα ελάμπανε τ’ αστέρια,
Και τα κοίταζες εσύ.
Εγώ τσ’ όλεα: πέστε αστέρια
Είν’ κανένα από τ’ εσάς
Που να λάμπει από κει απάνου
Σαν τα μάτια της Κυράς;
Πέστε αν είδετε ποτέ σας
Σ’ άλλη τέτοια ωραία μαλλιά,
Τέτοιο χέρι, τέτοιο πόδι,
Τέτοια αγγελική θωριά.
Τέτοιο σώμα ωραίον όπ’ όποιος
Το κοιτάζει, ευθύς ρωτά.
Αν είν’ άγγελος εκείνος
Πώς δεν έχει τα φτερά;
Κάθε φίλημα ψυχή μου
Όπου μου δινες γλυκά
Εξεφύτρωνε άλλο ρόδο
Από τη τριανταφυλλιά.
Όλη νύχτα εξεφυτρώσαν
Ως όπ’ ώλαμψεν η αυγή
Που μας ηύρε και τους δυο μας
Με την όψη μας χλωμή.
Τούτο είν’ τ’ όνειρο ψυχή μου
Τώρα στέκεται εις εσέ
Να το κάμεις ν’ αληθέψει
Και να θυμηθείς για με..



Ιλυ.....

σ’ αγαπούσα πριν....

 σ’ αγαπούσα πριν....μας δω μαζί....

Ιλυ.....

ποιός.....

ακόμα κι αυτά που λέω με λέξεις...

 

δεν χρειάζεται να σφίγγεις....

 

ο εχθρός .....

 

...

αυτό που πραγματικά θέλω, είναι να είμαι....

 

γλυκιά μου....

 

να μείνω κοντά σου....

Ίσως μπορεί και να το ‘χα σκεφτεί
Πως η αγάπη μάς πάει ψηλά
Δεν το ‘χα δει, δεν το είχα αισθανθεί
Για κανέναν κι είν’ η πρώτη φορά

Σ’ έχω κοντά μου, συνέχεια ρωτάς
Αν κρατήσει αυτό μια ζωή
Δε θέλει φόβο καρδιά μου ο έρωτας
Κι όσοι το ζούνε είναι απλά τυχεροί
Γι’ αυτό σου λέω είναι μικρή η ζωή

Αγάπησέ με πριν να έρθει τ’ άλλο πρωί
Πέσε μες στη φωτιά με τα χέρια ανοιχτά
Πιο βαθιά στη δική μου αγκαλιά
Γι’ αυτό σου λέω είναι μικρή η ζωή
Αγάπησέ με, όλα να μας βρούνε μαζί

Σταθερά, δυνατά, δυο καρδιές, δυο κορμιά
Να μετράμε στιγμές, να μετράμε φιλιά!
Σκέφτομαι πάλι μήπως είναι αργά
Αν αυτά είναι να τα ζεις μια φορά
Μα σε κοιτάζω κι από φόβους αδειάζω

Σε φιλάω, αντί να φύγω ξανά
Κι έρχεται η ώρα που βαδίζουμε τώρα
Μα δεν έχω κάτι άλλο να πω
Όλα σ’ τα είπα, αν θες στα μάτια μου κοιτά
Λέω να μείνω κοντά σου καιρό...

Ιλυ.....

αδιαίρετος έρωτας....

 

η ζωή είναι όμορφη, είναι εκπληκτικά γοητευτική, η ζωή συνάπτεται με την έννοια της απόλυτης ευτυχίας...ο θεϊκός Όμηρος θεωρεί ότι είναι προτιμότερο να είσαι ακόμα και υπηρέτης στη ζωή παρά βασιλιάς στον Άδη...

η ζωή είναι το φως και το φως είναι η ζωή και για να ανακαλύψεις την ομορφιά της ζωής, για να δημιουργήσεις την ομορφιά της ζωής πρέπει να έχεις άποψη για τη ζωή....αν δεν την κατακτήσεις, δεν νιώθεις το μεγαλείο της...

η ζωή έχει δυσκολίες, έχει και σκοτεινές πλευρές, συναντάμε γεγονότα ή προκαλούμε γεγονότα που αλλοιώνουν το χρώμα της...σε κάποιες φάσεις της θα γευτούμε – για λίγο ή για πολύ, έντονα ή χαλαρά – την απογοήτευση, την πλήξη, την ερήμωση του πνεύματός μας, την απόλυτη μοναξιά, την κενότητα, την κατάθλιψη, ακόμα και την ίδια την κόλαση...

