αυτό το γραφικό μονοπάτι θα το κατέβενα μόνο μαζί σου, είναι επικίνδυνο, απαιτεί στήριγμα....εκεί που θα φτάναμε δεν θα είχε ίντερνετ, ούτε κανάλια, ούτε τηλέφωνο....τα βράδια θα είμαστε απέναντι από μια φωτιά, θα τραγουδούσαμε, θα χορεύαμε πιασμένοι απ' το χέρι...θα θυμόμαστε μόνο αυτά που έχουν μείνει χαραγμένα στη σκέψη μας...θα φωτογραφίζουμε με τα μάτια και τι σκέψη....θ' αφήνουμε τις αισθήσεις μας να ρουφήξουν τη ζωή.....αυτό που θα συνέβαινε θα ήταν Πολύ μεγαλύτερο απ' αυτό που ζει σήμερα όλος ο κόσμος.....
δεν μπορώ να μη το ουρλιάζω.....σ' Αγαπώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου