όταν είχαμε αποκτήσει τον δικό μας σφυγμό, που είχαμε μάθει να επικοινωνούμε ακόμα και χωρίς λεκτικά σήματα, τότε συνεχιζαμε και στη μάχη της σχέσης από απόσταση με δυνατά εφόδια....άκουγα τη μελιά φωνή σου και άντεχες ν' ακούς τα κρύα αστεία μου...πολλές φορές δεν χρειαζόταν να πούμε τίποτε απολύτως.,.ακόμα κι ένας ψίθυρος στο σκοτάδι ήταν αρκετός.....
η απόσταση όμως, αργά ή γρήγορα, έγινε αισθητή......
Ιλυ..........
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου