κάπως έτσι....συνοδίτη...

ποτέ δε με ενδιέφερε η φήμη, η δόξα, μόνο
να περνώ πάντα απαρατήρητος,
αν δεν το μπορούσα ευχάριστος,
ανάμεσα στους συγκαιρινούς μου ''συνοδίτας''.

κι όμως άκουσα κι αυτή την κουβέντα,
που μου εκτόξευσε, δεν ξέρω πια σε τι φύλλο,
αγανακτισμένος ''φιλολογικός'' του συνεργάτης:

''Εγγονόπουλε, πάψε πια
να βασανίζεσαι και να μας βασανίζεις''.
αν η ζωή μου είναι αφιερωμένη
στη ζωγραφική και στην ποίηση,

είναι γιατί η ζωγραφική και η ποίησις
με παρηγορούν και με διασκεδάζουν.

παρ' όλη την απογοήτευσή μου,
εξακολουθούσα ανελλιπώς
να ζωγραφίζω και να γράφω ποιήματα.


Νίκος Εγγονόπουλος

ιλυ...........ανελλιπώς, ζωγραφιστά, ποιητικά, πεζά...........................