σιωπώντας, έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε τη γνώμη των άλλων...

κάποιες στιγμές η σιωπή διακόπτεται και βγαίνουν λέξεις που τις θυμάσαι για μια ζωή....

ξαφνικές λεπτομέρειες που μπορεί να σε απογειώσουν θετικά ή να αποτυπώσουν πραγματική εικόνα.....
κάθε λέξη έχει μια ψυχή που σε απελευθερώνει μέσα από τον ήχο του γραφοσκαλίσματος που παράγει...
και το κυριότερο, μιά δημιουργική αντίδραση, μια διαφορετική προσωπική έκφραση μέχρι που ο δρόμος αυτός μπεί σε μια άλλη μορφή.....απέναντι στην απώλεια της αίσθησης...
σαν την ακούω, αυτό που ονομάζουμε φωνή-λέξεις, τη μεταφράζω σε συναισθήματα και ιδέες για τη σκέψη της....όταν μιλά ακούω τον ήχο της καρδιάς, δεν ακούω κάτι άλλο...ακούω κίνηση του ήχου της....είναι και αυτό μέρος αυτού που αγαπώ.....
μίλησε...σιώπησα....ήταν μια ευκαιρία να ακούσω.....
ακολούθησαν βουβοί χρόνοι.....
δεν βγαίνουν...μένουν μέσα βαθιά....προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από συναισθήματα, γεννούνται μυστήρια που προκαλούν ερωτήματα, φόβους....γνωριζόμαστε?.....τι μπορεί να κρύβουν δυο σφραγισμένα χείλη όταν σιωπουν...σιωπές...σε αντιθεση με τις λέξεις που δίνουν απαντήσεις...που δίνουν τη δυνατότητα να γνωρίζουμε....
μπορεί να υποψιαζόμαστε, αλλά δεν ξέρουμε τι κρύβεται από πίσω, τι έκανε τον άλλον να την επιλέξει, δεν ξέρουμε αν τα δικά μας ερωτήματα θα απαντηθούν ποτέ.....μπορεί να ηρεμούμε μέσα οπό σενάρια και πιθανότητες... δεν μπορούμε πάντα όλοι, άμεσα να τη διαβάσουμε, να λύνουμε γρίφους όταν ο άλλος δε χρησιμοποιεί λέξεις...
είναι πολύ δύσκολο σαν βλέπεις να σωπαίνει ο άνθρωπος.... σαν να βαδίζεις με μάτια κλειστά....σαν μια αργή δοκιμασία....
μπαίνουμε σε μια διαδικασία να φτιάχνουμε σενάρια και να υπολογίζουμε πιθανότητες να συμβούν πράγματα προκειμένου να ηρεμήσουμε...

Beethoven's Silence

σιωπηλές Αγάπες......