η ζωή δείχνει τους δρόμους, αρκεί να μη χανόμαστε στα μικρά, στα εύκολα μονοπάτια της απλής ύπαρξης ή της ρηχής θέασης της πραγματικότητας που τόσο εύκολα μπορεί να σου ρημάξει κάθε ικμάδα της ζωής....με πολλές επιλογές μπορούμε να δημιουργήσουμε αυτή τη δύναμη...

...ο έρωτας, η αγάπη....ο έρωτας με το όλον και ενιαίο σύμπαν του, από το πρώτο του σκίρτημα, την γλυκύτητα και την απεραντοσύνη της αγάπης, την ονειρική αίσθηση του κόσμου, την αίσθηση της δημιουργίας ενός νέου και απόλυτα δικού σου κόσμου, την μέθεξη με τον άλλον / την άλλη, τη γένεση και τη διαρκή κορύφωση του πάθους, το άγγιγμα των χεριών, το πάντα απλόχερο ταξίδεμα του φιλιού, το αγκάλιασμα, τον αιώνια ανεκπλήρωτο πόθο, τη σεξουαλική βίωση κλπ, ο έρωτας, λοιπόν, ως γεννήτορας της ζωής είναι σηματωρός....

ο κόσμος του ενιαίου και αδιαίρετου έρωτα – που εμείς τον έχουμε τεμαχίσει με τους κώδικες της γλώσσας και των λέξεων – είναι η μεγαλύτερη δύναμη της ζωής, είναι η δύναμη που υπερβαίνει και την αίσθηση της φθοράς και της απώλειας, είναι η δύναμη τροφοδότης της ίδιας της ζωής....

καλημέρα..... πολύ....

 

 

είναι κύκνος ....

αν η γυναίκα σταματήσει να ταυτίζεται ολοκληρωτικά με το τραύμα ή τη μοναξιά της, θα βρεθεί κάπου το νερό που θα καθρεφτίσει το αληθινό της πρόσωπο, θα δει ότι είναι κύκνος και θα βρει το είδος της, την ομάδα με την οποία θα μπορεί να πετάξει....

από το «Γυναίκες που τρέχουν με τους λύκους», μύθοι και ιστορίες για το αρχέτυπο της άγριας γυναίκας ....

ψιθυριστά...

 

χειροφίλημα....

 

«Έπειτα κάθε δυνατή προσπάθεια να με πάρει ο ύπνος, δηλαδή να πετύχω το ακατόρθωτο, διότι δε μπορείς να κοιμάσαι (μάλιστα, ο κύριος απαιτεί και ύπνο χωρίς όνειρα) και να σκέφτεσαι ταυτόχρονα τις εργασίες σου και να θέλεις να δώσεις με βεβαιότητα απάντηση στο ερώτημα, στο οποίο όμως δεν μπορείς να απαντήσεις με βεβαιότητα, αν δηλαδή την επόμενη μέρα θα ‘ρθει γράμμα από εσάς και ποια χρονική στιγμή. […] Να είστε καλά. Επιτρέψτε μου να επισφραγίσω αυτή την ευχή μ’ ένα παρατεταμένο χειροφίλημα. Δικός σας, Φραντς Κ.»

Κάφκα 

"ψυχή μου...."

 

δεν δαγκώνω....

 μπορεί να είμαι κι εγώ ζώο...

...🪻

 να έχεις ενα καλόγλυκο απογευματόβραδο...

...

κατω απο το 🌋

μια αγκαλιά να σε κρατά ζεστή....

 

το παραθύρι...

 

μέσα μου....

 

κάτι μέσα μου αναπηδά και πάλλεται.....

Ιλυ.....τι όμορφο που είναι.....

ταξίδι στο χρόνο....

 

σε απόσταση αναπνοής....

 

θα κλέψω άστρα....

 

είναι...

αγαπώ να ερωτεύομαι τις διαφορές σου για τις μοναδικές ιδιότητες, προοπτικές, ιδιομορφίες που σε κάνουν ένα ξεχωριστό άνθρωπο....

για πρωινό....

 έχω μια Αγάπη.....

Ιλυ....

καλημέρα....

 

και να Χαμογελάς...σαν να έχεις τα πάντα....

Ιλυ......

λόγια καρδιάς....