ο μόνος πραγματικός μας χρόνος είναι αυτός της απόλαυσής μας, οφείλουμε στον εαυτό μας να λέμε όχι συχνά, κάνοντας πράγματα που μας ευχαριστούν...ευτυχία είναι να έχει κανείς τη σιγουριά ότι βρίσκεται στο σωστό δρόμο.....
συχνά δεν θέλουμε να ξέρουμε αν δεν μας αγαπούν, έχουμε την ανάγκη να ταξιδεύουμε αθώοι σε ψέματα...αυτό μας δίνει δύναμη, κάτι που θα μας στερούσε η γνώση της ενδεχόμενης έλλειψης αγάπης....
ακροβατούμε ανάμεσα στην πραγματικότητα και το όνειρο, ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα...ανάμεσα στο πάντα και στο ποτέ....σαν το παραμύθι, που έχει και μια δόση πραγματικότητας, αλλά και αντίστροφα, η πραγματικότητα έχει και μια δόση παραμυθιού, στοιχεία που είναι συστατικά της τέχνης της ζωής....
«ήτανε μια φορά «μια φορά» που από το πολύ που τη διηγήθηκαν ακούστηκε τόσες φορές… που έγινε πραγματικότητα».....
Ιλυ...........τόσες πολλες φορές......που έγινε πραγματικότητα....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου